Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression cara among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 105
- Distribution by dictionaries: Cuveiro (1876) (1), Valladares (1884) (8), Porto (1900c) (1), RAG (1913-1928) (6), Filgueira (1926) (2), Carré (1928-1931) (2), Carré (1933) (2), Ibañez (1950) (1), Carré (1951) (2), Eladio (1958-1961) (62), Franco (1972) (2), Carré (1979) (2), CGarcía (1985) (12), Rivas (1988) (1), Losada (1992) (1)

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
CARA

Hácia; vay cara Ourens, vá hácia Orense.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
CARA

com. Parte anterior de la cabeza

________

Semblante

________

Fachada

________

Superficie

________

Gesto, ceño, aire.

CARA pr.

Hácia, contra, fente, ó enfrente. Car'alí. Hácia allí, ó contra allí. Car'á min. Frente á mí.

CARA (facer)

Dispensar atenciones á una persona; distinguirla, darle cierta preferencia. FRAS. Moza qu'á moitos fai cara, dígoche Jan qu'è unha maula.

CARA DE LOBO

com. (Lycopsis arvensis). Planta de raiz vivaz y flores blancas, ó azules, perteneciente á la familia de las borragíneas de Jussieu. Crece en los campos cercanos al arenal de Sanjenjo: florece en junio y julio.

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
cara

Hacia: cara alá, "hacia allá".

Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano
CARA s. f.

Cara. Faz, rostro. La parte anterior de la cabeza desde el principio de la frente hasta la punta de la barba.

________

Aspecto, semblante, fisonomía.

________

fig. Atrevimiento, descaro, desvergüenza.

________

Superficie de alguna cosa.

________

geom. Cada plano de un ángulo poliedro.

________

Hacia, en dirección. Loc. A cara descuberta: a presencia de todos, a la vista; sin recelo ni temor; con la conciencia tranquila. -A cara llo da: en la cara se le conoce; la fisonomía lo descubre. -Andar co-a cara: abofetear a uno. -Arder a cara: ruborizarse. -Botar en cara: reprochar, increpar. -Cara a cara: frente a frente; en presencia, delante de alguno. -Cara de can: dícese de la persona fea, de la que tiene cara de pocos amigos, de la que es antipática. -Cara de fame: aspecto de hambriento. -Cara de fregar as olas: cara fea, sucia y de despreciable aspecto. -Cara de lua chea: cara grande y redonda. -Cara de pascua: la cara apacible y placentera, y también la compungida. -Cara de pau: cara sin expresión; dícese también del que se quedó corrido y burlado. -Cara de poucos amigos: serio, de mirada dura y áspera. -Cara de rosa: cara risueña, de satisfacción, de alegría. -Cara lavada: carirraído, descarado; cara de sinvergüenza.

A muller de meu irmán
Chamóume cara lavada:
Pasa a auga pol-a porta,
Lábate, miña cuñada.
C. pop.
Anque che digan e digan
Eres un cara lavada;
Inda andas pior que un trenco
E o teu corpo non val nada.
C. pop.
Cruzar a cara: cortársela a alguno, herirle en el rostro. -Custar un ollo da cara: comprar una cosa excesivamente cara. -Dar con a porta na cara: despedir a uno con enojo, darle con la puerta en las narices. -De cara: de frente. -Facer cara: oponerse, resistirse, defenderse. -Home de duas caras: el que dice una cosa en presencia y la contraria en ausencia; hombre de doblez y falso. -Lavar a cara: dícese de alguna cosa que se limpia, asea o restaura. -Lavar a cara a algún: adularlo. -Non mirarlle â cara: despreciar a alguno. -Non ter cara para nada: dícese de la persona tímida, que tiene cortedad para todo. -Non ter vergonza na cara: ser un despreocupado, un desaprensivo, un desvergonzado. -Poñer boa o mala cara: acoger bien o mal a alguno: hacer gesto de satisfacción o de contrariedad. -Quitar a cara: úsase como amenaza. -Sacar a cara: apersonarse; tomar a su cargo la defensa de algún negocio o persona. -Salirlle â cara: tener que sentir, tener que avergonzarse de alguna cosa; manifestársele en el semblante. -Ter cara: dar señales. -Ter cara de desenterrado: de aspecto cadavérico. -Ter cara de excomulgado: tener aspecto de bribón. -¡Vaya, que o demo ten cara de coello!: expresa extrañeza, contrariedad, disgusto, etc. -Virar a cara: retroceder, huir; torcer a uno la cara, no mirar para él, pasar sin saludarle.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
CARA sf.

