· Search the Dictionary of Dictionaries
You searched for the expression neno among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries
Martín Sarmiento (1746-1770): Colección de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca, 1970) | ||
---|---|---|
ALÍ AS MENIÑAS. Alí de illic. As meniñas; individualiza el poeta la gente que suele concurrir en el dicho | ||
AS MOZAS, ÔS NÊNOS. Arriba queda ya explicada la voz nêno, y advierto en esta copla y en otras muchas siempre uso de la segunda significación de las voces neno, nena, meniño, meniña en cuanto significan muchachos y muchachas que pueden casarse, y en aquella significación del principio de infinitas coplas gallegas que comienzan " Meniñas de Pontevedra, etc.". | ||
Eugenio Reguera y Pardiñas (1840-1858): Traducción de algunas voces, frases y locucionesgallegas, especialmente de agricultura, al castellano, ed. de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG, 1995) | ||
Niño, niña. Es más usado meniño por Salnés. | ||
Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario | ||
Niño. En Asturias "neñu". | ||
Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007 | ||
ne | Niño. | |
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña, | ||
Niño. | ||
Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar | ||
Niño, el hombre antes de los siete años | ||
____ | ____ | Falto de experiencia |
____ | ____ | El que obra sin reflexion. FRAS. Neno mimadiño, neno perdidiño. |
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego) | ||
sm. | Niño. | |
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931 | ||
adj. | Niño. V. crianzo. | |
Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente | ||
Niño. Ús. en muchos concejos de | ||
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel | ||
adj. | Niño. V. Crianzo. | |
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid | ||
niño | ||
adj. | Niño. (Neniño, meniño, menino, cativo, picariño. | |
Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel | ||
adj. | Niño. V. Crianzo. | |
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo | ||
adj. y s. | Niño o niña que se hallan en la niñez. Comúnmente se dice de los que tienen pocos años. | |
____ | ____ | Aplícase también a las personas de mayor edad, como expresión de cariño y de afecto, especialmente cuando son jóvenes o están solteros. |
____ | ____ | FRAS. Anda, neno, anda, que Dios cho manda. Ara con nenos e comerás cañotos. Cando o neno endenta, á morte tenta. Cando o neno endenta, logo empanenta. Cando o neno sabe decir pedra, xa a moleira lle cerra. Come, neno, e criarte has; come, vello, e vivirás. Máis quero neno mamón, que neno bonito e pasmón. Máis quero o neno chuchón, que chorón. Nena que de sí non torna, é porta sin tarabelo. Nena, viña, pereira e fabal son malos de gardar. Neno criado por abó, nunca poderá ser bo. Neno de un ano saca o leite do calcaño. Neno de un ano, vara de pano. Neno domingueiro renega do luns. Neno mimadiño, neno perdidiño. Neno que non chora non mama. Neno que non rí ás sete semanas, ou él é ruín, ou ruín é o que mama. Non negues o neno o bolo, nin ó santo o voto. Ó neno, castigalo de pequeno. O neno chora polo seu ben, e o vello polo seu mal. O neno dorme ó peso, e o vello ó seso. Ó neno e á muller, dille soilo o que che conviñer. O neno i o bacoriño, van a onde lle dan un bocadiño. O neno i o peixe, na auga crecen. Ó neno, mentras crece; i ó enfermo, mentras adoece. O neno moi regalado sempre anda enfurruñado. O neno ós seis meses asenta; ós sete endenta; ó ano é andante e ós dous falante. O neno quer ser lavado e andar limpo. Ó neno sua nai castígueo, límpeo, fárteo, e se non quer calar, déixeo chorar. O que con nenos se deita, cagado amañece. O que con nenos se deita, lixado que se ergue. O que o neno ouviu na casa vaino decir ó curral. Ós nenos castigalos de pequenos, que dispois que crecen non hai castigo pra eles. Os nenos e os tolos din as verdades. Ós nenos e ós tolos, gárdaos Dios a todos. Os nenos son fillos de Dios e testigos do demo. Os nenos son fillos de Dios i afillados do demo. Quen con nenos se deita, pola mañán apesta. Se o neno empeza a chorar acaloumíñeo sua nai, e se non quer calar, déixeo chorar. Se o neno se pón a chorar, acáleo sua nai. Vale máis neno contento, que pucho de cereixas. |
X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo | ||
adj. y s. | Niño o niña. | |
Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret | ||
adj. | Niño. V. Crianzo. | |
Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27 | ||
m. | ||
____ | ____ | 2. hijo; |
____ | ____ | neno do berce |
____ | ____ | neno do berce do rei |
____ | ____ | neno da teta |
____ | ____ | V. polbos dos nenos. |