|
| Martín Sarmiento (1746-1770): Colección de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca, 1970) |
|---|
| [por][pouco] [diñeiro] | |
Por de pro. Pouco de pauco. Diñeiro de denarius. Era el denario entre los romanos la moneda más usual de plata y cada denario era la octava parte de la onza romana y casi es nuestro real de plata y la drachma ática. Aquí no significa el denario sino moneda en general aunque sea de cobre. Colección 1746-1770 |
|
| Martín Sarmiento (1762 e ss): Obra de 660 pliegos |
|---|
| pouco | |
(2778) He sospechado que en la voz Touriñán se conserva una sombra de que allí estuvieron las Aras Sestianas. El au latino pasa a ou gallego. Deauro , mauro , pauco, tauro, dice ouro, mouro, pouco, touro. Así, el nombre Touriñán de hoy se formó de un latín Tauriniano. Nótese que el año 727 de Roma, eran cónsules romanos Augusto y Statilio Taurus , siendo esos dos los primeros próceres del Imperio romano, era natural que dedicando Sestio Apuleyo tres Aras a Augusto, quisiese que el promontorio en donde se erigían se llamase en honor de Tauro, colega de Augusto en el consulado, taurino, tauriano o tauriniano, de donde quedó hasta hoy el nombre Touriñán. Esto era común. A seis leguas de La Coruña está, hacia el poniente, el puerto de Malpica, y allí las dos islas que hoy llaman Cisargas. Viene clavado Cisargas de Cesaricas. Y se les daría ese nombre en memoria de [507v] Julio César, que pasó por Malpica para La Coruña. |
|
| Juan Sobreira Salgado (1792-1797): Papeletas de un diccionario gallego, ed. de J. L. Pensado Tomé (Instituto de Estudios Orensanos, Ourense 1979). |
|---|
| [pouco] [moito] [abastar] [acabar] | |
Non hay pouco que non abaste nin moyto que non se acabe. Papeletas |
|
| Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario |
|---|
| pouco | |
Poco. En port. id. Seguino. Sarm. |
|
| Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007 |
|---|
| pouco ,--a | adj. numeral
|
Poco. Port. id. Pouco a pouco, paulatinamente, poco a poco. |
|
| Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña, |
|---|
| Pouco | |
Poco, adjetivo contrario de mucho. Sarm., Seguino y port. id. lat. pauco. |
|
| Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000 |
|---|
| pouco | |
Poco. |
|
| Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona |
|---|
| POUCO | |
Poco. |
| PETA POUCO | |
El que anda sin hacer ruido. |
|
| Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar |
|---|
| POUCO | |
Poco, cantidad escasa |
| ____ | ____ |
Corto en cantidad, ó calidad |
| ____ | ____ |
Brevemente |
| ____ | ____ |
Con escasez. FRAS. O que vèn dado, nin e pouco, nin e malo. Quèn o pouco desprecia, menos merece. O pouco que Dios me dou
cabe n'unha man cerrada.
O pòuco, con Dios, è mòito,
O mòito, sin Dios, è nada.
Cant. pop. |
| POUCO Á POUCO | |
Poco á poco, despacio, con lentitud, ó de corta en corta cantidad. Como interjeccion, sirve para contener, ó amenazar, al que se va precipitando en obras, ó palabras. |
| POUCO MAIS OU MENOS | |
Poco, mas, ó menos, con corta diferencia. |
|
| Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano |
|---|
| A POUCO | loc. adv.
|
A poco. Por poco. |
|
| X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego) |
|---|
| POUCO | adv.
|
Poco. Aos poucos, alternando, poco a poco, una vez uno y otra otro. |
|
| Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931 |
|---|
| pouco,-ca | adj.
|
Poco. En pequeña cantidad. |
| ____ | adv.
