imperative
adjective
imperativo
EN Her glance wandered from his face away toward the Gulf, whose sonorous murmur reached her like a loving but imperative entreaty.
GL A mirada de Edna paseou dende o rostro de Robert ata o Golfo. O seu murmurio sonoro chegáballe coma unha súplica amorosa e imperativa.
Fonte: ESP (297)
indispensable, · indispensábel
EN The Fosters knew it, they felt it, they realized that it was imperative; but they also knew that to do it properly and perfectly the task must be carried to a finish without a break when once it was begun.
GL Os Foster sabíano e dábanse decatábanse de que era indispensable; pero tamén eran conscientes de que se querían facelo ben unha vez que iniciasen aquela tarefa deberían rematala sen interrupción ningunha.
Fonte: LEG (405)
|