· Search the Dictionary of Dictionaries
You searched for the expression camiño among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v
Martín Sarmiento (1746-1770): Colección de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca, 1970) | ||
---|---|---|
Lo mismo en portugués, en castellano e italiano camino, y en francés chemin. Así el origen de esta voz toca a muchos el averiguarle. Lo que trae | ||
En la copla segunda propuse el origen de la voz camiño. No quedé satisfecho. Después de nuevas combinaciones, hoy 14 de agosto de 761, me acordé del texto del | ||
Juan Sobreira Salgado (1792-1797): Papeletas de un diccionario gallego, ed. de J. L. Pensado Tomé (Instituto de Estudios Orensanos, Ourense 1979). | ||
Mejalle no camiño porque esbáre. Chantría de Ourense. | ||
Bernardo Vicente Payzal (1800c): Vocabulario gallego-castellano (edición de Damián Suárez sobre o ms da RAG) | ||
que tiene altos, y bajos, ô es desigual: batidero | ||
camino | ||
trocha | ||
donde se juntan tres: trivio | ||
el que es atajo, ô vá por el atajo: trocha | ||
Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario | ||
Camiño. En port. y d. a. id. | ||
Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007 | ||
ne | Camino, carretera. | |
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña, | ||
Camino, En vasc. y port. id. franc. id. | ||
Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000 | ||
Camino. | ||
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona | ||
Camino. | ||
Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar | ||
Camino, tierra hollada, por donde se transita | ||
____ | ____ | Viaje |
____ | ____ | Medio. FRAS. A castaña qu'está n'o camiño è d'o veciño. |
Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000 | ||
m. | Camino. Tierra hollada que sirve para dar paso a los viageros, caballerías, etc. | |
____ | ____ | (veciñal) Camino vecinal o el camino que va de un pueblo a otro o un término del mismo pueblo y es costeado por los vecinos. |
____ | ____ | |
____ | ____ | |
____ | ____ | |
Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano | ||
s. m. | Camino. Cualquier vía que se puede recorrer para ir de un lugar a otro, como calle, carretera, sendero, ruta, río, mar, etc. | |
____ | ____ | Viaje. -"outrosy que conprou et pagou o dito juan fernandez eno primeiro camyño que foy aas galeas de ueneja que estavan en mogia..." |
____ | ____ | Distancia que separados puntos. |
____ | ____ | |
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego) | ||
sm. | Camino. | |
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931 | ||
s. m. | Camino. Tierra hollada por donde se va de un sitio a otro. | |
____ | ____ | Viaje. |
____ | ____ | Medio para hacer alguna cosa. |
____ | ____ | Dirección, rumbo. |
____ | ____ | De camiño loc. adv. De paso. |
____ | ____ | Levar camiño ir conforme a buena razón. |
____ | ____ | Medio camiño andado. Vencidas casi todas las dificultades. |
____ | ____ | Seguir seu camiño Ir derecho a un fin. |
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel | ||
De camiño. loc. adv. De paso. Levar camiño, ir conforme a buena razón. Medio camiño andado. Vencidas casi todas las dificultades. Seguir seu camiño. Ir derecho a un fin. | ||
____ | ____ | Dirección, rumbo. |
____ | ____ | Medio para hacer alguna cosa. |
____ | ____ | Viaje. |
____ | s. m. | Camino. Tierra hollada por donde se va de un sitio a otro. |
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid | ||
s. m. | Camino. Viaje. Dirección, ruta. Medio para hacer alguna cosa; loc. adv. De Camiño, de paso. Meio camiño andado, vencidas casi todas las dificultades. Camino real: brea. Camino profundo: corga. Camino de carro: carral. Camino de carro y generalmente hondo: corredoira y congostra. Camino tortuoso: anfroito. Camino estrecho: carreiro, vieiro, etc. | |
Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel | ||
s. m. | Camino. Tierra hollada por donde se va de un sitio a otro. | |
____ | ____ | Viaje. |
____ | ____ | Medio para hacer alguna cosa. |
____ | ____ | Dirección, rumbo. |
____ | ____ | De camiño. loc. adv. De paso. Levar camiño, ir conforme a buena razón. Medio camiño andado. Vencidas casi todas las dificultades. Seguir seu camiño. Ir derecho a un fin. |
José María Pereda Álvarez (1953): Aportaciones léxicas y folklóricas al estudio de la lengua gallega, en Douro Litoral (5ª série, VII-VIII, pp. 19-52) | ||
