Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression coitelo among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 28
- Distribution by dictionaries: Sobreira (1792-1797) (1), Payzal (1800c) (2), Reguera (1840-1858) (1), Aguirre (1858) (1), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (1), Porto (1900c) (1), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (1), Carré (1933) (1), Ibañez (1950) (2), Carré (1951) (2), Pereda (1953) (1), Eladio (1958-1961) (5), Franco (1972) (2), Rivas (1978) (1), Carré (1979) (1), CGarcía (1985) (1), Losada (1992) (1), Rivas (2001) (1)

Juan Sobreira Salgado (1792-1797): Papeletas de un diccionario gallego, ed. de J. L. Pensado Tomé (Instituto de Estudios Orensanos, Ourense 1979).
[ferreiro] [mangorreiro] [coitelo]

En casa do ferreyro coytelo mangorreyro. Beade. En cas do ferreyro coytelo de pào. Papeletas

Bernardo Vicente Payzal (1800c): Vocabulario gallego-castellano (edición de Damián Suárez sobre o ms da RAG)
coitelo

cuchillo. No ms. o lema é "coitello"

coitelo

de punta corba: falce

Eugenio Reguera y Pardiñas (1840-1858): Traducción de algunas voces, frases y locucionesgallegas, especialmente de agricultura, al castellano, ed. de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG, 1995)
coitelo

Cuchillo.

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
coitelo ne

Cuchillo.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
coitelo, cuitelo

Cuchillo.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
COITELO

Cuchillo.

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
coitelo m.

Cuchillo.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
COITELO sm.

Cuchillo. Especie de podadera.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
coitelos. m.

Cuchillo. Instrumento de acero, de un solo corte, con mango de metal, madera, etc.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
coitelo s. m.

Cuchillo. Instrumento de acero, de un solo corte, con mango de metal, madera, etc.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
coitelo

Cuchillo (faca)

coitelos. m.

Cuchillo.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
coitelo s. m.

Cuchillo. Instrumento de acero, de un solo corte, con mango de metal, madera, etc.

________

Coitelo podón, podadera con una pequeña cuchilla en el lomo para cortar las ramas pequeñas.

José María Pereda Álvarez (1953): Aportaciones léxicas y folklóricas al estudio de la lengua gallega, en Douro Litoral (5ª série, VII-VIII, pp. 19-52)
coitelo falar pan

O que fala do coitelo é que ten gana do pan. El que habla del cuchillo es que tiene gana del pan. Verín.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
COITELO s. m.

Cuchillo, instrumento de hierro acerado con mango, cortante solamente por uno de los cantos de la hoja.

________

Podón, instrumento fuerte, provisto de mango de madera y de una hoja de acero que termina en forma de media luna más o menos abierta.

________

En el Ribeiro de Avia y en otras comarcas vitícolas de Galicia llaman exclusivamente COITELO al podón, que se usa en las operaciones de la PODA y la RODRIGA, pues el cuchillo de mesa recibe el nombre de cuchilo, que parece un castellanismo. El podón lo llevan sujeto* a un gancho de hierro que pende de un cinturón de cuero, por la parte posterior del que lo utiliza. [*No orixinal sujetoo].

________

Coitelo de solla, cuchillo que algunos pescadores gallegos creen venenoso y de tan terribles efectos, que una simple punzada de él basta para matar un caballo. La SOLLA, sin embargo, es un pez comestible.

________

FRAS. Coitelo mangorreiro, non talla a carne e tállame o dedo. Coitelo que non corta, que se perda pouco importa. Gábate, coitelo, que a vender te levo. O coitelo que non corta, con poñerlle o dedo abonda. O mal coitelo non corta na carne e corta no dedo. Un mesmo coitelo párteme o pan e córtame o dedo.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
coitelo s. m.

Cuchillo.

________

coitelo podón, podadera.

Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca
coitelo m

Hoz fuerte para cortar o rozar el tojo (Escudeiros). En otras partes, cuchillo; acepción que trae el dicc. (FrampasI)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Coitelo s. m.

Cuchillo. Instrumento de acero, de un solo corte, con mango de metal, madera, etc. Coitelo podón, podadera con una pequeña cuchilla en el lomo para cortar las ramas pequeñas.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
coitelo m.

(Caa. Cab. Sad. Fea. Cur. Raz. Dum. Sco. San. Com. Nov. Mel. Sob. Oir. Cod. Val. Cre. Gui. Mon. Pan. Xun. Mra. Cal. Ver. Vil. Por.), cotialo (Goi.), cuitelo (Lax. Tob. Com. Ced. Fri. Per. Bur. Sua. Ped. Inc. Ram. Gud.), cutelo (Por.), cutielo (Bur.) cuchillo; V. coma un cuitelo; V. tb. cuchilo.

E. Losada, J. Castro e E. Niño, (1992): Nomenclatura vernácula da flora vascular galega, Xunta de Galicia
herba do coitelo

Carpobrotus edulis (L.) N. E. Br.

Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario)
coitelo s. m.

Cuchillo. Viariz, Bierzo. Ya se usa mucho cuchillo.(FrampasIII)