Dicionario de dicionarios

· Consultar o Dicionario de dicionarios

Está a procurar a expresión FREIXO entre os lemas no Dicionario de dicionarios


- Número de acepcións atopadas: 30
- Distribución por dicionarios: Sarmiento (1746-1755c) (1), Sarmiento (1754-1758) (1), Rodríguez (1854c) (2), Aguirre (1858) (1), Pintos (1865c) (1), Porto (1900c) (7), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (1), Carré (1933) (1), Ibañez (1950) (1), Carré (1951) (1), Eladio (1958-1961) (2), Franco (1972) (2), Carré (1979) (1), CGarcía (1985) (1), Losada (1992) (6)

Martín Sarmiento (1746-1755c): Catálogo de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1973)
freixo

[Dunha lista de 'árbores y plantas', sen definir]. CatálogoVF 1745-1755

Martín Sarmiento (1754-1758): Catálogo de voces vulgares y en especial de voces gallegas de diferentes vegetables, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1986)
freixo

Fraxinus. [Lista do "Borrón de varios nombres gallegos de vegetables", apéndice do CVVVGDV]. Catálogo ...vegetables 1754-1758

Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
freixo

Fresno, arbol. En port. se p. id.

freixo

Fresno, ital. frasino, fr. frene. Arbol muy alto, de tronco limpio y liso, que se da á orillas de agua. Su madera es dura y sirve para husos de prensar. Se hacen tazas de el por que dicen es contra beneno. Su corteza suplia la quinquina antes que viniese á Europa . Es contra el venereo y contra las obstruciones. Sus hojas son purgantes como las del sen pero necesita mayor dosis. Las mismas hojas son contra la mordedura de las culebras, y por eso dicen que ninguna se acerca á este arbol. Estas mismas hojas dan maná que es purgante. [Esta entrada procede dun apéndice de voces botánicas].

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
freixo

Estrecho de mar.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
freixo

Fresno.

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
freixo m.

Fresno.

________

Geog. Feligresía en la provincia de Coruña partido judicial de Santa Marta de Ortigueira.

________

(San Juan do) Feligresía en la provincia de Lugo, partido judicial de Fonsagrada.

________

Geog. (San Silvestre do) Feligresía en la provincia de Lugo, partido judicial de Sarria.

________

Geog. (San Roque do) Feligresía en la provincia de Pontevedra, partido judicial de Cañiza.

________

Geog. (Santa Cristina do) Feligresía en la provincia de Orense, partido judicial de Celanova.

________

Geog. (Santiago do) Feligresía en la provincia de Orense, partido judicial de Guinzo de Limia.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
FREIXO sm.

Fresno.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
freixos. m.

Fresno. Arbol ramoso y corpulento de madera blanca y flexible.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
freixo s. m.

Fresno. Árbol ramoso y corpulento de madera blanca flexible.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
freixos. m.

Fresno.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
freixo s. m.

Fresno. Árbol ramoso y corpulento de madera blanca flexible.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
FREIXO s. m.

Fresno, árbol ramoso y bastante corpulento.

________

Crece generalmente a orillas de los ríos o en sitios húmedos; florece en Abril y Mayo, tiene la corteza lisa y de color gris pardusco en los primeros años; cuando empieza a envejecer se forman grietas en su tronco, como sucede con el roble, y su madera, que es blanca, se usa para hacer los ejes de los carros del país, porque les da sonoridad, aplicándose además a la ebanistería por la variedad de sus dibujos a la fabricación de objetos pequeños que han de ser resistentes. Nuestros aldeanos emplean como medicinal la cáscara o corteza moumiña, es decir, la del medio, para curar los dolores de cabeza. El FREIXO es común en los prados húmedos y en los parajes frescos de toda Galicia.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
freixo s. m.

Fresno.

________

frinxo.

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Freixo s. m.

Fresno. Arbol ramoso y corpulento de madera blanca flexible.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
freixo m.

(Caa. Cab. Fea. Cur. Lax. Sco. San. Com. Nov. Mel. Sob. Oir. Gro. Val. Cre. Gui. Fri. Gun. Ped. Inc. Pan. Ram. Cal. Ver.), afereixo (Gud.), afreixo (Xun. Mez. Vil.), freixa (Ver.) fresno.

E. Losada, J. Castro e E. Niño, (1992): Nomenclatura vernácula da flora vascular galega, Xunta de Galicia
freixo

Phaseolus vulgaris L.

freixo

Fraxinus

freixo

Fraxinus angustifolia Vahl.

freixo de folla pequena

Fraxinus angustifolia Vahl.

freixo

Fraxinus excelsior L.

freixo común

Fraxinus excelsior L.