|
Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario |
---|
alleo | |
Ajeno, lo que pertenece á otro. En portugues se pronuncia igualmente. En latin, alienus. Sarm. |
|
Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007 |
---|
alleo | adj.
|
Ajeno, lo perteneciente a otro. Port. id. Viene del latin alienus, a, um. |
|
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña, |
---|
Alleo | |
Ageno lo que pertenece á otro. Sarm. id. en port. id. Lat. alieno. |
|
Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000 |
---|
alleo | |
Ageno. |
|
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona |
---|
ALLEO | |
Ajeno. |
|
Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar |
---|
ALLEO | |
Ajeno. FRAS. Fun â casa allea e avergonceime; vin â miña e remedieime. |
|
Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000 |
---|
alleo,-a | adj.
|
Lo que pertenece a otro, lo que no es de uno. |
____ | ____ |
Extraño, extranjero, lejano de. |
|
Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano |
---|
ALLEO,-A | adj.
|
Ajeno. Lo que es de otro, que pertenece a otro.- "Dos dineiros alleos que teen os homes aas vegadas conpran para si erdamentos ou outras cousas que an mester." (De los dineros ajenos que a veces tienen los hombres, compran para si heredamientos u otras cosas que han menester). - "Allea cousa vendendo hun ome a outro..." (Ajena cosa vendiendo un hombre a otro... ). Fragmento de una versión gallega del Código de las Partidas de Alfonso el Sabio, pub. por Oviedo Arce en la C. D. G. H., p. 117 y 119. Uns sinten os seus pesares, Outros sinten os alleos: Eu sinto de todo un algo Porque a todo me afixeron.
C. pop.San Antonio garde as cabras E San Ramón as ovellas; Tamén garde as costureiras Que andan por portas alleas.
C. pop. |
____ | ____ |
Extraño, extranjero; que pertenece a otro país, a otras tierras. Lonxe caiche, pobre Jhon, d'a tomba onde c'os teus en descansar pensaras. En terr'allea ind'os teus restos dormen y os que t'amaron e recordan inda, mirand'as ondas d'o velad' Oceano, doridos din, desd'as nativas prayas...
ROSALÍA CASTRO. Follas Novas, p. 148, 2a edic.Ajudádeme a cantar Rapazas da miña aldea; Ajudádeme a cantar Que me atopo en terra allea.
C. pop. |
____ | ____ |
fig. Lo que es impropio o no correspondiente, como alleo ao asunto, etc. |
____ | ____ |
Extraño; que no se mezcla en una cosa, que no participa de ella. |
____ | ____ |
Apartado, muy distante, remoto. |
____ | ____ |
Ignorante; que no tiene noticia de una cosa, que no sabe de ella. |
____ | ____ |
Indiferente, absorto, distraído. |
____ | ____ |
Exento, libre de. |
____ | s. m.
|
"de Ribadavia. Las simientes extrañas que trae el grano de pan consigo, como avea, fabaca, etc." P. SOBREIRA. Loc. Meterse na vida allea: mezclarse en los asuntos de otro.- Amigo do alleo: aficionado a apoderarse de lo que no le pertenece, a defraudar, a robar.- Facer fillos en muller allea (hacer hijos en mujer ajena): indica la inutilidad de hacer mejoras en propiedades de otro. FRAS. Home alleo, nunca é cheo.- Cando fores ao consello, acorda no teu e deixa o alleo.- Os que de alleo se visten, na rua os dispen.- O que a can alleo da pan, perde o pan e perde o can . |
|
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego) |
---|
ALLEO | adx.
|
Ajeno. |
|
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931 |
---|
alleo,-a | adj.
|
Ajeno. Que es de otro. |
____ | ____ |
Distante, remoto, extraño. |
____ | ____ |
Fig. Impropio. |
|
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel |
---|
alleo ,-a | |
Fig. Impropio. |
____ | ____ |
Distante, remoto, extraño. |
____ | adj.
|
Ajeno. Que es de otro. |
|
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid |
---|
alleo,-a | adj.
|
Ajeno, extraño. |
|
Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel |
---|
alleo ,-a | |
Fig. Impropio. |
____ | ____ |
Distante, remoto, extraño. |
____ | adj.
|
Ajeno. Que es de otro. |
|
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo |
---|
ALLEO,-LLEA | adj.
|
Ajeno, que pertenece a otro. |
____ | ____ |
Libre de alguna cosa. |
____ | ____ |
Extraño, extranjero, que pertenece a otro país o a otras tierras. |
____ | ____ |
Impropio o no correspondiente. |
____ | ____ |
Que no se mezcla en una cosa, que no participa de ella. |
____ | ____ |
Apartado, muy distante, remoto. |
____ | ____ |
Ignorante, desconocedor, que no tiene noticia de una cosa, que no sabe de ella. |
____ | ____ |
Indiferente, absorto, distraído. |
____ | s. m.
|
Simientes extrañas que trae consigo el grano de PAN, como AVEA, etc. |
____ | ____ |
Amigo do alleo, aficionado a apoderarse de lo que no le pertenece, a defraudar, a robar. |
____ | ____ |
Ben alleo estaba eu a eso, dícelo el que no sabía nada de aquello de que se le habla. |
____ | ____ |
Meterse na vida allea, mezclarse en los asuntos de otro, en lo que no le importa. |
____ | ____ |
Ser alleo a unha cousa, no intervenir ni tomar parte en ella, no tener noticia ni conocimiento de ella. |
____ | ____ |
FRAS. Algo alleo non fai herdeiro. Cando fores ó concello, acorda no teu e deixa o alleo. Do alleo, falchoco cheo. Do alleo, o que quixer seu dono. En terra allea a vaca ós bois cornea, o turrea. En terra allea, o que ben está, ben se estea. Fun á casa allea e avergonceime; vin á miña e goberneime. Home alleo, nunca é cheo. Mal alleo, tal mo din, tal o creo; mais o meu, síntoo eu de seu. O que a can alleo da pan, perde o pan e perde o can. O que de alleo se viste, na rúa o ispen. O que da pan a can alleo, perde o can e perde o codelo, y también: perde o pan e perde o cadelo. O que do seu fai alleo, mete pallas no seo. |
|
X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo |
---|
alleo ,-llea | adj.
|
Ajeno. |
____ | ____ |
Extraño, extranjero. |
____ | ____ |
Que no se mezcla en una cosa, que no participa de ella. |
____ | ____ |
Apartado, muy distante, remoto. |
____ | ____ |
Ignorante, desconocedor, que no tiene noticia de una cosa, que no sabe de ella. |
____ | ____ |
Indiferente, absorto, distraído. |
____ | s. m.
|
Simientes extrañas que trae consigo el grano de pan, como avea, etc. |
|
Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca |
---|
alleo | adj
|
Ajeno, de otro (Frades). Rguez. nos ofrece el refrán: FRAS. O que do seu fai alleo, mete pallas no seo; aquí: O que deixa o seu polo alleo, colle un corno e méteo no seo. (FrampasI) |
|
Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret |
---|
Alleo,-a | adj.
|
Ajeno. Que es de otro. |
____ | ____ |
Distante, remoto, extraño. |
____ | ____ |
Fig. Impropio. |
|
Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27 |
---|
alleo | adj.
|
(Com. Cod. Inc. Gud.) foráneo; V. camiño alleo. |