Cara, semblante, fachada, superficie.

____ prep.

Hacia, contra, frente, enfrente.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
caras. f.

Cara.

____prep.

Hacia, contra, frente a.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
cara prep.

Hacia, contra, frente a.

____s. f.

Cara.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
caras. f.

Cara; prep. Hacia, frente a, contra.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
cara s. f.

Cara.

____prep.

Hacia, contra, frente a.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
CARA s. f.

Cara, parte anterior de la cabeza desde el principio de la frente hasta la punta de la barba; FACIANA.

________

Semblante, representación en el rostro de algún afecto del ánimo.

________

Fachada o frente de alguna cosa.

________

Superficie de alguna cosa.

________

Cada uno de los planos que forman un ángulo diedro o poliedro.

____adv. l.

Cara, hacia, en dirección: foise cara ó Carballiño.

________

Mirando hacia, o con la cara vuelta hacia.

________

Cara cacarañada, la que está señalada con hoyos de viruelas.

________

Cara de bo ano, la que denota robustez y salud, la rolliza.

________

Cara de can, la de persona fea y antipática.

________

Cara de cartón, la de aspecto inexpresivo e inalterable, que jamás se inmuta.

________

Cara de choradoos, la del lloraduelos, compungida y contristada.

________

Cara de escachanoces, la del muchacho o chiquillo insolente y desvergonzado, que se desmanda.

________

Cara de esguello, la de la persona que generalmente mira de reojo o de soslayo y casi nunca de frente.

________

Cara de fame, la que tiene aspecto de hambrienta.

________

Cara de ferreiro, la que denota enfado y mal humor, la que revela enojo y suma contrariedad.

________

Cara de festa, la jovial, la expresiva y naturalmente alegre.

________

Cara de fregalas olas, o cara de limpalas olas, cara fea, sucia y de aspecto repulsivo.

________

Cara de leite fervida, la extraordinariamente pálida y al mismo tiempo tétrica.

________

Cara de lobo, planta de raíz vivaz y flores blancas o azules, perteneciente a la familia de las borragíneas que crece en algunos campos y florece en junio y julio.

________

Cara de lúa chea, la cara grande y redonda.

________

Cara de macaco, la que tiene el hocico prominente y es parecida a la del mono llamado macaco.

________

Cara de non, la de mal talante, que todo lo ve o presencia con aire de repugnancia y desagrado.

________

Cara de páscoa, la apacible, risueña y placentera, y también la compungida.

________

Cara de pau, la que está falta de expresión, y la del que se quedó corrido y burlado.

________

Cara de rompefoles, la que parece mostrarse indiferente a todo, como si no le importase nada cuanto le rodea.

________

Cara de rosa, la que denota satisfacción y alegría. Aplícase también a la de la mujer joven cuando es risueña y sonrosada.

________

Cara de vaqueta, la muy seria y de expresión hostil. Persona que no tiene vergüenza, ni siente que la acusen de algún hecho denigrante.

________

Cara de viernes, la macilenta y de aspecto tristón.

________

Cara escachada, la que tiene aspecto insolente y altanero.

________

Cara lavada, caricaído, descarado, sin vergüenza, que no se inmuta aunque se vea complicado en asuntos inmorales.

________

Cara risoña, la risueña y placentera, la de aspecto sonriente, pero natural.

________

A cara llo dá, en la cara se le conoce, la fisonomía lo descubre.

________

A cara llo dí, la cara se lo dice, denota la conformidad que suele haber entre las inclinaciones o costumbres de una persona y su semblante.

________

Andar a cara descoberta, da a entender que el que obra bien puede ir a todas partes sin recelo ni temor de que nadie le vitupere.

