|
Martín Sarmiento (1746-1770): Colección de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca, 1970) |
---|
[tamén][dous] | |
Tamèn dous rapaces. Tamèn, también. Dous de duo. Colección 1746-1770 |
|
Juan Sobreira Salgado (1792-1797): Papeletas de un diccionario gallego, ed. de J. L. Pensado Tomé (Instituto de Estudios Orensanos, Ourense 1979). |
---|
ambos e dous | |
Ribadavia. Ambos e duas. Ambos, bas. Papeletas |
|
Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario |
---|
dous | |
[Da lista de voces sen definir]. |
|
Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007 |
---|
dous | numeral
|
Dos. Port. id. |
|
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña, |
---|
Dóus | |
Dos. Viene de que se pronuncia la ó como ou. Sarm. y port. id. franc. deux. |
|
Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000 |
---|
dous | |
Dos. |
|
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona |
---|
DOUS | |
Número dos, para masculino solamente. |
|
Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar |
---|
DOUS | |
Dos, uno y uno |
____ | ____ |
Cifra que representa 2. |
|
Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000 |
---|
dous | adj.
|
Dos. Uno y uno. |
|
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego) |
---|
DOUS | adx.
|
Dos, pra o masc. |
|
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931 |
---|
dous | adj.
|
Dos. Número que resulta de la suma de una unidad con otra. |
|
Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente |
---|
dous | |
Dos. Ús. de Luarca al Eo, y en gall. y port. A. F. |
|
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel |
---|
dous | adj.
|
Dos. Número que resulta de la suma de una unidad con otra. |
|
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid |
---|
dous | adj.
|
Dos. |
|
Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel |
---|
dous | adj.
|
Dos. Número que resulta de la suma de una unidad con otra. |
|
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo |
---|
DOUS | adj.
|
Dos, uno y uno, número doble de la unidad. |
____ | ____ |
Segundo: ano dous. |
____ | ____ |
Aplicado a los días del mes, úsase como sustantivo: o dous de Xaneiro. |
____ | s. m.
|
Signo o conjunto de signos con que se representa este número. |
____ | ____ |
Naipe que representa dos figuras; o dous de ouros. |
____ | ____ |
¡Dous, dous!, vocablo imitativo de la voz del zorro, que suele repetirse hasta cuatro veces ¡dous, dous!, ¡dous, dous!, en comarcas de Ourense y Lugo, donde se emplea burlescamente, para denotar que a uno le han dado zorro por liebre. |
____ | ____ |
A dous por tres, sin reparo, sin miedo, sin consideración. |
____ | ____ |
Aquí para entre os dous, aquí en el seno de la confianza y sin que se propale. |
____ | ____ |
Como dous e dous son catro, indica la certeza de una cosa. |
____ | ____ |
De dous en dous denota que dos personas o cosas van apareadas. |
____ | ____ |
Dous a dous, dícese cuando dos van de compañeros contra otros dos en el juego, en una riña, etc. |
____ | ____ |
Nun dous por tres, en un dos por tres, muy rápidamente. |
____ | ____ |
FRAS. Compaña de dous, compaña de bos. Dous árbores secos nunca frolecen nin reverdecen. Dous cabalos rifadores, non poden xuntos comer. Dous canciños a un can, mal trato lle dan. Dous irmáns nun concello, fan torto do dereito. Dous lobos a un can ben o comerán. Dous Pedros e un Xan fan un home cabal. Dous regañados, mal se bican. Dous testigos matan un home. Dous Xans e un Pedro, fan un home enteiro. Millor quero un toma, que dous che darei. |
|
X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo |
---|
dous | adj. m.
|
Dos. |
|
Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca |
---|
dous | m
|
Lareira cuando está elevada sobre pedestal o base de piedra (Córcores). (FrampasI) |
fío dedous | m
|
Cabo de zapatero (Illa de Ons). (FrampasI) |
|
Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret |
---|
Dous | adj.
|
Dos. Número que resulta de la suma de una unidad con otra. |
|
Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27 |
---|
dous | adj.
|
(v.c.) dos. |
|
Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario) |
---|
dous | num.
|
Dos. Bierzo occ. y Barxamaior do Cebreiro, Lu.(FrampasIII) |