|
Martín Sarmiento (1746-1755c): Catálogo de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1973) |
---|
pan caro | |
Al miserable. CatálogoVF 1745-1755 |
|
Eugenio Reguera y Pardiñas (1840-1858): Traducción de algunas voces, frases y locucionesgallegas, especialmente de agricultura, al castellano, ed. de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG, 1995) |
---|
caro (á) | |
A rente, pegado, contiguo, al raer, cerca. |
|
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona |
---|
CARO | |
Planta que nace y muere durante el año, de la tribu ammineas, de raíces en hacecillo, tallo erguido redondo, casi estriado, ramoso, hojas pinado-cortadas, fruto oblongo, flores blancas: crece abundantemente en todos los prados húmedos. Carum sison verticillatum. |
|
Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000 |
---|
caro | m.
|
Bot. [Entrada sen definición.] |
|
Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano |
---|
CARO,-RA | s. m.
|
Caro. Trabajo, dificultad. |
____ | adj.
|
Hablando de personas, aquella a quien se tiene afección; querido, amado. |
____ | ____ |
Lo que se vende a subido precio; lo que cuesta más de lo que vale; lo que cuesta mucho. -"Et outrosi ordenaron q. tomen por cada calçadura de legon oito maravedyses en qanto o ferro for caro." (Y otrosí ordenaron que por cada calzadura de azadón cobre ocho maravedís mientras el hierro estuviese caro). MARTÍNEZ SUEIRO. Fueros Municipales de Orense, p. 71. |
____ | ____ |
Que exije grandes gastos, como a vida está cara, un viage caro, etc. |
____ | adv.
|
Por un precio elevado ; por un precio superior al valor de la cosa. Loc. custar caro: traer malas consecuencias; costar trabajo; ser obtenido a fuerza de grandes sacrificios, sufrimientos o pérdidas. |
|
José María Pereda Álvarez (1953): Aportaciones léxicas y folklóricas al estudio de la lengua gallega, en Douro Litoral (5ª série, VII-VIII, pp. 19-52) |
---|
prebe caro peixe | |
Sair máis caro o peixe qu'o prebe. Salir más cara la salsa que el pescado. Costar más caro lo secundario que lo principal. Vivero. |
|
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo |
---|
CARO,-RA | adj.
|
Caro, que excede mucho del valor o estimación regular. |
____ | ____ |
Subido de precio. |
____ | ____ |
Que exige muchos gastos: a vida hoxe está moi cara. |
____ | ____ |
Amado, querido. |
____ | s. m.
|
Seguido de algún tiempo del verbo CUSTAR, significa molestia, dificultad, trabajo: custoulle caro conseguilo. Equivale también a mucho; p. ej.: custa caro crer eso que se dí. |
____ | adv. m.
|
Caro, a un precio alto o subido. |
____ | ____ |
Custar caro, dícese de lo que cuesta mucho trabajo, de lo que requiere sacrificios y molestias. |
____ | ____ |
É caro polo que come, refiérese al que solamente gusta de los manjares selectos y costosos, y en cambio rehuye el trabajo sistemáticamente sin dedicarse a lo que pudiera serle productivo. |
____ | ____ |
¡Qué caro che custa facer o que che mandan!, aplícase al que tiene arraigado el hábito de la desobediencia. |
____ | ____ |
FRAS. Cara é a praza, pero máis cara é a caza. Non hai cousa tan cara como a que con rogos se acada. O bo nunca é caro, i éo sempre o malo. O caro é ás veces barato, i o barato adoita saír caro. O caro é o que millor presta, y también é o que millor sabe. |
|
Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27 |
---|
caro | adj.
|
(v.c.) caro; V. costar caro. |