Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression caron among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 72
- Distribution by dictionaries: Sarmiento (1746-1755c) (1), Sobreira (1792-1797) (4), Reguera (1840-1858) (2), Aguirre (1858) (1), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (1), Valladares (1896-1902) (1), Porto (1900c) (2), RAG (1913-1928) (5), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (4), Acevedo (1932) (1), Carré (1933) (2), Ibañez (1950) (1), Carré (1951) (7), Eladio (1958-1961) (13), Franco (1972) (8), Rivas (1978) (2), Carré (1979) (7), CGarcía (1985) (5), Rivas (2001) (3)

Martín Sarmiento (1746-1755c): Catálogo de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1973)
a-caron do chan

del suelo. Casi es à rente. CatálogoVF 1745-1755

Juan Sobreira Salgado (1792-1797): Papeletas de un diccionario gallego, ed. de J. L. Pensado Tomé (Instituto de Estudios Orensanos, Ourense 1979).
a caron adv.

Mariñas. Cerca y muy junto o muy arrimado a alguna cosa como a una pared. Papeletas

a caron adv.

Al rape, arrentes al rape, por el pie y tocando con el suelo, a raíz. De aquí el castellano acaronar y carona. Papeletas

acaron adv.

Mariñas. Cerca y muy junto o muy arrimado a alguna cosa, como a una pared. Papeletas

acaron adv.

(Al rape). Tachado. Arrentes = al rape, por el pie y tocando con el suelo, a raíz. De aquí el castellano acaronar y carona. Papeletas

Eugenio Reguera y Pardiñas (1840-1858): Traducción de algunas voces, frases y locucionesgallegas, especialmente de agricultura, al castellano, ed. de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG, 1995)
a caron de, ou da

Al raer del o de la.

carón

Carona, anticuado en Castilla. A carón de min. A carona [junto a mi] adv. ant. Inmediato a la carne o pellejo del cuerpo.

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
a caronadv. de modo

Lo mas cerca que pueda ser. [no orixinal acaron]

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
caron, caron (a)

Cerca, aproximado, a carona, pegado.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
CARON

V. ACARON.

Marcial Valladares Núñez (1896-1902): Nuevo suplemento al Diccionario gallego-castellano publicado en 1884 por D. M. Valladares Núñez, ed. de Mª Carme García Ares (Cadernos de Lingua, RAG, 2000)
Carón

V. acarón.

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
acarón o á carón

Próximo, unido, lo más junto, vecino.

carón adv.

Acarón, junto a, cerca de, al lado, próximo.

Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano
A CARÓN mod. adv.

A cercén, al rás, á raiz, por el pie, al rape. Lo mismo que A RENTES.

________

Al desnudo, contra las carnés, pegado al pellejo.

________

En el suelo; contra el suelo; pegado al suelo. "Et mando meu corpo enterrar eno moesteyro de san francisco de santiago ante o meu moymento, que esta ante a porta da sanxpistania, en esta guisa que me lancen vistida eno abeto de san francisco, a caron da terra et jasca hy por tenpo de huun ano et huun dia, et despoys que o tornen ao moymento." (Y mando enterrar mi cuerpo en el monasterio de San Francisco de Santiago, delante de mi mausoleo que está delante de la puerta de la sacristía, en esta manera: que me echen en la tierra vestida con hábito de San Francisco, y yazca allí por espacio de un año y un dia, y después que lo trasladen al mausoleo). Testamento de doña Teresa Sánchez de Gres, publicado por Lopez Ferreiro en la C. D. G. H., p.156

Costureira non a quero,
Tecelana ja m'a dan;
Teñen as pernas tullidas
De estar a carón do chan.
C. pop.

________

Junto, próximo, cerca, arrimado, inmediato, contiguo, al lado, pegado á uno.

Un fidalgo viña preto;
brinca d'o poldro que monta,
vai correndo á carón d'ela
é á erguerse axiña axudouna.
Doña Estrela, qu'os seus ollos
garridos as bágoas queiman,
faino poñer d'arrodillas
sobr'ó chao a carón d'ela.
BENITO LOSADA. Soaces d'un vello, p. 18 y 36.
-Vaya, non teimes, Minguiña,
que ch'ei de dar caramelos
dos que tén as rosquilleiras
a carón mesmo do tempro.
JOSÉ BENITO AMADO. A romería.
A carón d'este castelo
agarimadiñas todas,
ou pol-a veiga ceibadas
como bandadas de pombas,
as retelladas troneiras
abertas ô sol q'as doura,
alcóntrans'as brancas casas
d'a vila de Vilanova.
CURROS ENRÍQUEZ. Aires d'a miña terra, p. 8, 2ª. edic.
Loc: Levalas a carón; recibir las niñas ó mujeres las azotes contra el propio trasero después de levantarles las faldas.- Levounas a carón ó deronllas a carón; indica que una persona fué azotada ó recibió un castigo en las mismas carnes, contra el mismo pellejo.- A carón do lar; al amor de la lumbre: en el seno del hogar; en la intimidad de la familia.

