Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression millo among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 119
- Distribution by dictionaries: Sarmiento (1746-1755c) (4), Sarmiento (1746-1770) (1), Sarmiento (1754-1758) (7), Sobreira (1790c) (2), Sobreira (1792-1797) (1), Reguera (1840-1858) (1), Rodríguez (1854c) (2), Aguirre (1858) (1), Rodríguez (1863) (1), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (1), Valladares (1884) (4), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (2), Carré (1933) (2), Ibañez (1950) (1), Carré (1951) (4), Pereda (1953) (1), AO (1954) (1), Eladio (1958-1961) (18), Varios (1961) (1), AO (1967) (1), Franco (1972) (10), AO (1977) (2), Panisse (1977) (2), Carré (1979) (4), CGarcía (1985) (32), Losada (1992) (11)

Martín Sarmiento (1746-1755c): Catálogo de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1973)
millomiudo e civeira

y centeno.CatálogoVF 1745-1755

millo meudo

[Dunha lista de 'frutas, frutos y granos', sen definir]. CatálogoVF 1745-1755

maíz millo

[Dunha lista de 'frutas, frutos y granos', sen definir]. CatálogoVF 1745-1755

[millo miudo] e civeira e centeno

[Dunha lista de 'frutas, frutos y granos', sen definir]. CatálogoVF 1745-1755

Martín Sarmiento (1746-1770): Colección de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca, 1970)
[millo][meúdo] [gordo]

O millo meùdo. Millo del puro latín millium. Meùdo para distinguirle del millo gordo, que es el maíz americano, que por tal no puede tener voz latina. Colección 1746-1770

Martín Sarmiento (1754-1758): Catálogo de voces vulgares y en especial de voces gallegas de diferentes vegetables, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1986)
[millo saburro] [millo saburno] [maíz rubio] [maíz de Portugal] [maíz de Indias]

Millo saburro (y creo saburno), y maíz rubio ( de Portugal o de Indias). Grano nuevo. Llevo la semilla, que cogí en Cresciente. Creo se hace pan. Habrá cuatro años que se sembró en Pontevedra. Tráelo Amato Lusitano. Vide. ¶1690. Catálogo ...vegetables 1754-1758

millo saburro o zaburro

(véase Amato). Julio Scaligero, Exercit. 181, núm. 23, dice que los ethyopes llaman al mijo zabur, y los árabes dora. Creíble es que los portugueses trajesen de la África este mijo, y le llamarían zaburro. ¶1860. Catálogo ...vegetables 1754-1758

millo miùdo

[Planta del] Género Milium ( Millet) del sistema de Monsieur Tournefort. [Do apéndice: Onomástico latín-gallego de los vegetables que vio el Padre Sarmiento]. Catálogo ...vegetables

millo

[Planta del] Género Mays ( Blé de Turquie) del sistema de Monsieur Tournefort. [Do apéndice: Onomástico latín-gallego de los vegetables que vio el Padre Sarmiento]. Catálogo ...vegetables

millo meudo

[Lista do "Borrón de varios nombres gallegos de vegetables", apéndice do CVVVGDV]. Catálogo ...vegetables 1754-1758

millo

Maíz. [Lista do "Borrón de varios nombres gallegos de vegetables", apéndice do CVVVGDV]. Catálogo ...vegetables 1754-1758

millo saburro

[Lista do "Borrón de varios nombres gallegos de vegetables", apéndice do CVVVGDV]. Catálogo ...vegetables 1754-1758

Juan Sobreira Salgado (1790c): "Vegetables de Galicia" seguido dunhas " Retractaciones" e duns "Documentos justificativos de lanomenclatura botánica gallega", ed. de J. L. Pensado Tomé (Opúsculos lingüísticos del siglo XVIII, Galaxia, Vigo, 1974, pp. 241-267).
millomouro

rarísimo y proverbialísimo. Lo vi y dudo si es el castellano alpiste, aunque me lo aseguran. No lo es. Vegetables

miudo,millo

Parrote. Vegetables

Juan Sobreira Salgado (1792-1797): Papeletas de un diccionario gallego, ed. de J. L. Pensado Tomé (Instituto de Estudios Orensanos, Ourense 1979).
[raposa] [millo] [comer] [sacodir]

