Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression pino among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 40
- Distribution by dictionaries: Pintos (1865c) (1), Valladares (1884) (2), Leiras (1906) (1), Filgueira (1926) (1), Acevedo (1932) (1), Pereda (1953) (2), Eladio (1958-1961) (4), Varios (1961) (1), AO (1968) (1), Franco (1972) (4), AO (1977) (1), Rivas (1978) (3), CGarcía (1985) (9), Losada (1992) (8), Rivas (2001) (1)

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
pino

Pino. A pino, a vuelo.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
PINO BRAVO

com. Compréndense en Galicia, bajo esta denominacion, dos especies, á saber; el Pino carrasco (Pinus sylvestris) y el Pino rodeno, ó Pino negral, (Pinus maritima, seu Pinus pinaster); especies ambas pertenecientes á la familia de las plantas coníferas de Jussieu. La primera florece en mayo y da la trementina que es vulneraria, diurética y rubefaciente. La segunda florece en abril y mayo, da trementina y de ella se obtiene la miera, especie de sustancia resinosa.

PINO MANSO

com. (Pinus pinea). Pino doncel, Pino albar, ó Pino piñonero; árbol perteneciente á la familia de las plantas coníferas de Jussieu, no tan comun como el Pino bravo, pero bien conocido, sin embargo; florece en abril y mayo y las semillas, ó piñones, son dulces y alimenticias.

Manuel Leiras Pulpeiro (1906): Vocabulario (lido directamente do ms da RAG para este diccionario)
pino de carro

pértigo

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
PINO sm.

Pino.

Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
pelo-de-pino

La rama seca del pino que se recoge para combustible. En El Franco, rama. A. (Figueras).

José María Pereda Álvarez (1953): Aportaciones léxicas y folklóricas al estudio de la lengua gallega, en Douro Litoral (5ª série, VII-VIII, pp. 19-52)
pino

Juego llamado cachurra o brilla en Santander. Verín.

pino

Bola de madera, que se emplea en el juego del pino, hecha generalmente de raíz de brezo. En Santander le llaman catuna o brillar. Verín.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
PINO s. m.

Árbol que da nombre a un género de plantas coníferas; PIÑEIRO.

________

Pino bravo, con esta denominación, según el DV., compréndense en Galicia dos especies: el pino carrasco y el pino rodeno o pino negral, pertenecientes ambas a la familia de las plantas coníferas. La primera florece en Mayo y da la trementina, y la segunda da flores en Abril y Mayo y también da trementina, de la que se obtiene la miera, especie de substancia resinosa.

________

Pino do carro, pértigo la lanza del carro común del país.

________

Pino manso, el pino doncel, pino albar o pino piñonero, árbol que pertenece también a las coníferas, que florece en Abril y Mayo, y las semillas o piñones son dulces y alimenticios.

Varios autores (1961): Apéndice ó Diccionario de Eladio Rodríguez
PINO s. m.

Juego infantil; se juega con una bola hecha de raíz de UZ, algo más grande que un huevo de gallina, y con unos bastones provistos de una curvatura (Limia).

Aníbal Otero Álvarez (1968): Hipótesis etimológicas referentes al gallego-portugés, CEG XXIII/69, pp. 70-88
pino

Piña, 4 acep. Pinos de edra, los racimos de sus frutos; pinos de cebola, las piñas de su simiente. Barcia. DEL LAT. "PINEUS". (HE22)

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
pino s. m.

piñeiro.

________

Pino do carro, pertigo, la lanza del carro.

________

Pino manso, el pino doncel, pino albar o pino piñonero.

________

Juego infantil.

Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7)
pinom.

Racimo, sólo hablando de la flor y simiente de hiedra y de cebolla o de flores parecidas. (VSP)

Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca
pino m

Centro, cúspide, culmen (A Merca): No pino do inverno, en lo más crudo del invierno. (FrampasI)

pino docarro m

Saliente, martillo o entrada de una finca en otra vecina (Medeiros). V. martelo. (FrampasI)

pino adj

Pendiente, empinado, hablando de una rampa, camino, monte, etc. (F. de Vila): É un monte moi pino. (FrampasI)

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
pino m.

1. (Caa. Cab. Cur. Fea. Tob. Dum. Sco. Com. Sob. Oir. Cod. Gro. Val. Ced. Gui. Per. Gun. Bur. Sua. Pan.), piñeiro (Com. Mel. Goi. Mon. Pan. Ram. Xun. Ver. Vil.) pino;

________

2. (Ced.) lanza del carro;

________

3. (Ver.) voltereta;

________

pino femia (Fea. Dum.), pino de fóra (Val.), pino insigne (Cab. Fea.) variedades de pino;

________

pino macho (Cab. Fea. Lax. Dum.), pino manso (Tob. Nov. Oir. Gro. Xun. Mra.), piñeiro manso (Goi.) pino piñonero;

________

pino marino (Inc.) pino silvestre;

________

pino do país (Cab. Fea. Cre. Gui.), pino silbestre (Gui. Inc.) variedades de pino;

________

V. gran do pino.

pino adj.

(Bur. Sua. Xun. Mra. Mez.) empinado.

E. Losada, J. Castro e E. Niño, (1992): Nomenclatura vernácula da flora vascular galega, Xunta de Galicia
pino

Pinus

pino bravo

Pinus pinaster Aiton

pino do país

Pinus pinaster Aiton

pino galego

Pinus pinaster Aiton

pino negral

Pinus pinaster Aiton

pino cernil

Pinus pinea L.

pino manso

Pinus pinea L.

pino bravo

Pinus sylvestris L.

Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario)
pino s. m.

Lanza de carro. Pacio, Castro de Rei, Lu.(FrampasIII)