____ | ____ |
Admitir, consentir. -"e el respondeo e disso que esses omes bóós comprissen e fezessen aquelas cousas queles mandaua el Reý e macar que ael muýto pessaua, non podia ý fazer outra cousa senon cabelo e octorgalo." (Y él respondió y dijo que esos hombres buenos cumpliesen e hiciesen aquellas cosas que les mandaba el Rey, y aunque a él mucho pesaba, no podía hacer otra cosa sinó consentirlo y otorgarlo). Documentos gallegos de los siglos XIII al XVI, pub. por Martínez Salazar, p. 40. |
____ | ____ |
La conjugación de este verbo es la siguiente: Modo indicativo. Presente: Cabe* o queipo, cabes, cabe; cabemos, cabedes, caben. Pret. imperf: Cabía, cabías, cabía; cabíamos, cabíades, cabían. Pret. perf.: couben o coupen, coubeche, coubeches, coupeche o coupeches; coubo o coupo; coubemos o coupemos; coubéchedes, coubéstedes, coubestes, coupéchedes, coupéstedes o coupestes; couberon o couperon. Pluscuamperft.: coubera o coupera; couberas o couperas; coubera o coupera; coubéramos o coupéramos; coubérades o coupérades; couberan o couperan. Fut. imperf.: caberei, caberás, caberá; caberemos, caberedes, caberán. Modo imperat.: cabe, cábea o queipa; cabede, cábean o queipan. Modo subjunt. Presente: cábea o caiba, cábeas o caibas, cábea o caiba; cabeamos o caibamos, cabeades o caibades, cábean o caiban. Pret. imperft.: coubera o coupera, cabería, coubese o coupese; couberas o couperas, caberías, coubeses o coupeses; coubera o coupera, cabería, coubese o coupese; coubéramos o coupéramos, caberíamos, coubésemos o coupésemos; coubérades o coupérades, caberíades, coubésedes o coupésedes, couberan o couperan, caberían, coubesen o coupesen. Fut. imperft.: couber o couper, couberes o couperes, couber o couper; coubéremos o coupéremos, coubéredes o coupéredes, couberen o couperen. Modo infinit. personal: caber, caberes, cabere; cabermos, caberdes, caberen. Ger.: cabendo. Participio: cabido. [*Erro por cábeo?.] |