n. | La carga de gavillas que lleva un carro del país, en un viaje. Verín. | |
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo | ||
s. m. | Camino, tierra hollada por donde se transita habitualmente de un punto a otro. | |
____ | ____ | Vía construída que se puede recorrer y por la que se puede transitar; como carretera, calle, CONGOSTRA, CORREDOIRA, etc. |
____ | ____ | Viaje que se hace de una a otra parte. |
____ | ____ | Distancia que hay de un pueblo a otro. |
____ | ____ | Medio o modo que se halla para hacer alguna cosa. |
____ | ____ | El arreglo de los caminos rurales de |
____ | ____ | Camiño aldeano, el que pone en comunicación dos o más aldeas entre sí. |
____ | ____ | Camiño carral, el camino de carros. |
____ | ____ | Camiño cuberto, espacio entre la contraescarpa y la explanada, en las antiguas fortificaciones. |
____ | ____ | Camiño de cabras, el que está lleno de riscos y es además muy escarpado y peligroso para las personas. |
____ | ____ | Camiño de carro, camino carretero, aquel por el cual pasan los carros de bueyes, cargados o vacíos. Llámase también camiño de rodas. |
____ | ____ | Camiño de ferradura, el que sirve para caballerías y no para carros. |
____ | ____ | Camiño de ferro, vía por donde circulan los ferrocarriles. |
____ | ____ | Camiño dereito, conjunto de medios conducentes* para lograr algún fin sin andar por rodeos. [*No orixinal conduncentes.] |
____ | ____ | Camiño de rodas, aquel por donde pueden andar carros, coches u otros carruajes. |
____ | ____ | Camiño de Santiago, vía láctea, zona de luz blanquecina y difusa que cruza de Norte a Sur la esfera celeste. La creencia popular supone que el nombre de Camiño de Santiago se debe a que esa faja de luz marcaba la ruta que debían seguir los peregrinos de luengas tierras que venían a |
____ | ____ | Camiño de servidume, el de servidumbre que cruza una o más propiedades particulares para dar paso a otra u otras que carecen de medio directo de comunicación para las necesidades del cultivo o para la extracción de sus productos. |
____ | ____ | Camiño estreito, trocha, senda que sirve de atajo o que pasa por los linderos que dividen las fincas o heredades. Llámase también CONGOSTRA y SENDEIRO. |
____ | ____ | Camiño francés, el que a lo largo de la costa cantábrica y entrando por la provincia de |
____ | ____ | Camiño novo, el recientemente construído de modo que pueda prestar todos los servicios que las modernas comunicaciones requieren, aun en las mismas aldeas, o el que se hace solamente como rampa de acceso para remediar necesidades de escasa importancia. |
____ | ____ | Camiño real, carretera o camino construído por el Estado que también se llama BEREA o VEREA y ESTRADA. Es más ancho que los demás y por él circulan toda clase de carruajes y coches. |
____ | ____ | Camiño rural, el que se hace para servicio de las propiedades rústicas y para comunicación de unas aldeas con otras. Generalmente pueden circular carros por él. |
____ | ____ | Camiño veciñal, el que va de uno o varios lugares a otro u otros, y es costeado por fondos municipales. Por esos caminos, si son modernos, pueden circular todos los carruajes, automóviles y camiones. |
____ | ____ | Camiño vello, el muy antiguo y ya poco transitado. También se llama así en las tierras de Ortigueira el antiguo camino que de la actual parroquia de |
____ | ____ | Coller un o camiño, emprenderlo, comenzar a andarlo. |
____ | ____ | De camiño, de paso, al mismo tiempo. |
____ | ____ | De camiño, dous mandados, dícese del que aprovecha la oportunidad de hacer una diligencia para practicar otra al mismo tiempo. |
____ | ____ | Ensiñar o camiño, instruir una persona práctica en algún asunto, a otra que no lo está. |
____ | ____ | En todas partes hai un anaco de mal camiño, indica y advierte que para todos ofrece esta vida disgustos y contrariedades. |
____ | ____ | Ir fòra de camiño, proceder con error, sin método ni razón. |
____ | ____ | Ir unha cousa fòra de camiño, ir fuera de lo que es justo y debido. |
____ | ____ | Ir polo seu camiño, seguir el que lleva, dirigirse a su fin sin entretenerse en