Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression badúa among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 13
- Distribution by dictionaries: Leiras (1906) (1), RAG (1913-1928) (1), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (1), Carré (1933) (1), Ibañez (1950) (1), Carré (1951) (1), Eladio (1958-1961) (2), Franco (1972) (2), Rivas (1978) (1), Carré (1979) (1)

Manuel Leiras Pulpeiro (1906): Vocabulario (lido directamente do ms da RAG para este diccionario)
badúa

despotricador

Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano
BADÚA adj.

Despotricador. Dícese del que habla mucho, sin tino y fanfarronamente; del que siempre alborota y riñe aunque sea solo.

¡Sempre fuches un badúa!
¡Sempre andas tocando a choca!
Mentres non che anden c-os dentes
no-as saber calal-a boca.
LEIRAS PULPEIRO. Cantares gallegos, p. 56.Var: BADUEIRO y BADUEIRÓN.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
BADÚA adx.

Despotricador.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
badúas. m.

Charlatán, que habla mucho; fanfarrón, indiscreto, alborotador.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
badúa s. m.

Charlatán, que habla mucho; fanfarrón, indiscreto, alborotador.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
badúas. m.

Charlatán, fanfarrón, alborotador.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
badúa s. m.

Charlatán, que habla mucho; fanfarrón, indiscreto, alborotador.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
BADÚA adj.

Despotricador, que habla mucho, sin tino y fanfarronamente, que alborota y riñe aunque sea solo: ¡Sempre fuches un badúa!

________

BADUANTE, BADUEIRO.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
badúa adj.

Despotricador: Sempre fuches un badúa!.

________

baduante, badueiro.

Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca
badúa f

Porfía, acción de porfiar o baduar, aquí usado (Fondo de Vila): Tuveron unha badúa de moito diaño. Badúa en Rguez., despotricador. (FrampasI)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Badúa s. m.

Charlatán, que habla mucho; fanfarrón, indiscreto, alborotador.