Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression campa among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 55
- Distribution by dictionaries: Rodríguez (1854c) (1), Aguirre (1858) (2), Cuveiro (1876) (1), Valladares (1884) (1), Porto (1900c) (1), RAG (1913-1928) (5), Filgueira (1926) (2), Carré (1928-1931) (3), Acevedo (1932) (1), Carré (1933) (3), Ibañez (1950) (3), Carré (1951) (3), Pereda (1953) (1), Eladio (1958-1961) (6), Varios (1961) (1), Franco (1972) (7), AO (1977) (1), Rivas (1978) (2), Carré (1979) (3), CGarcía (1985) (3), Rivas (1988) (2), Rivas (2001) (3)

Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
campá

[Da lista de voces sen definir].

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
campá ne

Campana. Port. id.

campa ne

Lapida sepulcral, la cubierta del sepulcro. [Engadido a lapis].

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
CAMPÁ y CAMPAA

(ant. y mod.) Campana.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
CAMPÁ

Campana, instrumento cóncavo de metal que sirve en los templos para avisar.

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
campá f.

Campana. Instrumento de metal que tiene la forma de una copa boca abajo, y en el medio una lengüeta que sirve para hacerla sonar. Campaa.

Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano
CAMPA s. f.

Piedra sepulcral; losa que cubre la sepultura.

Guirnaldas de perpetuas, mirto e flores
con loureiro e ciprés d' os nosos hortos
vinde á pór, inspirados trovadores,
d' o noso bardo sobre os restos mortos.
Vinde ajiña, por Dios, ¡juntos choremos!
as bagullas que alí confundiremos...
n' a sua humilde campa,
serán chuvia d' amor que nunca escampa.
AÑÓN. Poesías, p. 131.

________

En Corme, la pieza de ropa que se hace para la fiesta. Abonada por Marcial de la Iglesia.

________

Algunos poetas contemporáneos emplean este vocablo en el sentido de campo, campiña, etc.

Pedrizos e rayos barreron as campas;
os ventos as chouzas tumbaron no chan,
Ved' o ceo que tranquilo,
ved' as veigas que risoñas,
vede qu' azules as augas
qu' o Cabe desfai en ondas
que bican esas orelas
y-esas campas aromosas.
y-o río, enritado,
tronzando as orelas,
as campas cobría
d'escuma hervorenta...
GARCÍA FERREIRO. Chorimas, p. 33, 83 y 130.
Mais ¡ay! que non sei que penas,
que melancónecas ansias,
d' o fondo d' esprito surxen
ô ver qu' esa noite crara
n-os frolidiños verxeles,
n-as veigas, n-as verdes campas,
n-as vilas mais populares,
n-as chouzas mais solitarias....
NÚÑEZ GONZÁLEZ. Salayos, p.17.

________

Cont. de CAMPANA.

CAMPÁ

Por CAMPANA.

Non sei que ten n-o badal
a campá d' a miña aldea;
si a sinto âs doce, relouco;
si ô anoitecer, dame pena.
LEIRAS PULPEIRO. Cantares gallegos, p. 49.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
CAMPA sf.

Sepultura, piedra sepulcral.

CAMPÁ sf.

Campana.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
campas. f.

Losa de sepultura.

________

Sepulcro.

campás. f.

Campana. V. sino.

Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
campá

Campana: A campá de San Juán dice: tín, tán, por dar dán. Ús. de Valdés al Eo y en gall. En plur., campás. A. F.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
campá s. f.

Campana. V. Sino.

campa

Sepulcro.

____s. f.

Losa de sepultura.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
campa

laude

campas. f.

Losa de sepultura. Sepulcro.

campás. f.

Campana (sino).

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
campa s. f.

Losa de sepultura.

________

Sepulcro.

campá s. f.

Campana. V. Sino.

José María Pereda Álvarez (1953): Aportaciones léxicas y folklóricas al estudio de la lengua gallega, en Douro Litoral (5ª série, VII-VIII, pp. 19-52)
campa n.

Campana En otras partes sino, campá. Verín.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
CAMPA s. f.

Campo, pero en más amplia extensión, pues comprende los campos, las vegas y en general la campiña; CAMPÍA.

________

Piedra sepulcral, losa que cubre una sepultura: mando que me enterren soa Campa que non ten letras, que jas sobre meu PadreCol. de Doc. Hist. del BRAG.

________

La misma sepultura, y por ext., el cementerio.

________

Galas, atavíos, que se tienen guardados y sólo se ponen en días muy señalados o en las fiestas solemnes; MAXENCIA.

________

Campana: Da igrexa sonaron entrambas campasLeiras, Poesías.

CAMPÁ s. f.

CAMPANA.

Varios autores (1961): Apéndice ó Diccionario de Eladio Rodríguez
CAMPA s. f.

Campana: estar nas campas e na procesión (Verín. Ab. J. M. Pereda).

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
campa s. f.

Campo, pero en más amplia extensión, pues comprende los campos, las vegas y en general la campiña; campía.

________

Losa que cubre una sepultura.

________

La misma sepultura, y por extensión, el cementerio.

________

Galas, atavíos; maxencia.

________

Campana: estar nas campas e na procesión.

campá s. f.

Campana.

________

campa, campán, sino.

Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7)
boca de campá (de)adj.

Calidad de pera en forma de campana, grande, parda y de mal sabor. (VSP)

Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca
campa f

Campo, césped natural (Becerreá). En el dicc. también aparece, pero con la acepción de campiña, extensión de terreno. (FrampasI)

campa daprima fr

Se aplica, por los pueblos del contorno, a los naturales de Xunqueira de Ambía, cabeza de ayuntamiento. Se refiere a la gran campana (campa, campá, en nuestro dicc.) que en la antigua Colegiata anunciaba la hora canónica de prima. Esta Colegiata perteneció a los Canónigos Regulares de S. Agustín y tuvo relación íntima con Sª Ma. del Sar. La frase se la suelen aplicar en son de burla, y en forma completa es así: Os da campa da prima e os da porca rapada. (FrampasI)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Campa s. f.

Losa de sepultura.

________

Sepulcro.

Campá s. f.

Campana. V. Sino.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
campa f.

1. (Tob.) losa;

________

2. var. de camposa 1.

campá f.

(Ced. Bur. Gud. Por.) campana.

Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo
campá s. f.

Campana; cupulita, por ejemplo de chimenea, mausoleo, etc. Ya en el siglo XIV se ven esos valores en canpaa. (FrampasII)

cámpa s. f.

Campana de iglesia. Forma llana que constatamos por todo el sur de Ourense: Covelas, a Xironda..., y hasta Lubián, Zam. También se usa la forma castellana: campana; en Val do Medo hay el dicho: Campana por campana, a de Asadur en España; mais, gánalle a de Betún por un ferrado de pan. (FrampasII)

Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario)
campa s. f.

Campiña natural sin regadío, que se pace en primavera y otoño. Castro Verde, Lu. También O Bierzo, Viariz, campa, campo espontáneo en el monte, y en Moral el top. As Campas.(FrampasIII)

cámpa s. f.

Campana. Sur de Ourense y Terra de Viana y Frieiras.(FrampasIII)

campá s. f.

Campana de cheminea. Viariz, Bierzo.(FrampasIII)