Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression cego among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 54
- Distribution by dictionaries: Sarmiento (1746-1770) (1), Sarmiento (1754-1758) (1), Sobreira (1792-1797) (1), Rodríguez (1854c) (2), Aguirre (1858) (1), Rodríguez (1863) (3), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (4), Porto (1900c) (3), Filgueira (1926) (2), Carré (1928-1931) (2), Acevedo (1932) (2), Carré (1933) (3), Ibañez (1950) (2), Carré (1951) (3), Eladio (1958-1961) (14), Franco (1972) (1), Carré (1979) (3), CGarcía (1985) (1), Losada (1992) (4)

Martín Sarmiento (1746-1770): Colección de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca, 1970)
[cego]

A do cego, la hija del ciego de Carvalledo. Colección 1746-1770

Martín Sarmiento (1754-1758): Catálogo de voces vulgares y en especial de voces gallegas de diferentes vegetables, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1986)
herba do cego

[Lista do "Borrón de varios nombres gallegos de vegetables", apéndice do CVVVGDV]. Catálogo ...vegetables 1754-1758

Juan Sobreira Salgado (1792-1797): Papeletas de un diccionario gallego, ed. de J. L. Pensado Tomé (Instituto de Estudios Orensanos, Ourense 1979).
[ovella] [coxo] [cego]

Miña nay ten tres ovellas
todas tres m'has de dar,
unha cega, outra coxa,
y outra que non pod'andar.
Papeletas

Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
cego

[Da lista de voces sen definir].

pan de cego

[Da lista de voces sen definir].

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
cego ne

Ciego. Port. id.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Cego

Ciego, el que carece del sentido de la vista Sarm., port. y catal. id., lat. coeco.

Pan do cego

Creo es una especie de hongo ó bejin, excrescencia que sale sobre la tierra y cuando le rompen, echa polvillo.

Pau de cego

Golpe dado á toda fuerza y en donde se proporciona, sin ver ó como si no se viera, porque tiran al bulto segun el oido que no les falta ó no les engaña. Por eso dicen, pau de cego, pau de demo. Lo mismo se dice del palo del cojo. Estos dan á asegurar porque no pueden segundar.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
cego

Ciego, embotado.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
CEGO

Ciego.

HERBA DO CEGO

Ortiga, planta anual de la familia urtíceas, monoica, de hojas opuestas, elípticas, espigas amontonadas, mellizas, comun en los escombros y huertas. Urtica urens, con sus variedades Membranaica, de hojas como la anterior, aovadas, casi acorazonadas, con dientes gruesos, pecioladas, comun entre escombros y en las cercanías de las habitaciones; y la Dioica, de hojas opuestas, acorazonadas, aovado-lanceoladas, con aserraduras gruesas, comun en los escombros y huertas: estas dos últimas, son de las que nacen y mueren durante el año. Se emplea al exterior para irritar por el contacto las partes paralíticas: el zumo se administra al interior como astringente.

PAN DO CEGO

Especie de hongo ó bejin, excrecencia que sale sobre la tierra y cuando la rompen echa polvillo.

PAU DE CEGO

Palo de ciego ó golpe dado á toda fuerza y donde cuadre; por eso dicen: FRAS. pau de cego pau do demo y lo mismo con el palo del cojo que como no puede secundar, tira á no errar golpe.

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
cego,-ga adj. y s.

Privado totalmente de la facultad de ver.

________

Posehido (sic) vehementemente de alguna pasión.

________

Atolondrado, irreflexivo.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
CEGO adx.

Ciego.

ERBA DO CEGO sf.

Ortiga.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
cego,-gaadj.

Ciego. Que está privado de la vista.

________

Fig. Falto de serenidad, arrebatado.

Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
cego ,-ga

(Del lat. caecus-ca). Ciego-ga: Cego é el que non vé por un cribo; Alza, cego, que hay un rego. Ús. de Luarca al Eo, y en gall. y port.

