· Consultar o Dicionario de dicionarios
Está a procurar a expresión arteiro entre os lemas no Dicionario de dicionarios
Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario | ||
---|---|---|
Artero, astuto. | ||
Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007 | ||
ne | Astuto, artificioso, precabido. | |
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña, | ||
Artero, astuto, artificioso. | ||
Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000 | ||
Artero. | ||
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona | ||
Artero, astuto, artificioso. | ||
Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar | ||
Artero; astuto; artificioso. | ||
Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000 | ||
adj. y s. | Astuto, artificioso, sagaz, diestro, hábil. | |
____ | ____ | Tuno, intrigante, pillo. |
Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano | ||
adj. | Artero. Sagaz, mañoso, astuto, engañador.- "El Reý napus auia outro fillo engeñoso e arteyro et rreuoluedor et sabedor de fazer mezclas et de buscar mal..." | |
____ | ____ | Avisado, discreto, prudente.- "Ca diz oprouerbio antigo que dos escarmentados sse fazen os arteyros." |
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego) | ||
adx. | Artero, astuto. | |
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931 | ||
adj. | Artero, astuto, sagaz. | |
Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente | ||
Artero-ra, astuto-ta, que emplea tretas de mala ley. Ús. de | ||
____ | ____ | Mañoso. |
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel | ||
adj. | Artero, astuto, sagaz. | |
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid | ||
adj. | Artero, astuto, sagaz. | |
Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel | ||
adj. | Artero, astuto, sagaz. Mañoso, ingenioso. | |
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo | ||
adj. | Artero, sagaz, mañoso, astuto, engañador. | |
____ | ____ | En lo antiguo, avisado, discreto, prudente. |
____ | ____ | Intrigante, malicioso. |
____ | ____ | FRAS. O que é arteiro non pode ser bo cabaleiro. |
X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo | ||
adj. | Artero. | |
____ | ____ | En lo antiguo, avisado, discreto, prudente. |
____ | ____ | Intrigante, malicioso. |
____ | ____ | O que é arteiro non pode ser bo cabaleiro. |
Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret | ||
adj. | Artero, astuto, sagaz, Mañoso, ingenioso. | |
Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27 | ||
adj. |