Hora vèla vay
a raposa pol ó millo:
ela non o come;
pero vayno sacodindo.
Papeletas

Eugenio Reguera y Pardiñas (1840-1858): Traducción de algunas voces, frases y locucionesgallegas, especialmente de agricultura, al castellano, ed. de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG, 1995)
millo pallagueiro

el general. Millo barbeito, de barbecho (Muros ). [A localidade xeográfica viña antes do lema; engadímolo seguinte texto do apéndice:]. Millo mesto vai no cesto, millo raro vai no carro. Refrán que se estila en San Esteban de Noalla, parroquia situada en el extremo occidental del valle de Salnés, a la que corresponde la antigua punta, faro y santuario de la Lanzada, sobre la costa del océano Atlántico, ayuntamiento de San Jenjo, partido de Cambados, provincia de Pontevedra, cuyo principal terreno gredoso es muy propio para dar trigo; y así es que se coge allí mucho y bueno, mayormente con el estiércol que arroja el mar en sus crecientes y tormentas. Úsase allí ese refrán para indicar que si la siembra del grano se hace espesa, produce poco y malo, y todo al contrario si se hace clara, que entonces el fruto sale grueso, de buen color y muy lustroso. Después de la parroquia de Noalla, y alguna que le es contigua, tal como Villalonga, la feligresía más a propósito para el trigo, en algunos parajes elevados y de secano de primera calidad, que por allí llaman terra alvariña, es la de San Clemente de Sisán, sobre el rio Umia, ayuntamiento de Ribadumia, partido de Cambados, provincia de Pontevedra. Daneiro. Casa del marqués de Monroy en san Cremenzo de Pazos.

Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
millo

Mija grueso y menudo. En port. lo m°. en lat. millium, en it. e p. millio.

millo miudo

[Da lista de voces sen definir].

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
millo ne

Maiz grueso y menudo. Port. id.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Millo

Mijo grueso y menudo. En port. id., ital. y lat. millio, franc. mil.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
millo

Mijo.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
MILLO

Maíz, planta anual de la familia gramíneas, de tallo en forma de caña con hojas largas como las de la caña, espigas de una flor, dispuestas en panojas terminales y laterales, semillas casi redondas, lisas, implantadas serialmente en un ráquis ó mazorca oblonga, de varias formas y tamaños, todas harinosas; cada pié, que crece desde una á dos ó mas varas de alto, produce una espiga, pero las hay que dan hastra tres, como sucede en la península de Morrazo: se cultiva en todo el país. Zea mays.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
ESCRIBAR (o millo)

Acribar el maiz, pasarle por la criba.

