Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression CHOVER among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries


- Number of definitions found: 32
- Distribution by dictionaries: Reguera (1840-1858) (1), Aguirre (1858) (1), Rodríguez (1863) (1), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (1), Valladares (1884) (1), Porto (1900c) (1), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (1), Acevedo (1932) (1), Carré (1933) (1), Ibañez (1950) (1), Carré (1951) (1), Eladio (1958-1961) (14), Franco (1972) (1), AO (1977) (2), Carré (1979) (1), Rivas (1988) (1)

Eugenio Reguera y Pardiñas (1840-1858): Traducción de algunas voces, frases y locucionesgallegas, especialmente de agricultura, al castellano, ed. de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG, 1995)
chover

Llover.

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
chover vo

Llover, caer muy a menudo [riscado: lenta] rapidamente, menudear aunque sean porrazos. Port. id.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Chover

Llover agua ú otra cosa en abundancia, aunque sean palos ó piedras. En port. id.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
chover

Llover. Ha de chover e facer sol, ha de haber Dios y ayuda, ha de pasar tiempo, etc.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
CHOVER

Llover.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
CHOVER

Llover en todas sus acepciones. FRAS. Se sábado chòve e domingo ante Misa, po-l-a semana adiante verás que risa! Nunca chòve como trona.

¡Como chòve miudiño,
como miudiño chòve,
po-l-a banda de Laíño,
po-l-a banda de Lestròve!
Cant. pop.

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
chover v. n.

Llover.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
CHOVER v.

Llover.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
choverv. n.

Llover. Caer lluvia.

Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
chover

Llover. Aunque fácil de conocer esta palabra, la recogemos para apuntar, de paso, la pobreza del bable, que no tiene las palabras equivalentes a 'lluvia' y 'lluvioso', pues aquí no se dice: Hubo mucha lluvia, o fué día de lluvia, sino: Choveo muito, o cayeo muita áugua. Tampoco se dice: Cayó un chaparrón, sino: Cayeo un basto de áugua; Condo chove y fay frío, cantan os gallos na veira del río. Ús. de Luarca al Eo, y en gall. y port. Condo chove todos se moyan. Condo Dios quier de todos os ventos chora.

Que chove, que neva
que fai carapela
que probe da veya
que tá tras da serra
con cuatro neníos
y media mantela*.
A. [*No orix. 'manteca', por mala lectura.]

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
chover v. n.

Llover. Caer lluvia.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
choverv. n.

Llover. Chover ás cuncas; chover a Deus dar auga: Llover a cántaros.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
chover v. n.

Llover. Caer lluvia.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
CHOVER v. n.

Llover, caer agua de las nubes.

________

Caer sobre uno o varios alguna cosa con abundancia, como trabajos, desgracias, etc.

________

Reunirse, congregarse: a xente chovía alí como moscas.

________

Caer goteras en una vivienda: chove no sobrado.

________

Como agora choven albardas o como agora choven touciños, dícese de lo imposible, de lo que no puede suceder.

________

¡Cómo chove!..., por llover torrencialmente.

________

Chover a Dios dar, llover mucho y con fuerza.

________

Chover a fío, y chover a rego, llover largamente y con abundancia.

________

Chover a máis e millor, llover sin interrupción durante un largo espacio de tiempo.

________

Chover a pichés, llover a cántaros, a chorros.

________

Chover miudiño, llover ligeramente, ORBALLAR, caer gotas casi imperceptibles.

________

Chover sobre mollado, sobrevenir una cosa molesta después de otra, acontecer una desgracia cuando acaba de suceder otra.

________

Inda ha de chover e facer sol, ha de pasar tiempo todavía.

________

FRAS. Cando con vento soán chove, tódalas pedras move. Cando chove, chove; cando neva, neva; cando chove e fai vento, mal tempo. Cando chove e fai sol, alegre está o pastor. Cando chove e fai sol, é tempo de pagálas débedas. Cando chove e fai sol, é tempo de requeixón. Cando chove e fai sol, vai o demo pro Ferrol, cargadiño de alfileres pra meterse coas mulleres. Cando chove e fai vento, pecha a porta e estate dentro. Cando chove é siñal de auga. Cando chove moito, ha de escampar logo. Cando chove, nunca chove a gusto de todos. Cando chove o domingo antes da misa, toda a seman vai de risa. Cando chove por Agosto, chove mel e mosto. Cando chove por Febreiro, todo o ano é tempereiro. Cando chove, todos nos mollamos. Cando Dios quer con todolos ventos chove. Cando do leste chove, hastra as pedras remove. Cando non chove en Febreiro, non tèn o ano bo tempero. Cando non chove en Xaneiro, non hai bo prado nin bo lameiro. Cando por San Xurxo San Jorge, 23 de Abril] chove, de cen cereixas quedan nove. Chova por Abril e Maio, e non chova en todo o ano. Chova pra vós na roda do ano, e pra min en Abril e Maio. Chove, chove, na casa do probe. Non chover nin ventear en Santos e Nadal. Nunca chove a gusto de todos. Nunca chove como trona. Nunca chove hastra que cai auga. Nunca choveu que non escampase. Onde non chove, barruza. O que está a cuberto cando chove, ben parvo é se se move; e se se move e se molla, máis parvo é se se anoxa. Que chova, que neve, estoume na cama; n-hai millor riqueza que a de non ter nada. Que chova, que chova, sexa dentro ou sexa fòra. Que chova, que neve, o que tèn sede bebe. Que chova, que xíe, dalle auga ó corpo cando a sede a pide. Se chove deixa chover, que parar hache parar. Se chove deixa chover, se orballa deixa orballar, que en tendo tí un abriguiño, ben te podes abrigar. Se chove pola Ascensión, horta ruín e trigo rocón. Sempre que choveu, escampóu. Todolos anos choveu o mesmo, canado máis, canado menos.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
chover v.

Llover.

Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7)
choverintr.

Llover.

________

Chove, Dios, chove
que vou prá leña;
canto máis chovas,
máis corro pra ela
en Paíme. (VSP)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Chover v. n.

Llover. Caer lluvia.

Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo
chover v. impers.

En Fondo de Vila: Chuvia con neve, que Deus a leve; chover a Deus auga, chover a trebón caído, chover a ceo aberto, chover o mar chovido (todo para enfatizar que "llueve a mares"). (FrampasII)