Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression espantallo among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 30
- Distribution by dictionaries: Payzal (1800c) (2), Rodríguez (1854c) (1), Aguirre (1858) (2), Rodríguez (1863) (2), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (2), Valladares (1884) (2), Porto (1900c) (2), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (2), Carré (1933) (2), Ibañez (1950) (1), Carré (1951) (2), Eladio (1958-1961) (3), Franco (1972) (1), Carré (1979) (2), CGarcía (1985) (2)

Bernardo Vicente Payzal (1800c): Vocabulario gallego-castellano (edición de Damián Suárez sobre o ms da RAG)
espantallo

espantajo

espantallo

de figura de hombre: bausán

Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
espantallo

Espantajo, muñeco para espantar los pajaros. En port. se pron. igualmente.

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
espantallo ne

Espantajo. Port. id.

________

Persona inutil.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Espantallo

1. Espantajo. En port. id. Muñeco hecho de trapos para poner miedo ó correr los pájaros. En catal. espantall.

________

2. Metaf. persona inútil, que enreda más que hace, que se pone siempre delante, en fin, persona ridícula.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
espantallo

Espantajo.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
ESPANTALLO

Espantajo, muñeco de madera ó trapos para espantar los pájaros.

________

La persona ridícula ó inútil que anda siempre estorbando ó poniéndose delante.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
ESPANTALLO

Espantajo, lo que se pone en un sitio para espantar

________

Persona inutil que enreda mas que hace, que se pone siempre delante; persona, en fin, ridícula.

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
espantallo m.

Espantajo.

________

fig. Persona molesta de rara figura, que estorba y se pone delante.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
ESPANTALLO sm.

Espantajo.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
espantallos. m.

Espantajo. Muñeco que se pone para espantar los pájaros.

________

Fig. Persona que se pone delante estorbando.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
espantallo

Fig. Persona que se pone delante estorbando.

____s. m.

Espantajo. Muñeco que se pone para espantar los pájaros.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
espantallos. m.

Espantajo.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
espantallo s. m.

Espantajo. Muñeco que se pone para espantar los pájaros.

________

Fig. Persona que se pone delante estorbando.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
ESPANTALLO s. m.

Espantajo, lo que se pone en un paraje para espantar.

________

Cualquiera cosa que infunde vano temor.

________

Persona ridícula y estrafalaria que molesta y estorba. Tiene esta última acep. la var. de ESPANTONIA.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
espantallo s. m.

Espantajo.

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Espantallo s. m.

Espantajo. Muñeco que se pone para espantar los pájaros.

________

Fig. Persona que se pone delante estorbando.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
espantallo m.

(v.c.) espantapájaros.

espantallo adj.

(Gro.) deforme.