MILLO

ant. Mijo. Aplícase casi siempre al Mijo grueso, ó Maiz (Mays zea, seu Zea mays); planta anual perteneciente á la familia de las gramíneas de Jussieu; planta cultivada en todo el país, de todos bien conocida y cuyo fruto, ó semilla harinosa, lleva tambien el nombre de Maiz, ó Millo. Entre sus variedades, se distinguen los Maizes tempranos y tardíos. Tempranos son: el de verano, amarillo-anaranjado, con mazorca de doce á catorce carreras de treinta, ó treinta y cinco, granos cada una; el enano, amarillo-claro, de ocho á dieziseis carreras de á veinte granos; el cuarenteno, así llamado, porque se supone que madura en cuarenta dias, aunque realmente tarda bastante mas, de color amarillo-pálido, con ocho á diez carreras de veinticuatro á veintiocho granos; y el de pico, pórque el grano tiene esa terminacion, tal preco como el cuarenteno y de mayor rendimiento. Tardíos: el amarillo-claro de Pensilvania, granos achatados, muy gruesos, mazorca adelgazada hácia la punta, con ocho, ó diez, carreras, bien alineadas, de cincuenta á sesenta granos; el blanco de Virginia, con seis á ocho carreras de cuarenta y cinco á cincuenta granos, tambien achatados; y el de otoño, que lo hay blanco y amarillo, con diez á doce carreras de treinta y cinco á cuarenta granos. Florece el Maiz en julio, ó agosto, y tiene en lo mas alto de la caña un espigon ramificado y guarnecido de flores masculinas, las cuales deben fecundar á las mazorcas inferiores que son las femeninas y de fruto. De estos espigones puede cortarse, ó romperse, desde luego la mayor parte, siempre que queden algunos salteados, ó salpicados, para la fecundacion: despues de esta deben cortarse todos, pues son un buen forraje y gana la planta en ello. FRAS. S'o millo fose pouco, múda-l-o d'un saco n'outro, dijo a galiña cando falou. En mayo, millo sementado, cal enjòito, cal mollado. Lavada ¡òs tres dias nada!, díjoll'o millo à liñaza. E contestou èla: Nugallanzon, ¡un mes baijo terron e inda se vou se non vou! O millo rascado henche a cesta e o ferrado. O millo po-l-o San Marco nin nado, nin n'o saco.

MILLO D'INDIAS

(Holcus sorghum). Maiz de Indias, Zahina, Alcandía, Melca, ó Panizo negro; planta anual, perteneciente á la familia de las gramíneas de Jussieu, especie de Sorgo de caña gruesa que se acerca á la del Maiz y tiene mas de tres metros de altura, con panoja floja, grande y ladeada. Siémbrase por la primavera y con las panojas desgranadas se hacen escobas excelentes, flexibles y muy duraderas. Las panojas de hebra corta sirven para cepillos.

MILLO-MIUDO

(Panicum miliaceum). Mijo menudo; planta anual, oriunda de la India y perteneciente á las gramíneas de Jussieu. Tiene la caña mas gruesa que la paja del trigo y de cerca de un metro de altura; hoja, velluda y bastante grande; panoja, floja, ó rameada; se inclina con el peso, si es larga, y sus granos son oblongos, aovados, amarillentos y lustrosos. Cultívase en nuestros campos, especialmente hácia la montaña; pero su fruto, ó semilla, aunque harinosa, es insípida, poco nutritiva, indigesta y flatulenta. Úsase comunmente en harina, para pan, mezclándola con la del Maíz: en grano, para alimentar y cebar aves domésticas.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
MILLO sm.

Maíz. Millo miudo, mijo.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
millos. m.

Mijo. Maíz. Planta cereal.

________

El grano o semilla de la misma.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
millo

El grano o semilla de la misma.

____s. m.

Mijo. Maíz. Planta cereal.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
millos. m.

Mijo. Maíz.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
millo s. m.

Maíz. Planta cereal.

________

El grano o semilla de la misma.

________

Mijo, planta cereal . Llámase más generalmente millo miúdo o paínzo para diferenciarle del millo graúdo, millo groso o millote, es decir, el maíz o mainzo, al que suele aplicarse simplemente el nombre de millo. Grano o semilla de dichas plantas.

________

Millo de Indias. Sorgo, panizo negro.

José María Pereda Álvarez (1953): Aportaciones léxicas y folklóricas al estudio de la lengua gallega, en Douro Litoral (5ª série, VII-VIII, pp. 19-52)
millo paxaro

O primeiro millo é dos páxaros, El primer maíz es de los pájaros. Equivale al dicho atribuido a los gitanos*: no quiero buenos principios para mis hijos, porque después terminan mal. Se aplica la expresión a los que empiezan ganando una partida. Verín. [*No orix.: citanos]

Aníbal Otero Álvarez (1954): Hipótesis etimológicas referentes al gallego-portugés, CEG XVII, pp. 273-292
millo das paredes

Sedum de flores blancas. Barcia. DEL LAT. "MILLIUM". (HE04)

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
MILLO s. m.