CARÓN

V. A CARÓN.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
CARON adv.

Al lado, junto a.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
carónadv.

Junto, cerca. Úsase siempre con la preposición a.

________

A cercén.

________

Contra la carne.

________

A carón do lar, al amor de la lumbre.

Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
carón (a)

Al rape; cortar el pelo a raíz del cuero cabelludo. A.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
carón

Contra la carne. A carón do lar, al amor de la lumbre.

____adv.

Junto, cerca. Úsase siempre con la preposición a. A cercen.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
carónadv.

Junto, cerca. (A carón de).

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
a carón

Al ras. V. Rente.

________

Arrimado.

________

Cerca.

____mod. adv.

Junto, al lado.

carón adv.

Junto, cerca. Úsase siempre con la preposición a. A cercen.

________

Contra la carne. A carón do lar, al amor de la lumbre.

____s. m.

Salvado. Véase Farelo.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
CARÓN (A)mod. adv.

A cercén, al ras, al rape.

________

Al desnudo, en contacto con el cutis, contra las propias carnes.

________

En estas dos acepciones también se dice a rentes.

________

Junto, inmediato, próximo, contiguo, pegado o casi pegado.

________

En el suelo, contra el suelo, pegado a la tierra o sobre la tierra misma.

________

A carón da lareira, al calor de la lumbre que arde en la piedra del hogar.

________

A carón das carnes, con las ropas interiores tan solo la persona que está totalmente desnuda.

________

A carón do coiro, pegado al mismo cutis.

________

A carón do lar, en el seno del hogar, en la intimidad de la familia.

________

A carón do lume, próximo o contiguo a la lumbre, ya sea en el hogar o fuera de él.

________

A carón dos agros, dícese de la persona que vive constantemente en la aldea o de la que trabaja a diario las tierras.

________

Díronllas a carón, indica que una persona fué azotada en las propias carnes.

________

Levalas a carón, recibir los niños o niñas un castigo de azotes en las mismas posaderas, después de ponerles éstas al descubierto.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
carón (a) mod. adv.

A cercén, al ras, al rape.

________

Al desnudo, en contacto con el cutis, contra las propias carnes.

________

En estas dos acepciones también se dice a rentes.

________

Junto, inmediato, próximo, contiguo, pegado o casi pegado.

________

En el suelo, contra el suelo, pegado a la tierra o sobre la tierra misma.

________

A carón da lar, al amor de la lumbre.

____s. m.

Salvado.

________

farelo.

Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca
carón m

Corazón o centro de la manzana y frutas parecidas (Rúa de Petín). (FrampasI)

carón (a )fr. adv

Sin papel, sin cubierta o protección (Fondo de Vila). Así se dice: Frégase ben a forma, e bótase o ovo batido co azucre e fariña, a carón (sin papel). El dicc. trae a carón, al desnudo, contra la carne. Son matices del mismo significado. (FrampasI)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
A carón mod. adv.

Junto, al lado.

________

Cerca.

________

Arrimado.

________

Al ras. V. Rente.

Carón adv.

Junto, cerca. Usase siempre con la preposición a. A cercen.

________

Contra la carne. A carón do lar, al amor de la lumbre.

____ s. m.

Salvado. Véase Farelo.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
carón m.

1. (Mez. Ver. Vil.) parte comestible de la castaña;

________

2. var. de carozo 3.

carón (a )prep.

1. (Com. Nov.) junto a;

________

2. (Caa. Lax. San. Nov.) al ras;

________

V. cortar ó carón.

Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario)
carón s. m.

Centro, corazón de mazorca. (Dragonte, Bierzo).(FrampasIII)

carón s. m.

Cáscara dura de la nuez, una vez caída la envoltura verde. Cerdedelo, Laza, Our. O concho pinchigheiro é unha clas de noz máis grande coa casca, pero o carón ighual.(FrampasIII)

carón ((da) )adv.

De muy cerca, de la familia. Abeleda de Xunqueira de Ambía, Our. Iles aínda son d'acarón, de la familia. (FrampasIII)