otra cosa. |
____ | ____ | Ir un por mal camiño, salirse de la vida ordenada. |
____ | ____ | Levar camiño unha cousa, tener fundamento; ir conforme a la razón. |
____ | ____ | Medio camiño andado, en la mitad de las dificultades vencidas. |
____ | ____ | Meter a un por camiño, reducirlo a la razón, sacándolo del error en que estaba. |
____ | ____ | Non leva camiño, dícese del que va o de lo que se lleva por mal camino, y también del que anda descarriado. |
____ | ____ | Partir o camiño, elegir un paraje equidistante de otros varios para que puedan concurrir a él con ventaja mutua dos o más personas. |
____ | ____ | Polos camiños do mundo, recorriendo constantemente unos y otros pueblos o países con un negocio o trato. |
____ | ____ | Poñerse en camiño, empezar a caminar o viajar. |
____ | ____ | Saír ó camiño, salir al encuentro; saltear, robar en despoblado. |
____ | ____ | Seguir cada un o seu camiño, seguir cada cual la orientación o la senda que le corresponde y le es más adecuada. |
____ | ____ | Seguir un o seu camiño, continuar la marcha sin detenerse ni hacer paradas. |
____ | ____ | Torcelo camiño, desviarse uno de la dirección que llevaba para tomar otra muy opuesta o distinta. |
____ | ____ | FRAS. A bo camiño, bo andar. A mal camiño darse prèsa. Camiño de dura, pra mulo ou mula. Camiño de Roma nin mula coxa nin bulsa froxa. Camiño longo, paso curto. Camiño malo, andalo dispacio. Camiño vello; congostra, nova. Cando fores por camiño non fales mal do teu enemigo. Cando no camiño hai barro, untalo carro. En longos camiños conécense os amigos. En todos lados hai unha légoa de mal camiño. Hai camiños novos por atallos vellos. Indo por camiño non marmures do teu amigo. Mal camiño non vai a bo lugar. Nin por rodeo nin por atallo deixes o camiño de carro. No camiño de Santiago, tanto anda o coxo coma o sano. No camiño francés venden gato por res. Non déixelo mal camiño polo bo atallo. O camiño da boca ninguén o equivoca. O camiño non tèn prazo. O mal camiño andalo logo. O que está no camiño é do veciño. Por bo camiño vaise a mal lugar. Por mal camiño vaise a bo lugar. Pra andar camiño, leva pan e viño. Quen sementa no camiño, cansa ós bois e perde o trigo. Tódolos camiños van dar á miña casa. Tódolos camiños van á Roma. |
Varios autores (1961): Apéndice ó Diccionario de Eladio Rodríguez | ||
s. m. | La carga de gavillas que lleva el carro del país en un viaje (Verín. Ab. | |
loc. adv. | De paso, a la vez. Ej.: de camiño que vas á vila, podíasme levar esta carta (Láncara). | |
X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo | ||
s. m. | Camino. | |
____ | ____ | congostra, corredoira, etc. |
____ | ____ | La carga de gavillas que lleva el carro del país en un viaje. |
____ | ____ | Viaje. |
____ | ____ | Medio para hacer una cosa. |
____ | ____ | Dirección, rumbo. |
____ | ____ | Levar camiño, ir conforme a buena razón. |
____ | ____ | Medio camiño andado, vencidas casi todas las dificultades. |
____ | ____ | Seguir o seu camiño, ir derecho a un fin. |
loc. adv. | De paso, a la vez. Ej.: de camiño que vas á vila, podíasme levar esta carta. | |
Vía láctea. | ||
Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret | ||
s. m. | Camino. Tierra hollada por donde se va de un sitio a otro. | |
____ | ____ | Viaje. |
____ | ____ | Medio para hacer alguna cosa. |
____ | ____ | Dirección, rumbo. |
____ | ____ | De camiño. loc. adv. De paso. Levar camiño, ir conforme a buena razón. Medio camiño andado. Vencidas casi todas las dificultades. Seguir seu camiño. Ir derecho a un fin. |
Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27 | ||
m. | ||
____ | ____ | camiño alleo |
____ | ____ | camiño da bolta |
____ | ____ | camiño de cabras |
____ | ____ | camiño carreteiro |
____ | ____ | camiño de costa |
____ | ____ | camiño escaboucado |
____ | ____ | camiño do lado |
____ | ____ | camiño da pé |
____ | ____ | camiño raal |
____ | ____ | camiño raposeiro |
____ | ____ | camiño real |
____ | ____ | camiño retorto |
____ | ____ | camiño de San Andrés |
____ | ____ | camiño torcido |
____ | ____ | de camiño, adv., |
____ | ____ | de camiño que, conj., |
____ | ____ | V. deber camiño. |
Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo | ||
s. m. | Camino, con valor abstracto. En |