Maíz, planta anual gramínea, cultivada en toda Galicia.

________

Fruto de esta planta, cuyos granos, extraídos de las espigas, se muelen, formándose una harina muy nutritiva, con la que nuestros aldeanos hacen diversas aplicaciones de carácter alimenticio.

________

El maíz es uno de los cereales más cultivados en Galicia, sobre todo en los valles, donde alcanza extraordinario desarrollo con su decorativa pomposidad, produciendo al año la cosecha corriente y la llamada de revoltiza. Nuestros labradores juzgan de la abundancia o escasez del año por la buena o mala cosecha del MILLO. Conocido de muy antiguo en nuestro país -en el cancionero de la Vaticana ya se habla de debullar o millo, pero no se refiere propiamente al maíz que fué importado de América- desde antes del siglo XVI, pues ya en esa época se hablaba de él en documentos gallegos, y ya entonces se cultivaba en los alrededores de La Coruña. Su misma utilidad y el ser cultivo de verano contribuyeron a su propagación. Siémbrase por Abril o principios de Mayo, y es planta sensible a las malas hierbas, las cuales se extirpan con la mano y con la operación de la sacha. En los terrenos de regadío, después de la última escarda, se intercalan algunas semillas de hierbas, que al recogerse el maíz quedan formando un prado artificial, que se levanta en primavera. En los secanos, con la siembra del maíz, se intercalan alubias o habichuelas de enrame, que se recogen en Agosto, a fines de cuyo mes o a principios de Septiembre se retira también la planta de maíz. El MILLO o grano, que también se conoce por MAÍNZO, millo mouro y MILLOTE, se emplea para la alimentación humana, después de convertido en harina, con la que se hacen la BROA o las papas millas. Utilízase además el grano para alimentación de las aves de corral y de algunos ganados, dedicándose la harina a los mismos menesteres y a cebar las terneras y especialmente los cerdos, a los que se les añaden las ENCALDADAS.

________

Millo amarelo, el de grano grande y de color amarillo.

________

Millo branco, no es muy corriente en Galicia, aunque está considerado como uno de los más productivos. Es de mazorca gruesa.

________

Millo de cedo, el millo temperau.

________

Millo de Indias, alcandía, panizo negro, planta anual gramínea, especie de sorgo, de cañas recias y de uno a tres metros de altura, con panoja floja. Siémbrase por la primavera, y con las panojas desgranadas se hacen escobas excelentes, flexibles y muy duraderas. No es común en Galicia.

________

Millo de rega, el que se siembra en terrenos regadíos o en los que pueden regarse.

________

Millo de revoltiza, el que se planta después de recogido el de la cosecha natural.

________

Millo graúdo, el maíz común, que tiene el grano grueso y grande, que se llama también MILLOTE.

________

Millo miúdo, mijo común, planta anual, que tiene la caña algo más gruesa que la paja del trigo y de cerca de un metro de altura. Cultívase en nuestros campos, hacia la montaña, pero su semilla, aunque harinosa, es insípida, indigesta y flatulenta. El grano de esta misma planta, llamado también millo miúdo, es pequeño, aovado, oblongo, amarillento y parecido al alpiste, usándose comúnmente para pan, mezclando la harina con la del maíz, o se dedica en grano a alimentar y cebar aves domésticas. Llámase también millo paínzo, y PAÍNZO.

________

Millo mouro, el que tiene la espiga de grano negro, o de color muy obscuro.

________

Millo orxo, el de mala calidad, por estar sembrado entre la cebada. En las ordenanzas de Vigo, hechas y aprobadas en 1560, se disponía que ningún molinero pudiera mezclar la harina de trigo con la del centeno ni con la del millo orxo.

________

Millo serodio, el que llaman también millo tardeiro, el maíz de Otoño, o tardío, que madura a la entrada del invierno y del cual hay varias especies. Se planta fuera de tiempo y en una heredad en que se acaba de recoger el cultivo. El millo tardeiro, o serodio, es únicamente para dar al ganado.