________

Andarlle coa cara a un, abofetearlo.

________

Arder a cara, ruborizarse.

________

Cuspirlle na cara a un, burlarse de él cara a cara, despreciándolo mucho delante de otros.

________

Custar un ollo da cara, lo que es excesivamente caro.

________

Dar na cara a un, reconvenirlo, afeándole alguna cosa.

________

De cara, de frente.

________

Facer a dúas caras, proceder con doblez.

________

Facer cara, oponer, resistir, defenderse.

________

Facer cara a un, dispensarle atenciones, distinguirle, darle cierta preferencia.

________

Lavarlle a cara a unha cousa, limpiarla, asearla con esmero.

________

Lavarlle a un a cara, adularlo, lisonjearlo.

________

Non conocela cara ó medo, á necesidá, etc., no tener miedo, necesidad, etc.

________

Non lle quedou cara onde se presinar, no le quedó cara donde persignarse, parece que lo han chupado las brujas, según Noriega Varela.

________

Non ter cara pra nada, dícese de la persona tímida que tiene cortedad para todo.

________

Non ter vergonza na cara, ser un despreocupado, un desvergonzado, un desaprensivo.

________

Non volvela cara atrás, proseguir con tesón y constancia lo empezado.

________

Poñer boa cara, o poñer mala cara, acoger bien o mal a alguno; hacer gesto de satisfacción o de contrariedad.

________

Poñérselle a un á cara, hacerle rostro.

________

Quitala cara por un, salir a su defensa en algún apuro ante varias personas.

________

Quitarlle a cara a un, úsase como amenaza.

________

Ter cara, dar señales de independencia de carácter, de no morderse la lengua en los casos necesarios.

________

Ter cara de escomulgado, tener aspecto de cariacontecido.

________

Tercialle a cara a un, cortársela, herírsela de filo para dejarse señalado y afrentado.

________

Tès cara de vaite á cama e durme, dícesele al que está soñoliente*, como cayéndose de sueño, con cara de indolencia y de estar ajeno a lo que se habla. [*Parece erro por soñoliento].

________

¡Vaites, que o diaño tèn cara de coello!, expresa extrañeza, contrariedad o sorpresa de lo que se oye o se dice.

________

Volver á cara unha cousa, no admitirla, devolverla con desprecio.

________

FRAS. A cara honra a mesa, e non a perna tesa. A cara, lavada, e a casa, cagada. Cara a cara, vergonza se cata. Cara de beato, e unllas de gato. Cara espiñosa, cara fermosa. Cara sin dentes fai ós mortos viventes. Lavarlle a cara a un negro, é perder agua e tempo. Moza que a moitos fai cara, é unha maula. Moza que a moitos fai cara, podes gardala. Non lle vai á cara mal a espiña carnal. Non métala cara onde non te chaman. Se boa cara tès, bos feitos farás, o terás.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
cara prep.

Hacia, contra, frente a.

xarabeada (cara) loc.

Con pecas.

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Cara s. f.

Cara.

____prep.

Hacia, contra, frente a.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
cara f.

(v.c.) cara;

________

cara de can (Gro.) feo;

________

cara de cristos (Bur.) silabario;

________

cara de fame (Gro.) delgado;

________

cara de ferreiro (San.) cara de mal humor;

________

cara labada (Com. Gro. Sob.) caradura;

________

cara de pan (Gro.) serio;

________

cara de rosa (Gro.) guapo;

________

cara xarabeada (Tob.) cara con pecas;

________

cara de zarralleiro (Dum.) cara de malhumor;

________

V. banda da cara, botar na cara, cruz da cara, da-la cara y ollos da flor da cara.

cara prep.

(Com. Nov. Cre. Mon. Ram. Xun. Cal. Gud. Por.) hacia; frente a; V. escapar cara atrás.

Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo
cara s. f.

Cara, palabra común. En Foncuberta: O mal e o ben á cara ven. (FrampasII)

E. Losada, J. Castro e E. Niño, (1992): Nomenclatura vernácula da flora vascular galega, Xunta de Galicia
cara de lobo

Anchusa arvensis (L.) Bieb.