Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression haber among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 35
- Distribution by dictionaries: Valladares (1884) (1), Filgueira (1926) (2), Acevedo (1932) (1), Eladio (1958-1961) (22), Franco (1972) (3), Rivas (1978) (1), Carré (1979) (4), Rivas (2001) (1)

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
HABER

V. EMPRÈGA

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
HABER v.

Haber.

____ sm.

Cabeza de ganado vacuno.

Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
haber

Tiene en el bable una conj. anómala. Ús. como tercio-personal con carácter substantivo, careciendo, en este caso, de imperativo y de part. de pretérito. También se usa como omni-personal así: Haber, habendo, habido. Hey, has, ha, habemos, habedes, han. Había, habías, et. Houben houbiche, houbo, houbemos, houbestes, houberon. Este tiempo se emplea sin h, y con carácter de obligación: Ouben a afogarme; Ouberon a matarse; Oubiche a cayer. Haberei, haberás, haberá, etc. Habería, haberías, etc. Haxa, haxas, etc. Houbera y houbese, houberas y houbeses, etc. También este tiempo se emplea sin h. Como en el bable no hay tiempos compuestos, no se emplea como auxiliar. Tampoco se le junta la preposición de para formar tiempos de obligación; pues sólo tienen este carácter el indefinido, ya dicho, y el presente, cuando van seguidos de la preposición a y de otro verbo: El jueves hey a ir a feria. Ús. de Luarca al Eo y en gall. F.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
HABER v. a.

Poseer, tener una cosa; apoderarse de una persona o cosa; llegar a tenerla en su poder: o teu fillo lé cantos libros pode haber.

____v. impers.

Acaecer, ocurrir: houbo festas.

________

Efectuarse, verificarse: onte houbo folión; mañán haberá misa cantada.

________

En frases de sentido afirmativo, ser necesario o conveniente: hai que ter pacencia. En frases de sentido negativo, ser inútil, inconveniente o imposible: non hai que correr; non hai modo de que se poñan de acordo.

________

Hallarse, encontrarse: hai pouca xente na feira.

________

Existir real o figuradamente: hai homes sin caridá. Con el mismo significativo de existir empléase impersonalmente, siempre en el singular: hai mozas. Si se añade al verbo algún pronombre como complemento, forma oraciones que conviene notar. Así, las frases hai mozas; houbo mozas; haberá mozas, con el pronombre pasan a ser: hainas; habíaas; hóuboas; haberaias.

____v.

auxiliar que en nuestra lengua carece de tiempos compuestos con el participio pasivo, y, en cambio, se usa dependiendo de otro verbo; p. ej.: houbesen de dar; débeos haber, o debe habelos; pódeos haber, o pode habelos.

________

Se usa muchas veces con la significación de facer; y así se dice: hai catro días; haberá dez anos; hai moito frío; hai un mes que non te vexo, y también: que te non vexo.

________

Equivale además a estar a punto de ocurrir o de suceder una cosa: houbo de morrer de medo; houben de cair. Nótese que esta forma gallega difiere completamente de su significado en castellano.

____s. m.

Hacienda, bienes, que se usa más en plural.

________

Cantidad que se devenga periódicamente en retribución de servicios personales.

________

Haber houbo correr, dícese cuando uno estuvo en gravísimo peligro, a punto de morir.

________

Haber mester, necesitar.

________

Houbo unha de tódolos demos, suscitarse un tiberio, se armó una trifulca de mil diablos.

________

Non haber máis, unida a algunos verbos significa lo sumo o excelente de lo que el verbo dice: non haber máis que contar; non hai máis que ver.

________

Non haber máis que lle pedir, ser perfecta una cosa.

________

Non haber tal, no ser cierto lo que se dice o lo que se imputa a uno.

________

Non haber tales carneiros, desmiente la veracidad de una versión que circula como cierta.

________

Non había alma nacida, no había nadie.

________

¡Non hai máis! se usa como equivalente de: es así como te lo cuento; no tiene vuelta de hoja; puedes creerlo, no hay duda.

________

Non hai unha alma, dícese cuando no hay persona alguna en un local donde debiera haber mucha concurrencia.

________

FRAS. En todas partes hai bo e malo. En todos lados hai de todo. Haber hai moito, pero está mal repartido. Haber hainas como mantas. Hai moitos burros do mesmo coor. Non hai sábado sin sol, nin moza sin amor, nin vello sin door. Onde hai abellas, hai o mel delas. Onde hai bo, hai malo. Onde hai celos, hai amor; onde hai vellos, hai door. Onde hai malos nunca falta un bo. Onde hai prudencia e boa concencia, sobra a penitencia. Onde hai un malo, hai outro bo. Onde hai un malo, pode haber outro pior. Onde non hai nada, a porta está sempre pechada. Onde non hai nada, nada se pode atopar. Onde non hai, non compre buscar. Onde non hai non hai que buscar. Pra todos haxa, e pra nòs non falte.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
haber v.

Haber.

________

Tiene muchas veces la significación de facer; y así se dice: hai catro días; haberá dez anos.

________

Equivale además a estar a punto de ocurrir o de suceder una cosa: houbo de morrer de medo.

Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca
haber tr

Haber (dicc.). Es digna de notar la forma de subjuntivo usada en Córcores: Coman do que haba. Lo mismo dicen saiba. En Fondo de Vila haxa, sepa. (FrampasI)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Haber v. a.

Haber.

________

Tener, poseer.

____ s. m.

Hacienda, riqueza, bienes.

Haber s. m.

Tesoro. V. Tesouro.

Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario)
haber v. i.

Haber, tener. En Barxamaior do Cebreiro y Bierzo occ. dicen haio, haia, por haino, haina.(FrampasIII)