________

Millo temperau, planta que comprende diversas variedades y que madura temprano, razón por la cual el fruto se llama millo de cedo.

________

Debullar o millo, desgranar el maíz gordo, pues el millo miúdo o PAÍNZO, no puede debullarse. Las espigas del maíz común, o de grano grueso, guárdanse sin desgranar en hórreos y CABACEIROS, y en las noches, serenas y plácidas de Agosto y Septiembre forman la pintoresca costumbre de la ESCASULA, que es precisamente la operación o faena de debullar o millo.

________

FRAS. Díxolle o millo á terra: Decrúame tarde, arréndame cedo, e pagareiche o que che debo. En Maio, millo sembrado, cal enxoito, cal mollado. "Lavada: ¡ós tres días nada!", díxolle o millo a liñaza; i ela respondeu: "Nugallón: un mes debaixo do terrón, e inda se vou ou non!". Millo ralo na leira e non no carro. Nin millo engrolado, nin millo queimado. Non lle deas millo ós paxaros, que xa cho comerán eles. O millo mesto, no cesto; o millo raro, na leira e non no carro. O millo polo San Marcos 23 de Marzo] nin nado, nin no saco. O millo rascado, henche a cesta i o ferrado. O pan de millo mantén a fame na casa. O primeiro millo é dos paxaros. Se o millo fose pouco, mudalo dun saco noutro, dixo a galiña cando falou.

MILLO,-LLAadj.

Perteneciente o relativo a la planta llamada MILLO, o maíz, y a su fruto: palla milla.

Varios autores (1961): Apéndice ó Diccionario de Eladio Rodríguez
MILLO s. m.

Además de las variedades de MILLO señaladas en su artículo correspondiente señalamos aquí las siguientes: millo pego, el que tiene granos pintos, morados, en medio de otros de color normal; millo rei, el que tiene granos encarnados; millo roxo, el que tiene granos dorados, rubicundos (Cangas de Morrazo).

Aníbal Otero Álvarez (1967): Contribución al diccionario gallego, Vigo, Galaxia
millo das paredes

Sedum de flores blancas. Barcia. Del Lat. MILIUM. (CDG)

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
millo s. m.

Maíz.

________

Millo das paredes: Sedum de flores blancas.

________

Millo de rega, el que se siembra en terrenos regadíos o en los que pueden regarse.

________

Millo de revoltiza, el que se planta después de recogido el de la cosecha natural.

________

Millo miúdo, mijo común.

________

Millo orxo, el de mala calidad, por estar sembrado entre la cebada.

________

Millo serodio, el que llaman también millo tardeiro, el maíz de Otoño, o tardío.

________

Además de las variedades de millo señaladas, indicamos las siguientes: millo pego, el que tiene granos pintos, morados, en medio de otros de color normal; millo rel, el que tiene granos encarnados; millo roxo, el que tiene granos dorados, rubicundos.

________

maínzo.

millo ,-a adj.

Perteneciente o relativo a la planta llamada millo, o maíz y a su fruto: palla milla.

Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7)
millo das paredesm.

carruliña.

________

millarengo, Cytinus hypocistis L., en Busto, en donde su fruto bacciforme y pulposo recibe el nombre de míllara. Abetuca, fruto del Cytinus hypocistis L., en Quintáns. millaranco, pardillo, en Camposancos. millado, dícese del cerdo que presenta cisticercos, en Moreira; milleira, época de sembrar el maíz, en Santa Comba. milleiro, planta de maíz, en Pesqueiras. (VSP)

M. do Carme Ríos Panisse (1977): Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia. I. Invertebrados y peces, Universidade de Santiago, Verba anexo 7
millo

Huevas de los crustáceos: Sada. Etim. V. milla.

millo

'Huevas de los peces': Sada (hueva menuda). Etim. V. mirilla .

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Millo s. m.

Maíz. Planta cereal.

________

El grano o semilla de la misma.

