· Search the Dictionary of Dictionaries
You searched for the expression badúa among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v
Manuel Leiras Pulpeiro (1906): Vocabulario (lido directamente do ms da RAG para este diccionario) | ||
---|---|---|
despotricador | ||
Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano | ||
adj. | Despotricador. Dícese del que habla mucho, sin tino y fanfarronamente; del que siempre alborota y riñe aunque sea solo. | |
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego) | ||
adx. | Despotricador. | |
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931 | ||
s. m. | Charlatán, que habla mucho; fanfarrón, indiscreto, alborotador. | |
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel | ||
s. m. | Charlatán, que habla mucho; fanfarrón, indiscreto, alborotador. | |
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid | ||
s. m. | Charlatán, fanfarrón, alborotador. | |
Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel | ||
s. m. | Charlatán, que habla mucho; fanfarrón, indiscreto, alborotador. | |
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo | ||
adj. | Despotricador, que habla mucho, sin tino y fanfarronamente, que alborota y riñe aunque sea solo: ¡Sempre fuches un badúa! | |
____ | ____ | |
X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo | ||
adj. | Despotricador: Sempre fuches un badúa!. | |
____ | ____ | |
Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca | ||
f | Porfía, acción de porfiar o baduar, aquí usado ( | |
Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret | ||
s. m. | Charlatán, que habla mucho; fanfarrón, indiscreto, alborotador. |