· Search the Dictionary of Dictionaries
You searched for the expression fume among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v
Eugenio Reguera y Pardiñas (1840-1858): Traducción de algunas voces, frases y locucionesgallegas, especialmente de agricultura, al castellano, ed. de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG, 1995) | ||
---|---|---|
Humo. | ||
Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007 | ||
ne | Humo. | |
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña, | ||
Humo. En ast. id., en catal. fum. | ||
Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000 | ||
Humo. | ||
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona | ||
Humo, lumbre. | ||
Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar | ||
Humo, vapor negro que arroja lo que arde. | ||
Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000 | ||
m. | Humo. | |
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego) | ||
sm. | Humo. | |
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931 | ||
s. m. | Humo. Vapor espeso, negro, blanco o gris que se desprende de una combustión, algunas substancias en fermentación y líquidos calentados. | |
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel | ||
s. m. | Humo. Vapor espeso, negro, blanco o gris que se desprende de una combustión, algunas substancias en fermentación y líquidos calentados. Fig. Vanidad. Presunción. | |
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid | ||
s. m. | Humo. | |
Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel | ||
s. m. | Humo. Vapor espeso, negro, blanco o gris que se desprende de una combustión, algunas substancias en fermentación y líquidos calentados. Fig. Vanidad. Presunción. | |
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo | ||
s. m. | Humo, según el | |
____ | ____ | Producto gaseoso que se desprende de una combustión incompleta. |
____ | ____ | Vapor que arrojan los cuerpos que arden o los que están en fermentación. |
____ | ____ | FUMO. |
____ | ____ | A fume morto, con libertad absoluta. |
____ | ____ | Facer fume, guisar, arreglar la comida. Dícese también de las chimeneas y fogones que no despiden al exterior el humo, y éste se introduce en las habitaciones. |
____ | ____ | Fume alá, touciño acá, empléase contra los que adquieren algo para si, en daño de otro u otros. |
____ | ____ | Fume de pallas, lo que se evapora, desaparece y se acaba pronto. |
____ | ____ | Irse todo en fume, desvanecerse y parar en nada lo que daba grandes esperanzas. |
____ | ____ | Máis negro que o fume, sumamente negro. |
____ | ____ | Non facer fume nun sitio, no permanecer mucho tiempo en él. |
____ | ____ | O fume vaise ós fermosos, dícese por engañar o consolar a los que no abundan en perfecciones físicas cuando el humo les molesta. |
____ | ____ | Sobírselle a un o fume á cabeza, envanecerse o engreirse neciamente. |
____ | ____ | Sobírselle a un o fume ás narices, irritarse, enfadarse. |
____ | ____ | FRAS. Fume e malas caras, sacan a xente da casa. Leña verde e xente moza, todo é fume. Máis val fume da miña chaminea que lume da allea*. Non é nada, que do fume chora. O fume, a goteira e a muller brava, botan o home fòra da sua casa. O fume, a pingueira i a muller paroleira, botan o home da casa, queira ou non queira. O fume descobre onde está o lume. O fume vaise ó fumeiro, i alí faise o preguiceiro. Onde hai fume hai lume. Val más fume da miña casiña que lume da veciña.[*No orixinal fume, por erro] |
X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo | ||
s. m. | Humo. | |
____ | ____ | fumo. |
____ | ____ | Irse todo en fume, desvanecerse y parar en nada lo que daba grandes esperanzas. Leña verde e xente moza, todo é fume. Máis val fume da miña chaminea que fume da allea. |
Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret | ||
s. m. | Humo. Vapor espeso, negro, blanco o gris que se desprende de una combustión, algunas substancias en fermentación y líquidos calentados. | |
____ | ____ | |
s. m. | | |
Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27 | ||
m. | ||
____ | pl. | |
____ | ____ | V. canto do fume. |
Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo | ||
s. m. | Avión a reacción ( | |
s. f. | Humedad, vapor que se evapora de la tierra cuando hay sequía ( |