Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression figo among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 70
- Distribution by dictionaries: Sarmiento (1746-1770) (1), Sobreira (1790c) (3), Reguera (1840-1858) (1), Rodríguez (1854c) (1), Aguirre (1858) (1), Rodríguez (1863) (2), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (3), Valladares (1884) (4), Porto (1900c) (2), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (2), Acevedo (1932) (1), Carré (1933) (2), Ibañez (1950) (2), Carré (1951) (4), Eladio (1958-1961) (14), Franco (1972) (8), AO (1977) (1), Rivas (1978) (1), Carré (1979) (3), CGarcía (1985) (6), Rivas (1988) (1), Losada (1992) (1), Rivas (2001) (4)

Martín Sarmiento (1746-1770): Colección de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca, 1970)
[figo][pexego]

Ja figos, pexegos de malum persicum. Colección 1746-1770

Juan Sobreira Salgado (1790c): "Vegetables de Galicia" seguido dunhas " Retractaciones" e duns "Documentos justificativos de lanomenclatura botánica gallega", ed. de J. L. Pensado Tomé (Opúsculos lingüísticos del siglo XVIII, Galaxia, Vigo, 1974, pp. 241-267).
figobacoriño

[Entrada sen sinónimos] Vegetables

figo lampo

[Entrada sen sinónimos] Vegetables

figovendimiño

[Entrada sen sinónimos] Vegetables

Eugenio Reguera y Pardiñas (1840-1858): Traducción de algunas voces, frases y locucionesgallegas, especialmente de agricultura, al castellano, ed. de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG, 1995)
figo

por fijo. [cf. Gallego, nota sobre el-].

Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
figo

Higo, fruta de la higuera. En lat. ficus, it. fico, fr. figue. Este higo no es la semilla si no el deposito de ella. El higo maduro suaviza la fibra y el tejido organico. Se usan en las viruelas y sarampion. Su cataplasma es contra tumores inflamatorios. Su decocion, cuando estan en leche, es buena contra esquinencia y flusiones. El higo, como laxante, no es bueno para personas debiles, para las opilaciones. Son propios para estomagos robustos y sitios secos y ardientes. [Esta entrada procede dun apéndice de voces botánicas].

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
figo ne

Higo. Port. id.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Figo

1. Higo, fruta de árbol. En port. é ital. id. franc. figue, lat. fico, en ast. id., en catal. figa.

________

2. Llaman así burlescamente ó por decencia, la cagalera de los cerdos, acaso por lo que se le parece en la forma.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
figo

Higo.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
FIGO

Higo, el fruto de la higuera.

________

Por burla, la cagalera del cerdo.

FIGO DO RIO

V. HERBA DE AR.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
CHUMBO (figo)

El fruto del Nopal, ó Higuera de Indias.

FIGO

Higo, fruto de la Higuera

________

Excremento de cerdo.

FIGO D'O RIO

Higo del rio, ó de rio. V. HÈRBA D'O AIRE

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
figo m.

Higo.

figo dío río m.

Bot. Herba do ar.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
FIGO sm.

Higo.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
bacoriño (figo)

Breva temprana.

figos. m.

Higo. Fruto de la higuera.

Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
figo

Higo: Nel tempo dos figos, somos amigos; en acabándose os figos, adiós amigos. Ús. en muchos concejos de Ast., y en gall. y port. A. F.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
figo s. m.

Higo. Fruto de la higuera.

Figo bacoriño

Breva temprana.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
figos. m.

Higo.

bacoriño figo

Breva temprana.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
bacoriño Figo

dim. de Bácoro.

________

Breva temprana.

figo s. m.

Higo. Fruto de la higuera.

________

Figo do río, golfán. V. Herba do aire. Figo vendimiño, higo de segunda sazón, que madura en la época de la vendimia.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
FIGO s. m.

Higo, fruto, comestible que da la higuera después de la breva.

