Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression lebre among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 28
- Distribution by dictionaries: Sarmiento (1746-1755c) (2), Sarmiento (1746-1770) (1), Sobreira (1790c) (2), Payzal (1800c) (2), Aguirre (1858) (1), Rodríguez (1863) (1), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (1), Valladares (1884) (1), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (1), Carré (1933) (1), Ibañez (1950) (1), Carré (1951) (1), Eladio (1958-1961) (4), Franco (1972) (1), Rivas (1978) (2), Carré (1979) (1), CGarcía (1985) (1), Losada (1992) (2)

Martín Sarmiento (1746-1755c): Catálogo de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1973)
lebre

[Dunha lista de animais, sen definir]. CatálogoVF 1745-1755

lebre

[Nombres gallegos de animales, do Apéndice: "Borrón de varios nombres gallegos de vegetables" ]. CatálogoVF 1745-1755

Martín Sarmiento (1746-1770): Colección de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca, 1970)
[alí][correr] [lebre] [couso]

ALÍ CORREN LEBRES. Alí de illic; corren de curro, -is, y de currere: correr. Aquí es verbo de caza o montería; y de cursus , el lugar en donde se hacía la correría, corso, y después coso, y en gallego couso, por lo que en Galicia hay infinitos sitios llamados Couso. Lebres del latín lepores, mudando la P en B, y perdiendo la O. v. g.: lepbores. Colección 1746-1770

Juan Sobreira Salgado (1790c): "Vegetables de Galicia" seguido dunhas " Retractaciones" e duns "Documentos justificativos de lanomenclatura botánica gallega", ed. de J. L. Pensado Tomé (Opúsculos lingüísticos del siglo XVIII, Galaxia, Vigo, 1974, pp. 241-267).
fuso de lebre

Lo mismo que apoutega de teixo , en Samos. Vegetables

liño de lebre

Liño de raposa; barvas de raposa, l.ª, 2.ª. Vegetables

Bernardo Vicente Payzal (1800c): Vocabulario gallego-castellano (edición de Damián Suárez sobre o ms da RAG)
lebre

liebre

lebre

pequeña, ô nueba: liebrastón

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
lebre ne

Liebre. Port. id.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Lebre

Liebre, animal cuadrúpedo. Sarmiento y port. id., ital. lepre y lat. lepore.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
lebre

Liebre.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
LEBRE

Liebre.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
LEBRE

(Lepus timidus, seu Lepus granatensis). Liebre comun; animal mamífero, perteneciente al órden de los roedores herbívoros y símbolo de la timidez. Conócese por su pelo ceniciento, sus orejas, mas largas que la cabeza, negras en punta, y su cola blanca, con una linea negra encima. Vive aislada y no se ha podido domesticar. Diferénciase del Conejo, no solo en el tamaño y en las orejas, que son mayores en la Liebre, sino tambien en que esta no construye cueva, contentándose con una cama, cuya posicion varía segun las estaciones. Este animal ofrece la singularidad notable de tener pelos en la boca, pero es comestible, lo mismo que el Conejo.[*LÈBRE na segunda tiraxe (a que non pertence á biblioteca de "El Libredón).]

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
LEBRE sf.

Liebre. Facel-as lebres, hacer novillos.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
lebres. f.

Liebre.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
lebre s. f.

Liebre. Mamífero roedor.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
lebres. f.

Liebre.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
lebre s. f.

Liebre. Mamífero roedor.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
LEBRE s. f.

Liebre común, mamífero de los roedores, que es un animal muy ligero y muy tímido, y cuya carne está considerada como una de las más exquisitas.

________

Constelación del hemisferio austral.

________

La liebre se diferencia del conejo en su mayor tamaño y en las orejas, que son bastante mayores. Vive aislada; no se ha podido domesticar; tiene pelos en la boca; alcanza una longitud de 58 a 60 cms.; y aunque prefiere las llanuras, abunda también en nuestras comarcas montañosas. Es tan sumamente tímida que nunca se defiende, fiando su salvación a la ligereza de sus piernas; y cuando se la persigue corre generalmente en ziszás, cambiando a menudo de dirección y atravesando el agua a nado si se ve obligada a ello. En estado salvaje puede vivir hasta siete u ocho años, si bien son contadas las que se aproximan a esa edad, porque unas perecen antes por la mano del hombre, y las demás son devoradas por los lobos, los zorros, las aves de rapiña, etc.

________

FRAS. A lebre, o que na area gana, pérdeo na auga. A lebre que has de matar, costa abaixo hala botar. A lebre que se che ha de ir, costa arriba a verás fuxir. A lebre vella logo colle a berea. Dispois de irse a lebre, paus na cama. Levantala lebre, pra que outro co ela medre. No xaneiro, busca a lebre no bulleiro. Onde menos se pensa salta a lebre. O que duas lebres sigue pode cazar unha, e moitas veces ningunha.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
lebre s. f.

Liebre común.

Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca
herba delebre f

Clase de hierba de monte alto, de un verde blanquecino, poco crecer, suave al tacto pero muy dura (Fondo de Vila). Es pasto preferido de las liebres. (FrampasI)

lebre f

Liebre (dicc.). En Fondo de Vila herba de lebre o campo de lebre es una hierba blanquecina, verde gris, de monte alto y pobre, dura y pequeña, que comen las liebres (V. herba). Para decir: Ya verás en qué para tal cosa, hay la frase: Deixa, deixa andar o can coa lebre. Cuando uno se cae: Ai, ho; pillou unha lebre. (FrampasI)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Lebre s. f.

Liebre. Mamífero roedor.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
lebre f.

(v.c.) liebre; V. can da lebre y pelo de lebre.

E. Losada, J. Castro e E. Niño, (1992): Nomenclatura vernácula da flora vascular galega, Xunta de Galicia
liño de lebre

Cuscuta

rabo de lebre

Lagurus ovatus L.