________

Trigo cego es el que se encuentra en algunas espigas, que no sirve para harina porque se deshace entre los dedos, conteniendo un polvillo negro. El verbo cegar no diptonga en el bable, y hace: cego, cegas; cegue, cegues. A. F.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
herba do cego s. f.

Ortiga, planta erizada de pelos que producen picazón.

cego ,-ga

Fig. Falto de serenidad, arrebatado.

____adj.

Ciego. Que está privado de la vista.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
cego,-gaadj.

Ciego.

herba do cegos. f.

Ortiga.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
cego ,-ga adj.

Ciego. Que está privado de la vista.

________

Fig. Falto de serenidad, arrebatado.

herba do cego s. f.

Ortiga, planta erizada de pelos que producen picazón.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
CEGO,-GAadj. y s.

Ciego, privado de la vista, que carece totalmente de la facultad de ver.

________

Poseído de una pasión vehemente y violenta.

________

Dícese de cualquier conducto que se ha obstruido con tierra o broza.

________

Parte del intestino grueso, entre el íleon y el colon.

________

Aplícase al pan o queso que no tiene ojos en la parte blanda.

____adj. y s. f.

Dícese entre nuestras costureras de la aguja de coser cuando ha perdido la punta.

________

Dícese entre nuestros pescadores de la sardina que a las horas de la LUZADA y del ASEXO no ve la red como la ve en el resto del día o de la noche cuando hay ARDENTÍA; y así afirman que a esas horas está máis cega.

________

Á cega lagarta, a lo callado, con disimulo, como quien no hace nada.

________

A cegas, a ciegas, a tientas, con los ojos vendados, al tun tun, a lo que salga.

________

Ás cegas, sin reflexión, sin examen, sin darse cuenta.

________

Cego me vexa, especie de maldición que uno lanza contra sí mismo para reafirmar una verdad de un hecho que relata, en la seguridad de que no ha de alcanzarlo.

________

Non ter pra facer cantar un cego, ser muy pobre.

________

¿Seica és cego?, aplícase al que no repara en una cosa teniéndola delante.

________

FRAS. Algún cego quixérame ver, anque nomáis fora por vista ter. Antes torto que cego de todo. A un cego mal se lle pode enseñar o camiño. Ben cego tèn que ser o que pola peneira non poida ver. Ben ve o cego cando el se mira por dentro. Cegos e mancos, todos somos sanos no camiño de Santiago. Cegos, pegas e choias, dou ó diaño estas tres xoias. Entre cegos non hai fermoso nin feo. Na casa do cego o torto é o que manda. Na terra dos cegos, o torto é un rei. Non hai cego que non vexa, nin torto que se coneza. Non hai pior cego que o que non quer ver. Non poderá o cego ver, pero ben sabe apalpar. Ó cego, de nada lle sirve o espello. O cego que nunca viu, non sabe ben o que é ver. Pau de cego, pau do demo. ¿Qué sabe o cego se o pano é branco ou é negro? Soñaba o cego que vía, e soñaba o que quería. Un cego mala guía é pra outro cego.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
cego ,-ga adj. y s.

Ciego.

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Cego,-ga adj.

Ciego. Que está privado de la vista.

________

Fig. Falto de serenidad, arrebatado.

Herba do cego s. f.

Ortiga, planta erizada de pelos que producen picazón.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
cego adj.

(v.c.), ciago (Goi.) ciego; a cegas (Com. Mon.) a ciegas; V. andar ás cegas, cabra cega, erba do cego, pita cega, pulpo cego, rato y trigo cego y tripa cega.

E. Losada, J. Castro e E. Niño, (1992): Nomenclatura vernácula da flora vascular galega, Xunta de Galicia
herba do cego

Urtica

herba do cego

Urtica dioica L.

herba do cego

Urtica urens L.

herba do cego

Urtiga dubia Forsskal