· Search the Dictionary of Dictionaries
You searched for the expression peta among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v
Martín Sarmiento (1732-1770): Epistolario do P. Sarmiento, ed. de Xosé Filgueira Valverde e Mª Xesús Fortes Alén, Consello da Cultura Galega, Santiago,1995. | ||
---|---|---|
Pero | ||
Bernardo Vicente Payzal (1800c): Vocabulario gallego-castellano (edición de Damián Suárez sobre o ms da RAG) | ||
piqueta | ||
Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario | ||
[Da lista de voces sen definir; tamén pêta]. | ||
Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007 | ||
Pica. Punta, clavo. [No orix. a segunda acepción figura como entradaddiferente] | ||
Patraña. | ||
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña, | ||
Pica. instrumento de hierro á modo de martillo con punta ó puntiagudo por un lado y una especie de uña por el otro, que se usa para escarbar la tierra ó quijo. | ||
Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000 | ||
Capricho. | ||
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona | ||
Pica, instrumento á modo de martillo, con punta por un lado y uña por el otro, que se usa para escarbar la tierra ó guijo. | ||
____ | ____ | |
El que anda sin hacer ruido. | ||
Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar | ||
Pica, instrumento de hierro, á modo de martillo, puntiagudo por un lado, y con una especie de uña por el otro. Úsase para escarbar la tierra | ||
____ | ____ | Capricho, voluntad de hacer, o no hacer, algo. Farei, ou non farei, eso, segun me dé a peta. Haré, ó no haré, eso, segun se me antoje. Dícese tambien a peta d'a gana. |
Manuel Leiras Pulpeiro (1906): Vocabulario (lido directamente do ms da RAG para este diccionario) | ||
piquea | ||
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego) | ||
sf. | Pica, instrumento de hierro para escarbar la tierra. Capricho, voluntad, gana. A peta da gana, gana, capricho. | |
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931 | ||
s. f. | Zapapico. | |
Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente | ||
Instrumento, a modo de doble azadón, para abrir presas en los prados. Por un lado corta y por otro arranca. | ||
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel | ||
Capricho. Voluntad, agrado para hacer algo. | ||
____ | s. f. | Zapapico. |
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid | ||
s. f. | Zapapico. Capricho. | |
Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel | ||
s. f. | Zapapico. | |
____ | ____ | Capricho. Voluntad, agrado para hacer algo. |
Aníbal Otero Álvarez (1953): Hipótesis etimológicas referentes al gallego-portugés, CEG XIV, pp. 88-119 | ||
| ||
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo | ||
s. f. | Zapapico, especie de azadón para labrar, cavar o remover la tierra. | |
____ | ____ | Capricho, voluntad, gana de hacer o no hacer una cosa: non lle peta facelo, no le da la gana de hacerlo, no quiere; o al contrario: se lle peta, faino, si se le antoja, si quiere, es muy capaz de hacerlo: irei á festa, se me peta, iré si quiero o si me agrada. |
Varios autores (1961): Apéndice ó Diccionario de Eladio Rodríguez | ||
Interj. | Voz que usaban antiguamente los que mallaban el centeno en el momento de iniciar los rítmicos golpes de la MALLA (Cangas de Morrazo). | |
X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo | ||
interj. | Voz que usaban antiguamente los que mallaban el centeno en el momento de iniciar los rítmicos golpes de la malla. | |
____ | ____ | Var. ¡a penta píntago. |
s. f. | Zapapico, especie de azadón para labrar, cavar o remover la tierra. | |
____ | ____ | Capricho. |
____ | ____ | Parte llana del azadón. |
____ | ____ | Piqueta. |
X. L. Franco Grande (1972-): Engadidos inéditos ó Diccionario galego-castelán | ||
Aixada de pá ancha. Vilamarín-Ourense [ | ||
Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7) | ||
f. | Pata que forma el cuerno de los foles. | |
Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca | ||
f | Trola, mentira ( | |
Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret | ||
s. f. | Zapapico. | |
____ | ____ | Capricho. Voluntad, agrado para hacer algo. |
s. m. | Pico verde, pico carpintero: ave trepadora de plumaje verdoso y encarnado en el copete. V. Pichón y peto. | |
Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27 | ||
f. | 1. | |
____ | ____ | 2. |
____ | ____ | 3. |
____ | ____ | 4. |
____ | ____ | V. sacha con peta. |
Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo | ||
s. f. | Azada especial para cavar la arcilla en la barreira ( | |
Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario) | ||
s. f. | Cresta, apéndice en la azada opuesto a los dientes. | |
s. f. | Recio azadón que, por la parte opuesta, tiene hacha. Se emplea para arrancar la raíz del brezo. | |
s. f. | Torta de maiz cocida en el horno. |