________

Es blando, de gusto dulce, con el interior lleno de semillas sumamente menudas y con el exterior cubierto de una piel delgada, verdosa, negra o morada, según las castas o especies. El FIGO es el segundo fruto o el más tardío de la higuera cultivada, pues el de la figueira brava se llama CABRAFIGO. El fruto seco de la higuera es emoliente y pectoral, y hervido en agua o leche forma un líquido viscoso y azucarado que se empleó en gargarismos.

________

Figo bacoriño, llámase así la breva temprana, según el Padre Sobreira, que también afirma que los primeros que maduran se conocen con la var. de figos bacuriños.

________

Figo chumbo, fruto del nopal, higo de pala o de tuna, que está lleno de espinas o aguijones.

________

Figo de malva, una de las variedades del higo común.

________

Figo do río, higo del río o de río.

________

Figo mariño, higo marino, fruto de una planta de la familia de las aizoáceas.

________

Figo migueliño, el higo que madura por San Miguel, hacia los últimos días del mes de setiembre.

________

Figo paso, higo que queda enjuto y arrugado en perfecta sazón, secándose para guardarlo durante más o menos tiempo.

________

Figo vindimiño, higo que viene por la época de la vendimia, que en Galicia es generalmente en la segunda quincena de septiembre.

________

Caírse coma un figo maduro, dícese de la persona que está rendida de sueño y se duerme profundamente. Dícese también de la mujer fácil que se entrega y accede pronto a los requirimientos sexuales del hombre.

________

De figos a brevas, de tarde en tarde.

________

Non dárselle un figo a un, no importarle nada una cosa.

________

FRAS. Con figos, bebe auga ou viño. Con figos e brevas auga bebas. Figos á figueira, vellos á golfeira. No tempo dos figos, non hai amigos. O que digo, digo, que a breva non é figo. Ós figos, se son verdes, hai que darlle viño.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
figo s. m.

Higo.

________

Figo chumbo, fruto del nopal, higo de pala o de tuna.

________

Figo migueliño, el higo que madura por San Miguel.

________

Figo vindimiño, higo que viene por la época de la vendimia.

________

Cairse coma un figo maduro, dícese de la persona que está rendida de sueño y se duerme profundamente. Dícese también de la mujer fácil que se entrega y accede pronto.

________

Figo do río, golfán.

________

herba do aire* [*Ver figo en Cuv. e Vall.].

________

Figo vendimiño, higo que madura en la vendimia.

Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7)
figo de cochom.

Cagajón. Úsase para heridas. (VSP)

Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca
figo m

Higo (dicc.). En Fondo de Vila tiene un sentido aplicado: Es com'on figho, eres tan delicado que no se te puede tocar. (FrampasI)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Figo s. m.

Higo. Fruto de la higuera.

________

Figo do río, golfán. V. Herba do aire

________

Figo vendimiño, higo de segunda sazón, que madura en la época de la vendimia.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
figo m.

(v.c.) higo;

________

figo bindimiño (Oir.) higo que madura en septiembre;

________

figo da bostela (Val.) higo que madura prematuramente;

________

figo chumbo (Cab. Dum. Com. Oir.), figo de diacho (Goi.) higo chumbo;

________

figo lámparo (Lax.) breva;

________

figo santiaguiño (Oir.) higo que madura en junio.

Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo
loureiro (figo) s. m.

Ave llamada en otras partes baraceiro, barazán, vichelocrego, domingolirón, ouriol... En cast. oropéndola. Lamas de Xinzo, Our. (FrampasII)

E. Losada, J. Castro e E. Niño, (1992): Nomenclatura vernácula da flora vascular galega, Xunta de Galicia
figo da ara

Nymphaea alba L.

Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario)
figo maduro s. m.

Oropéndola. Pedrafita da Teixeira, Our.(FrampasIII)

figo marelo s. m.

Oropéndola. Vilar de Covelas, Os Blancos.(FrampasIII)

figo rodrigo s. m.

Oropéndola. Rubiás de Bande, Our.(FrampasIII)

nacho (figo) s. m.

Clase de planta. Celabente do Bolo, Our.(FrampasIII)