Dicionario de dicionarios

· Consultar o Dicionario de dicionarios

Está a procurar a expresión Arrieiro entre os lemas no Dicionario de dicionarios


- Número de acepcións atopadas: 27
- Distribución por dicionarios: Rodríguez (1854c) (1), Aguirre (1858) (1), Rodríguez (1863) (1), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (1), Porto (1900c) (1), RAG (1913-1928) (1), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (1), Acevedo (1932) (1), Carré (1933) (1), Ibañez (1950) (1), Carré (1951) (1), Eladio (1958-1961) (3), Franco (1972) (2), AO (1977) (1), Panisse (1977) (1), Rivas (1978) (1), Carré (1979) (1), Panisse (1983) (1), CGarcía (1985) (4)

Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
arrieiro

[Da lista de voces sen definir].

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
arrieiro ne

Arriero.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Arrieiro

Arriero, el que arrea, cuida y guia una recua. Viene, me parece, del adverbio franc. vascongado é italiano, arri, y del gallego y port. arre que equivale al imperativo, anda, aguija. Viene mas bien del griego, arre que significa lo mismo.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
arrieiro

Arriero.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
ARRIEIRO

Arriero.

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
arrieiro m.

Arreeiro, arriero.

Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano
ARRIEIRO

V. ARREEIRO.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
ARRIEIRO sm.

Arriero.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
arrieiros. m.

Arriero. V. arreeiro.

Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
arrieiro

Arriero: Non se sabe de quén e el macho, hasta que morre el arrieiro. Ús. de Luarca al Eo, y en gall. y port. F. Para ser bon arrieiro hay que nacer entre as albardas. A. (Navia).

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
arrieiro s. m.

Arriero. Véase Arreeiro.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
arrieiros. m.

Arriero.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
arrieiro s. m.

Arriero. Véase Arreeiro.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
ARRIEIRO s. m.

Arriero, el que con bestias de carga trajina de un lugar a otro, generalmente en vinos; ARREEIRO, ARROCHEIRO y RECOEIRO; PIPEIRO.

________

Los nuevos medios de transporte y locomoción han hecho desaparecer en Galicia los ARRIEIROS, que eran los que iban a comprar el vino a los puntos de producción, recorriendo las bodegas de la comarca vinícola, acompañados siempre del CORREDOR, que conocía de antemano la clase de vino que había en cada ADEGA y sabía también la que el arriero solía preferir. Los arrieros tenían su recua, compuesta de cuatro, seis, diez o más caballerías, generalmente machos o mulas, la última de las cuales llevaba el CHOCALLO anunciador de que el conjunto marchaba normalmente. Peregrinos constantes de todos los caminos de carro, entonaban sus típicos cantos amoldados a su paso cansino, que se cantan en Galicia desde que los coros gallegos los han divulgado en sus exhibiciones públicas. Los arrieros eran de Dacón, Maside y otros pueblos de la comarca orensana de Carballiño; y en la compra de los vinos fueron sustituídos por los PIPEIROS.

________

FRAS. Arrieiro de unha besta, cesteiro de unha cesta e pescador de cana, perde máis do que gana. Arrieiro rabudo, malla na albarda e malla no burro. Arrieiros de loiván, cunha besta catro van: dous arrean, un contén, e outro mira se vai ben. Arrieiros somos, e no camiño andamos, e moitos días nos atopamos. Arrieiros somos, e no camiño nos tropezamos. Cando o arrieiro vende a bota, ou sabe ó pez, ou é que está rota. De arrieiro a arrieiro, non pasa diñeiro. Hastra que morre o arrieiro non se sabe de quen é a récoa, o de quen son as bestas. Todos somos arrieiros e xa nos atoparemos. Val máis arrieiro de unha besta, que criado de unha récoa.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
arrieiro s. m.

Arriero.

________

arreeiro, arrocheiro y recoeiro; pipeiro.

Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7)
merlo arrieiro

véase pájara. (VSP)

M. do Carme Ríos Panisse (1977): Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia. I. Invertebrados y peces, Universidade de Santiago, Verba anexo 7
bòi arrieiro

Cancer pagurus (L.), Buey de Francia: Sardiñeiro.

Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca
arrieiro m

Procesionaria del pino, clase de gusano. Su nombre se debe a su forma de avanzar en hilera y unos prendidos de los otros como hato de caballerías de arriero (Frades). (FrampasI)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Arrieiro s. m.

Arriero. Véase Arreeiro.

M. do Carme Ríos Panisse (1983): Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia. II. Mamíferos, aves y algas, Universidade de Santiago, Verba anexo 19
arrieiro

Melanita nigra, Negrón común: Caión (la bandada).

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
arrieiro m.

1. (Cab. Com. Sob. Cod. Val. Cre. Fri. Bur. Inc. Xun.) arriero;

________

2. (Lax. Dum. Com. Sua. Ped.), arrieira (Oir.) menstruación;

____pl.

(Mar.) tablones que soportan el rodezno del molino;

________

V. andar de arrieiro; melro y merlo arrieiro.