|
Insuficiente. |
|
| Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente |
|---|
| pouco ,-a | |
Poco-a. Ús. de Valdés al Eo, y en gall. y port. Dim., pouquín, pouquía, pouquíos, pouquías, y pouquiño, pouquiña, pouquiños, pouquiñas, respectivamente. Val más pouco y bón que muito y ruin. A. F. |
|
| Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel |
|---|
| pouco ,-ca | adv.
|
Insuficiente. |
| ____ | adj.
|
Poco. En pequeña cantidad. |
|
| José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid |
|---|
| pouco,-ca | adj.
|
Poco. |
| ____ | adv.
|
Insuficiente. |
|
| Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel |
|---|
| pouco ,-ca | adj.
|
Poco. En pequeña cantidad. |
| ____ | adv.
|
Insuficiente. |
|
| Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo |
|---|
| POUCO,-CA | adj.
|
Poco, escaso, limitado y corto en cantidad o calidad. |
| ____ | s. m.
|
Cantidad corta y escasa. |
| ____ | adv. c.
|
Con escasez, en corto grado, en reducido número o cantidad. |
| ____ | ____ |
Miserablemente, mezquinamente. |
| ____ | ____ |
Empleado con verbos expresivos de tiempo, dentoa corta duración: tardou pouco en chegar. |
| ____ | ____ |
Antepónese a otros adverbios denotando idea de comparación: Pouco antes, pouco dispois, pouco máis, pouco menos. |
| ____ | ____ |
A poucas, por poco, según el Vocabulario de la CT. |
| ____ | ____ |
A poucas desas, denota que con pocas veces que se repita una cosa basta para el fin de que se trata. |
| ____ | ____ |
A pouco, a breve término; corto espacio de tiempo después. |
| ____ | ____ |
A pouco máis esnáfrome, pondera la exposición o riesgo en que se estuvo de quedarse sin narices. |
| ____ | ____ |
A pouco que o arrempuxen, indica la propensión de uno para ejecutar una cosa, y al mismo tiempo la necesidad de que otro le incite para realizarlo. |
| ____ | ____ |
A poucos e poucos, lenta y continuamente; en pequeñas porciones. |
| ____ | ____ |
Como poucos, calificativo de una persona en quien se reconocen buenas cualidades. |
| ____ | ____ |
Daquí a pouco, a poco más; casi, casi. |
| ____ | ____ |
De pouco en pouco, de corto en corto trayecto. |
| ____ | ____ |
De pouco máis ou menos, aplícase a las personas o cosas de poca estimación. |
| ____ | ____ |
En pouco, da a entender que estuvo muy a pique de suceder una cosa: en pouco estivo que non rifásemos. |
| ____ | ____ |
Nin pouco, nada, según el Vocabulario de la CT. |
| ____ | ____ |
¡Non é pouco!, encarece y pondera lacónicamente un beneficio. |
| ____ | ____ |
Ós poucos, alternando en el uso de alguna cosa, ventajosa o molesta; iremos ós poucos a cabalo. |
| ____ | ____ |
Por pouco máis..., anima a una persona para que realice nuevas gestiones que aunque se juzguen necesarias pueden ser convenientes. |
| ____ | ____ |
Pouco a pouco, despacio, con lentitud, de corta en corta cantidad. |
| ____ | ____ |
¡Pouco a pouco!, úsase para contener o amenazar al que se va propasando en obras o palabras, y también para aconsejar prudencia y cordura en aquello de que se trata. |
| ____ | ____ |
Pouco e a miudo, recomienda calma y constancia en un asunto que requiere atención permanente. |
| ____ | ____ |
Pouco e bo, dícese de aquello que aunque poco o escaso es superior en su clase. |
| ____ | ____ |
Pouco máis ou menos, con pequeña diferencia. |
| ____ | ____ |
¡Qué pouco!, denota desilusión por algo que se esperaba en mayor número o cantidad. |
| ____ | ____ |
