Dicionario de dicionarios

· Consultar o Dicionario de dicionarios

Está a procurar a expresión rillar entre os lemas no Dicionario de dicionarios


- Número de acepcións atopadas: 22
- Distribución por dicionarios: Sarmiento (1746-1755c) (1), Aguirre (1858) (1), Rodríguez (1863) (1), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (1), Valladares (1884) (1), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (1), Acevedo (1932) (1), Carré (1933) (1), Carré (1951) (1), Eladio (1958-1961) (7), Franco (1972) (2), Carré (1979) (1), CGarcía (1985) (1)

Martín Sarmiento (1746-1755c): Catálogo de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1973)
rillar

Comer cosa dura, roer. CatálogoVF 1745-1755

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
rillar vo

Roer poco a poco. Port. id.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Rillar

Roer, desmenuzar una cosa poco á poco con los dientes como hacen los ratones, los perros con los huesos, etc. En port. id.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
rillar

Roer.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
RILLAR

Roer ó desmenuzar poco á poco una cosa.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
RILLAR

V. RILAR

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
RILAR, RILLAR v.

Roer. Rilla chavos, miserable, tacaño, cicatero.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
rillarv. a.

Roer. Ir poco a poco desmenuzando con los dientes y comiendo alguna cosa dura.

Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
rillar

Apretar las mandíbulas, haciendo rechinar los dientes y muelas. Causar sonido desapacible. Moler o desmenuzar una materia sólida. Cuando se produce un sonido estridente inesperado, nos causa cierta excitación que obliga a apretar los dientes, y se dice: Non fagas eso, que me fáis rillar os dentes; o bien: Que me rillas os dentes. Ús. del Navia a Tapia; de aquí al Eo, rilar. Cp. el port. y el gall. roer. A. F.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
rillar v. a.

Roer. Ir poco a poco desmenuzando con los dientes y comiendo alguna cosa dura.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
rillar v. a.

Roer. Ir poco a poco desmenuzando con los dientes y comiendo alguna cosa dura.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
RILLAR v. a.

Roer, cortar menudamente con los dientes una cosa.

________

Quitar con los dientes la carne a los huesos.

________

Quitar superficialmente una cosa.

________

Molestar, afligir, atormentar.

________

Murmurar, hablar mal de alguno.

________

ROER.

________

Masticar, triturar con los dientes una cosa como las nueces y otras frutas o alimentos duros que crujen al desmenuzarlos.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
rillar v.

Roer.

________

Masticar.

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Rillar v. a.

Roer. Ir poco a poco desmenuzando con los dientes y comiendo alguna cosa dura.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
rillar v.

var. de rilar 1 y 2.