Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression mandar among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 26
- Distribution by dictionaries: Sobreira (1792-1797) (1), Valladares (1884) (4), Filgueira (1926) (1), Carré (1951) (3), Pereda (1953) (1), Eladio (1958-1961) (7), AO (1977) (1), Carré (1979) (3), CGarcía (1985) (4), Rivas (2001) (1)

Juan Sobreira Salgado (1792-1797): Papeletas de un diccionario gallego, ed. de J. L. Pensado Tomé (Instituto de Estudios Orensanos, Ourense 1979).
[mandar] [moucho] [souto]

Manda moyto o moucho no seu souto. Ribasil. Papeletas

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
MANDAR

com. Predominar, ordenar el superior al inferior, ó subdito, alguna cosa

________

Gobernar, tener el mando

________

Legar, ó donar, en testamento

________

Ofrecer, prometer etc.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
MANDAR v.

Mandar.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
mandar v. a.

Mandar, ordenar.

________

Enviar.

________

Ser superior en fuerzas o dignidad.

José María Pereda Álvarez (1953): Aportaciones léxicas y folklóricas al estudio de la lengua gallega, en Douro Litoral (5ª série, VII-VIII, pp. 19-52)
mandar e descoidar

Manda e descoida, (non se fará cousa ningunha). Manda y descuida, no se hará cosa alguna. Promesa del Diputado, en víspera de elecciones. Vivero.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
MANDAR v. a.

Ordenar como señor o superior.

________

Legar, donar algo por testamento.

________

Encargar, recomendar.

________

Enviar, ofrecer.

____v. n.

Dominar, tener el mando.

________

Tener más fuerza que otro.

________

FRAS. Cada un manda na sua casa. Cada un manda no seu e fai o que lle peta. Eu mando ó meu gato, e o meu gato manda ó seu rabo. Hoxe entra mandando quen onte entrou rogando. Manda, descoida, e non se fará cousa con cousa. Mándame o meu amo, mándame a miña ama, e non sei ben cal mandado faga. Manda e faino, e quitaraste de coidado. Mandar non quer par. Mando eu ó meu mozo, e o meu mozo manda a outro. Non sabe mandar quen non foi mandado. Quen está afeito a mandar, a servir mal se afai. Quen manda, manda, e quen obedece, panda. Quen manda, non roga. Quen non tèn a quen mande, érgase e ande.

Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7)
mandartr.

Relevar de su puesto a la persona que está guardando el ganado. (VSP)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Mandar v. a.

Mandar, ordenar.

________

Enviar.

________

Ser superior en fuerzas o dignidad.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
mandar v.

1. (Cur. Com. Mon.) mandar;

________

2. (Cod. Cal.) testar;

________

3. (Inc.) ofrecer una cantidad de dinero en el habla de los tratantes de ganado;

________

4. (San.) ganar.

Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario)
mandar v. t.

Arrear. Mandoulle unha lapada, cantazo... Bierzo.(FrampasIII)