Ser de pouco máis ou menos, ser de poco aprecio y consideración. |
| ____ | ____ |
Ser pra pouco, dícese de la persona que tiene muy cortas o muy escasas facultades y disposiciones para alguna cosa. |
| ____ | ____ |
Ser un pra pouco, no servir para gran cosa. Dícese del inepto, débil o pusilánime, y del escaso de talento. |
| ____ | ____ |
Ter en pouco a unha persoa, no estimaría ni hacer aprecio de ella. |
| ____ | ____ |
Xa falta pouco, dícese alentando a una persona que se impacienta y se enoja por la tardanza o pesadez. |
| ____ | ____ |
FRAS. A pouca comida, pouca bebida. A pouco diñeiro, pouca saúde. A pouco viño, coidadiño. A pouco viño, pequeno traguiño*. Detrás do pouco, ven o moito. Do pouco, pouco, e do moito nada. Do pouco vaise facendo o moito, pouco a pouco. En Camouco, para pouco; en Ares non te pares, i en Redes non te quedes. En Trabada, pouco ou nada: tres zamelos na pesada. Máis quero pouco con pouco medo, que moito con temor de perdelo. Máis quero pouco seguro, que moito con perigo. Máis val pouco e ben ganado, que moito e mal logrado. Máis val pouco e bo, que moito e malo. Moitos poucos fan un moito. Non hai pouco que non baste, nin moito que non se gaste. Non hai pouco que non chegue, nin moito que non se acabe. O pouco, agrada; e o moito, enfada. O pouco, moito durou; e o moito, logo se acabou. O pouco nunca diu moito. Por pouco vaise a moito. Pouco a pouco, co pouco faise moito. Pouco a pouco chegaremos antes. Pouco a pouco vaise a lonxe; e correndo a mal lugar. Pouco i en paz, moito se me fai. Pouco mal e ben laiado, logo se sinte aliviado. Quen o pouco desprecia, menos merece. Quen o pouco desprecia pouco ou* nada merece. Quen tèn pouco, con media cazola tèn dabondo. Quero máis pouco e ben ganado que moito e mal gastado. Tres poucos que valen máis que moitos moitos: Pouco sol, pouca cea e pouca pena. Valen máis moitos poucos que poucos moitos. Vale máis pouco diario, que moito de raro en raro. [No orixinal *pequeño, **en.] |
|
| X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo |
|---|
| pouco ,-ca | adj.
|
Poco. |
| ____ | s. m.
|
Cantidad corta y escasa. |
| ____ | adj.
|
Con escasez, en corto grado, en reducido número o cantidad. |
| ____ | ____ |
A pouco, a breve término; corto espacio de tiempo después. |
| ____ | ____ |
Aos poucos, alternando en el uso de alguna cosa, ventajosa o molesta; iremos aos poucos a cabalo. |
| ____ | ____ |
Pouco máis ou menos, con pequeña diferencia. |
| ____ | ____ |
Ser de pouco máis ou menos, ser de poco aprecio y consideración. |
| ____ | ____ |
Ser pra pouco, dícese de la persona que tiene muy cortas o muy escasas facultades y disposiciones para alguna cosa. |
| ____ | ____ |
Ser un pra pouco, no servir para gran cosa. |
|
| Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret |
|---|
| Pouco,-ca | adj.
|
Poco. En pequeña cantidad. |
| ____ | adv.
|
Insuficiente. |
| Recado (de pouco) | |
De poco juicio. |
| ____ | ____ |
(mao - ), mala acción travesura. |
|
| Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27 |
|---|
| pouco | adj., adv.
|
(v.c.) poco; |
| ____ | ____ |
pouco a pouco (Raz.), pouco e pouco (Cal.), ós poucos (Com. Nov. Inc. Mon. Mra. Mez.) poco a poco; |
| ____ | ____ |
de aquí a un pouco (Com.) inmediatamente; |
| ____ | ____ |
V. parida de pouco. |
|
| Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario) |
|---|
| deica pouco | fr. adv.
|
Si nos descuidamos. (Fondo de Vila).(FrampasIII) |
