Dicionario de dicionarios

· Consultar o Dicionario de dicionarios

Está a procurar a expresión mato entre os lemas no Dicionario de dicionarios


- Número de acepcións atopadas: 34
- Distribución por dicionarios: Sarmiento (1746-1770) (1), Sobreira (1790c) (1), Reguera (1840-1858) (1), Rodríguez (1854c) (1), Aguirre (1858) (1), Rodríguez (1863) (1), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (1), Valladares (1884) (1), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (2), Carré (1933) (2), Ibañez (1950) (2), Carré (1951) (2), Eladio (1958-1961) (5), Franco (1972) (6), Carré (1979) (2), CGarcía (1985) (2), Rivas (1988) (1)

Martín Sarmiento (1746-1770): Colección de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca, 1970)
[mato][matorreiro]

La voz mata, por planta, viene del latín macta, y de ahí la voz mato gallega, que es el sitio abundante de maticas, y de ahí matorreyro y en castellano matorral. Dice Escalígero: " herbam adultam Cato vocavit mactam ". Por traslación esa voz mata se aplicó a muchas cosas: una mata de cáñamo, una mata de lino, una mata de cabellos, etc. Colección 1746-1770

Juan Sobreira Salgado (1790c): "Vegetables de Galicia" seguido dunhas " Retractaciones" e duns "Documentos justificativos de lanomenclatura botánica gallega", ed. de J. L. Pensado Tomé (Opúsculos lingüísticos del siglo XVIII, Galaxia, Vigo, 1974, pp. 241-267).
mato

(Voz engadida tomada dos Documentos justificativos) Mays che val fraco no mato, ca non gordo na boca do rato. Vegetables

Eugenio Reguera y Pardiñas (1840-1858): Traducción de algunas voces, frases y locucionesgallegas, especialmente de agricultura, al castellano, ed. de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG, 1995)
mato

El tojo, yerba y demás broza que se corta en los montes para echar en los corrales y establos y aun la tierra que lo tiene, pero no tiene tanta aplicación .- Estrume en tierra de Noya, y corrompidamente valime, molume y molime. Mais pesa a leña do lar ao illar, que feije de mato do monte ao lugar. Mato en tierra de Noya equivale a lo que en otras de Galicia (sic) [cf. llar].

Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
mato

[Da lista de voces sen definir].

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
mato ne

Matorral. Port. id.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Mato

Matorral, sitio cubierto de matas, arbustos, tamariscos, helechos, etc. Sarm. y port. id., lat. macta. En ast. matu.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
mato

Matorral.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
MATO y MATORREIRO

Matorral, sitio cubierto de matas, arbustos, tamariscos, etc.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
MATO

com. Matorral, sitio cubierto de matas, arbustos, Tamarís, Tamariscos, ó Tarays, Helechos etc.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
MATO sm.

Matorral.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
matos. m.

Matorral. Campo inculto, cubierto de tojos y malezas.

pardeliña do matos. f.

Prunella. Pájaro.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
pardeliña do matos. f.

Prunella. Pájaro.

mato s. m.

Matorral. Campo inculto, cubierto de tojos y malezas.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
matos. m.

Matorral.

pardeliña do matos. f.

Prunella, pájaro.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
mato s. m.

Matorral. Campo inculto, cubierto de tojos y malezas.

pardeliña do matos. f.

Acentor. Pájaro dentirrostro.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
MATO s. m.

Matorral, sitio cubierto de matas, arbustos, helechos, etc.

________

Terreno inculto lleno de malezas.

________

Seto vivo; COMAREIRO.

________

Breñal, tojal, monte en que abundan las breñas.

________

MATORREIRA.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
mato s. m.

Matorral.

________

Terreno inculto lleno de malezas.

________

Seto vivo; comareiro.

________

Breñal, tojal.

________

matorreira.

________

Esquilmo áspero cogido en el monte para estrar.

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Mato s. m.

Matorral. Campo inculto, cubierto de tojos y malezas.

Pardeliña do mato s. f.

Acentor. Pájaro dentirrostro.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
mato m.

1. (Tob. Sco. Goi.) maleza o esquilmo para estiércol;

________

2. (Goi.) bosque.

Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo
mato s. m.

Monte (Montrove , Co.). En Xinzo de Limia, mato, "bosque", poco usado; hay O Mato, saliendo para Ababides, y el dicho: Pra patacas o Mato e pra herba o Cavo (este, saliendo hacia Rebordechau, a la izquierda). (FrampasII)