· Consultar o Dicionario de dicionarios
Está a procurar a expresión atallo entre os lemas no Dicionario de dicionarios
Juan Sobreira Salgado (1792-1797): Papeletas de un diccionario gallego, ed. de J. L. Pensado Tomé (Instituto de Estudios Orensanos, Ourense 1979). | ||
---|---|---|
s. m. | Ubique. El atajo o camino derecho. | |
s. m. | de Ribadavia. Estajo. Como andar a atallo y obra feyta a atallo. | |
Met. El medio con que se ahorra la dificultad o el tiempo y diligencias más largas. Sair o atallo, Fras. Ribadavia. Al encuentro por algún atallo. Sairlle o atallo. Fras. Ribadavia. Atallar. Cortar o interrumpir la acción o discurso de otro. | ||
Misura con que alguno interrumpe la locución a otro. | ||
Bernardo Vicente Payzal (1800c): Vocabulario gallego-castellano (edición de Damián Suárez sobre o ms da RAG) | ||
camino que vá por el atajo; trocha | ||
Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007 | ||
ne | Atajo, camino mas corto. Port. id. | |
____ | ____ | DG (V.). |
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña, | ||
1. Atajo, camino más corto entre dos puntos. En port. id. | ||
____ | ____ | 2. En |
Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000 | ||
Atajo. | ||
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona | ||
Atajo. | ||
Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar | ||
Atajo; camino mas corto entre dos puntos. FRAS. N'hai atallo sin traballo, nin rodeo sin recreo. | ||
Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000 | ||
m. | Camino por donde se abrevia una distancia, senda por la que se anda una distancia en menos tiempo que si se fuese por el camino ordinario. Atajo. | |
____ | ____ | Acción y efecto de atallar. |
Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano | ||
s. m. | Atajo. La senda o paraje por donde se abrevia el camino. | |
____ | ____ | Camino que va por el atajo. Trocha. |
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego) | ||
sm. | Atajo. | |
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931 | ||
s. m. | Atajo. Senda por donde se abrevia el camino. | |
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel | ||
s. m. | Atajo. Senda por donde se abrevia el camino. | |
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid | ||
s. m. | Atajo. | |
Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel | ||
s. m. | Atajo. Senda por donde se abrevia el camino. | |
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo | ||
s. m. | Atajo, senda o camino más corto entre dos puntos. | |
____ | ____ | TrocHa, camino estrecho que sale de otro más ancho para evitar un rodeo. |
____ | ____ | Botar un polo atallo, salir brevemente de cualquiera dificultad o mal paso. |
____ | ____ | FRAS. Atallo quita traballo. Non hai atallo sin traballo, nin arrodeo sin recreo. |
X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo | ||
s. m. | Atajo. | |
Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret | ||
s. m. | Atajo. Senda por donde se abrevia el camino. | |
Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27 | ||
m. |