Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression mariñeiro among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 39
- Distribution by dictionaries: Aguirre (1858) (1), Rodríguez (1863) (1), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (1), Valladares (1884) (1), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (1), Carré (1933) (1), Ibañez (1950) (2), Carré (1951) (1), Eladio (1958-1961) (12), AO (1959) (1), Franco (1972) (6), AO (1977) (1), Rivas (1978) (1), Carré (1979) (2), Panisse (1983) (3), CGarcía (1985) (2)

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
mariñeiro ne

Marinero. Port. id.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Mariñeiro

Marinero. En port. id.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
mariñeiro

Marinero.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
MARIÑEIRO

Marinero.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
MARIÑEIRO

Marinero, hombre de mar, que sirve en las maniobras de los buques.

Mariñeiro quèro, madre;
mariñeiro m'han de dar;
se non me dan mariñeiro,
solteira m'hei de quedar.
Cant. pop.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
MARIÑEIRO sm.

Marinero.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
mariñeiros. m.

Marinero. Hombre de mar. V. maruxo.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
mariñeiro s. m.

Marinero. Hombre de mar. V. Maruxo.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
mariñeiro

Marinero,

mariñeiros. m.

Marinero. Hombre de mar.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
mariñeiro s. m.

Marinero. Hombre de mar. V. Maruxo.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
MARIÑEIRO,-RAadj.

Aplícase a la nave que está expedita para navegar.

________

Dícese del buque que es a propósito para navegar.

____s. m.

Hombre de mar que sirve en las maniobras de las embarcaciones de guerra y mercantes.

________

Sujeto inteligente en marinería.

________

Cada uno de los que tripulan embarcaciones de pesca a las órdenes del patrón; LULO.

________

A fines del siglo XIX se constituyó en Cambados ( Pontevedra) una asociación de MARIÑEIROS, con caja de socorros mutuos para asistencia médica, visita domiciliaria y cantidades en metálico en caso de enfermedad, y para gastos de entierro, funeral y un socorro a los herederos del asociado si éste falleciese. De la sencillez de los marineros que viven de la pesca exclusivamente se han burlado sin motivo los que no son de su oficio, atribuyéndoles una torpeza que no tienen, con anécdotas inocentes, como la de aquellos que protestaban contra el mal reparto de la sardina, hecho por el patrón, diciendo: ¡vaia un modo de facer as contas!, a us dalle a quinientas, a outros a cinco centas, e a outros a medio milleiro.

________

Mariñeiro feito, el consumado en su profesión por su pericia o práctica.

________

Mariñeiro matalote, el hombre de mar rudo y torpe, que está destinado a los más ínfimos menesteres de a bordo.

________

Mariñeiro popel, el que tenía que atender a las faenas de popa.

________

Mariñeiro proel, el destinado a las faenas de proa.

________

Á mariñeira, dícese de lo que es costumbre de los marineros. Dícese también de la manera particular con que hacen a bordo ciertos guisos, como p. ej. la CALDEIRADA.

________

FRAS. Mariñeiro que dorme, peixes non colle. O millor mariñeiro morre no mar, onde ninguién se pode descoidar.

Aníbal Otero Álvarez (1959): Hipótesis etimológicas referentes al gallego-portugés, CEG XLIV, pp. 331-348
mariñeiro

Tejedor, 5 acep. S. Mamed de Pedornes. DER. DE "MAR". (HE12)

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
mariñeiro ,-a adj.

Marinero.

________

Mariñeiro feito, el consumado en su profesión por su pericia o práctica.

________

Mariñeiro matalote, el nombre de mar rudo y torpe.

________

Mariñeiro proel, el destinado a las faenas de proa.

________

Á mariñeira, dícese de lo que es costumbre de los marineros.

________

Refr.:O millor mariñeiro morre no mar, onde ninguén se pode descoidar.

Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7)
mariñeiro

v. cabra. (VSP)

Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca
mariñeiro m

Tejedor, insecto hemíptero que corre velozmente sobre la superficie del agua. Sus patas son largas y finas como de araña (Cangas). Véase cabuxa. (FrampasI)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Mariñeiro s. m.

Marinero. Hombre de mar. V. Maruxo.

Paxaro mariñeiro s. m.

Martín pescador.

M. do Carme Ríos Panisse (1983): Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia. II. Mamíferos, aves y algas, Universidade de Santiago, Verba anexo 19
paxariño mariñeiro

Alcedo attis, Martín pescador: Portonovo.

paxaro mariñeiro

Alcedo attis, Martín pescador: Cambados.

corvo mariñeiro

v. 'corvo do mar' (E. R.). Es probablemente el Phalacrocorax aristotelis.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
mariñeiro m.

(v.c.) marinero.

mariñeiro adj.

(v.c.) marinero.