|
| Martín Sarmiento (1746-1770): Colección de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca, 1970) |
|---|
| [todo][ô] [seu] [terreo] | |
Todo de toto; ô artículo illo, el, elo, o; seu de meus, digo suo. Terreo, de terreno latín, perdiendo la N: terreno. Colección 1746-1770 |
| [con][seu] [arrodeo] | |
CÔS SEUS ARRODEOS. Côs es síncope de cum illis y con-los, con-os, côs. Seus de suos . Arrodeos, de rota, rodar, rodear, y el nombre rodeo; y arrodeo y arrodeos son las cercanías de la dicha villa. Colección 1746-1770 |
|
| Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario |
|---|
| seu | |
Suyo. El port. y d. a. id. Seguino. Sarm. |
|
| Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007 |
|---|
| seu | pron. posesibo
|
Suyo. |
|
| Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña, |
|---|
| Seu | |
El pronombre posesivo su. Seg., Sarm., doc. ant., port. y catal. id. |
|
| Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000 |
|---|
| seu, seo | |
Suyo. |
|
| Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona |
|---|
| SEU | |
Suyo, pron. posesivo. |
|
| Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar |
|---|
| SEU | |
Su |
| ____ | ____ |
Suyo. Seu pai. Su padre. Dám'o meu e tòma o seu. Dáme el mio, ó lo mio, y toma el suyo, ó lo suyo. |
|
| X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego) |
|---|
| SEU | pron. e adx.
|
Suyo, su. Seu facer, su negocio. |
|
| Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931 |
|---|
| seu | adj. y pron. pos. de tercera persona.
|
Su. Suyo. De él; de ella; de ellos; de ellas. |
| ____ | ____ |
De seu, propio. |
| ____ | ____ |
Por sí mismo. |
|
| Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel |
|---|
| seu | |
Por sí mismo. |
| ____ | ____ |
De seu, propio. |
| ____ | adj. y pron. pos. de tercera persona
|
Su. Suyo. De él; de ellos; de ellas. |
|
| José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid |
|---|
| seu | adj. y pron. pos.
|
Su. Suyo. De él, de ellos, de ellas. Por sí mismo. |
|
| Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel |
|---|
| seu | adj. y pron. pos. de tercera persona
|
Su. Suyo. De él; de ellos; de ellas. |
| ____ | ____ |
Cada un seu, uno a cada uno, o su parte correspondiente. |
| ____ | ____ |
Ter algo de seu, de su propiedad, suyo. |
| ____ | ____ |
Valerse de seu, por sí mismo. |
|
| Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo |
|---|
| SEU | pron. pos.
|
Suyo, su. |
| ____ | ____ |
Seu facer, su negocio, su ocupación. Aplícase además a muchas frases, como las siguientes: Cada un, do seu, fai un pandeiro, cada uno de lo suyo hace su capricho. |
| ____ | ____ |
Tèn de seu, tiene lo suficiente para vivir. |
| ____ | ____ |
Y en la acep. castellana su, se aplica en gallego a muchas frases con diversas formas gramaticales; c. gr.: co seu, contra o seu, do seu, no seu, o seu, polo seu, pró seu, sin o seu..., etc. |
|
| X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo |
|---|
| seu | pron. pos.
|
Suyo. |
| ____ | ____ |
Seu facer, su negocio, su ocupación. |
| ____ | ____ |
Ten de seu, tiene lo suficiente para vivir. |
| ____ | adj. p. pos.
|
Cada un o seu, a cada uno su parte. |
| ____ | ____ |
Valerse de seu, por sí mismo. |
|
| Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7) |
|---|
| seu | posesivo
|
Su, suyo: O que do seu fai alleu mete cagallón no seu, refrán que indica que conviene ser mesurado en el dar. Indefinido. Uno: Foron de cada casa seu. Polo seu con verbos copulativos significa "cabal, como debe ser": É un home polo seu. Con otros verbos significa "correctamente": Séntate polo seu. A seu, en sí: Volver a seu unha cousa, recuperar su cualidad o estado original. (VSP) |
|
| Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret |
|---|
| Seu | adj. y pron. pos.
|
de tercera persona. Su. Suyo. De él; de ellos; de ellas. |
| ____ | ____ |
Cada un seu, uno a cada uno, o su parte correspondiente. |
| ____ | ____ |
Ter algo de seu, de su propiedad, suyo. |
| ____ | ____ |
Valerse de seu, por sí mismo. |
|
| Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27 |
|---|
| seu | pron.
|
(v.c.) suyo; |
| ____ | ____ |
seu padriño (Mez. Ver.), seu sobriño (Ram. Ver.) dedo anular. |