________

Mijo, planta cereal. Llámase más generalmente millo miúdo o paínzo para diferenciarle del millo graúdo, millo groso o millote, es decir, el maíz o mainzo, al que suele aplicarse simplemente el nombre de millo. Grano o semilla de dichas plantas.

________

Millo de Indias. Sorgo, panizo negro.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
millo m.

1. (Cab. Raz. Lax. Dum. Sco. San. Com. Mel. Oir. Cod. Gro. Mar. Goi. Cre. Fri. Bur. Ped. Inc. Pan. Mon. Ram. Xun. Mra. Gud. Mez. Ver. Vil.) maíz; V. tb. maínzo 1;

________

2. (Sad.) huevos de peces u otro animal marítimo;

________

3. (Sad. Lax.) red rectangular para la pesca del lenguado;

________

millo amarillo (Com.) maíz de granos amarillos;

________

millo apicharrado (Dum.) maíz de granos de varios colores;

________

millo barbeito (Pan.) el primer maíz que se siembra;

________

millo beado (Dum.) maíz de granos morados en medio de los de color normal;

________

millo blanco (Dum. Com. Pan. Ram.) maíz de granos blancos;

________

millo centieiro (Ram.) maíz que se echa donde se recogió el centeno;

________

millo colorado (Dum.) maíz de granos rojos;

________

millo escaleirado (Fri.) maíz con alternancia de partes con grano y partes sin él;

________

millo falso (Fri.) maíz desprovisto de grano;

________

millo de fóra (Com.) maíz importado;

________

millo forraxeiro (Dum. Pan.) maíz forrajero;

________

millo do gado (Cab. Mon.), millo gaiado (Ram.) maíz de granos blancos y rojos;

________

millo do ganado (Fri.), millo do gando (Com.) maíz para forraje;

________

millo íbrido, millo idrio (Com.) maíz híbrido;

________

millo marelo (Cab. Com. Fri. Inc.) maíz de granos amarillos;

________

millo miúdo (Com.) mijo;

________

millo negro, millo do país (Com.) maíz de granos oscuros;

________

millo do patexo (Sad.) huevos de cangrejo;

________

millo dos páxaros (Inc.) el primer maíz que se siembra;

________

millo pego (Cab. Tob. Com. Fri. Ram.) maíz con mezcla de granos blancos, negros y encarnados o de distintos colores;

________

millo rei (Cab.), millo reino (Fri. Ram.) maíz con los granos encarnados;

________

millo restebado (Com.), millo das restrollas (Vil.) maíz que se siembra después de recogido el trigo;

________

millo roxo (Dum.), millo rubio (Inc. Pan. Ram. Xun.) maíz de granos encarnados;

________

millo sarodio (Com. Fri.) maíz que se siembra después de recogido el trigo;

________

millo de sémola (Com.) mijo;

________

millo serodio (Tob. Com. Inc. Ram.), millo sorodio (Com. Cod.) maíz que se siembra después de recogido el trigo;

________

millo de tarde (Goi.) maíz tardío;

________

millo temperán (Com.), millo temperao (Ram.), millo temporado (Inc.), millo temprán (Cod.), millo tremesiño (Fri.) maíz de cosecha temprana;

________

V. colle-lo millo, escoller no millo, óleo y palla de millo (do millo) y pan de millo.

E. Losada, J. Castro e E. Niño, (1992): Nomenclatura vernácula da flora vascular galega, Xunta de Galicia
millo das paredes

Sedum telephium L. subsp. fabaria (Koch) Kirschleger

millo bravo

Echinochloa crus-galli (L.) Beauv.

millo miúdo

Setaria

millo paínzo

Setaria

millo miúdo

Setaria italica (L.) P. Beauv.

millo paínzo

Setaria italica (L.) P. Beauv.

millo miúdo

Setaria pumila (Poiret) Schultes

millo miúdo

Setaria viridis (L.) P. Beauv.

millo

Zea mays L.

millo graúdo

Zea mays L.

millo groso

Zea mays L.