Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression manso among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 24
- Distribution by dictionaries: Sarmiento (1746-1755c) (1), Sarmiento (1754-1758) (1), Sobreira (1792-1797) (1), Cuveiro (1876) (1), Valladares (1884) (1), Filgueira (1926) (1), Eladio (1958-1961) (6), Panisse (1977) (4), Carré (1979) (2), CGarcía (1985) (1), Losada (1992) (4), Rivas (2001) (1)

Martín Sarmiento (1746-1755c): Catálogo de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1973)
estripomanso

Espino negral. Es el estripo manso, que da peritas y en él se injieren, y distinto del garupero, que también da peras, y sirve para injertos. CatálogoVF 1745-1755

Martín Sarmiento (1754-1758): Catálogo de voces vulgares y en especial de voces gallegas de diferentes vegetables, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1986)
[estripo manso]

Espino negral. El estripo manso que da perillas y en el cual se injiere. Distinto del garupero, que también da peras, y sirve para injertos. ¶381. Catálogo ...vegetables 1754-1758

Juan Sobreira Salgado (1792-1797): Papeletas de un diccionario gallego, ed. de J. L. Pensado Tomé (Instituto de Estudios Orensanos, Ourense 1979).
animalmanso

Animal da térra que se deja amansar, cuyas especies son: Baca, besta, can, gato, marrao, roxelo . Papeletas

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
PIÑEIRO MANSO

Pino doncel, y pino albár, árbol de hojas mellizas, las primordiales pestañosas, piñas aovadas, obtusas, casi inermes, mas largas que las hojas; crece en los bosques del N.O. y en varios otros. Las semillas ó piñones son dulces y alimenticios. Pinus pinea.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
PINO MANSO

com. (Pinus pinea). Pino doncel, Pino albar, ó Pino piñonero; árbol perteneciente á la familia de las plantas coníferas de Jussieu, no tan comun como el Pino bravo, pero bien conocido, sin embargo; florece en abril y mayo y las semillas, ó piñones, son dulces y alimenticias.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
MANSO adx.

Manso, suave.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
MANSO,-SAadj.

Benigno, suave.

________

Aplícase a los animales que no son bravos.

________

Apacible, sosegado, tranquilo.

____s. m.

En el ganado lanar, cabrío o vacuno, carnero, macho o buey que sirve de guía a los demás.

________

Tarreos mansos, los terrenos dedicados a labradío y prado, que están en constante cultivo y no contienen bosques, malezas ni robledales o CARBALLEIRAS.

________

Máis manso que unha ovella, dícese del muy manso y acobardado.

M. do Carme Ríos Panisse (1977): Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia. I. Invertebrados y peces, Universidade de Santiago, Verba anexo 7
camarón manso

Palaemon serratus (Fabr.), Camarón: Pontesdeume.

meôlo manso

Cardium costatum (Sow.): Buéu.

moêlo manso

Cardium costatum (Sow.): Buéu.

lenguado manso

Solea solea (L.), Lenguado: Buéu. Etim. V. lingulaca.

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Manso,-sa adj.

Manso, benigno, suave, apacible.

________

Piñeiro manso, pino piñonero. Castiñeiro manso, castaño injertado, de fruto comestible; en contraposición del bravo que no lo está. Terreo manso, el dedicado a labradío o prado de cultivo continuo.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
manso adj.

(Dum. Com. Sob. Mon.), manseliño (Com.), mansiño (Com.) manso; V. cereixa mansa, espiño manso, malba y ortiga mansa, pino, piñeiro y toxo manso.

E. Losada, J. Castro e E. Niño, (1992): Nomenclatura vernácula da flora vascular galega, Xunta de Galicia
fento manso

Athyrium filix-femina (L.) Roth

pino manso

Pinus pinea L.

piñeiro manso

Pinus pinea L.

liño manso

Linum usitatissimum L.

Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario)
manso s. m.

Terreno cultivado. Brabo es el no cultivado. A res (o rebaño de ovellas) anda agora no manso (lameiros); de vrau anda no brabo (monte comunal). Pentes da Gudiña, Our. En Calvelo de Lama Má (B. de Molgas) manso es suave; así, si hace tiempo que no llueve: Vén a auga, responden: Dio-la mande maina e mansa.(FrampasIII)