Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression CURUTO among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries


- Number of definitions found: 38
- Distribution by dictionaries: Rodríguez (1854c) (1), Aguirre (1858) (2), Rodríguez (1863) (1), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (2), Valladares (1884) (1), Porto (1900c) (1), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (2), Carré (1933) (2), Ibañez (1950) (1), Carré (1951) (3), AO (1956) (1), Eladio (1958-1961) (6), Franco (1972) (6), Carré (1979) (3), CGarcía (1985) (4)

Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
curuto

Es lo mas alto, la punta de una torre, casa, arvol, de la caveza de una persona, &.En portugues se escrive coruto.

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
curuto

La parte superior de la cabeza.

____ne

Cima, punta, cuspide.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Curuto

Cima, cúspide, lo más alto de cualquiera cosa.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
curuto

Cima, punta elevada en el volumen, <piricueto>.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
CÔRUTO y CURUTO

Cima, cabeza, cúspide, lo mas alto.

CURUTO

Cima, cúspide, lo mas alto de cualquiera cosa.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
CURUTO

Coronilla, cima, ó cúspide, lo mas alto de cualquier cosa fija en tierra, o de pié. N'o curuto d'a torre. En la cima de la torre. N'o curuto d'a casa. En lo mas alto del tejado, ó del techo.

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
curuto m.

Parte más alta de una cosa. Cima, cúspide.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
CURUTO sm.

Cima, cúspide. Colina.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
curutos. m.

Cúspide. Cumbre puntiaguda de los montes.

________

Coronilla. V. cume.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
curuto

Coronilla. V. Cume.

____s. m.

Cúspide. Cumbre puntiaguda de los montes.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
curutos. m.

Cúspide. Cumbre.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
curuto s. m.

Cúspide.

________

Cumbre puntiaguda de los montes.

________

Coronilla. V. Cume.

Aníbal Otero Álvarez (1956): Hipótesis etimológicas referentes al gallego-portugés, CEG XXXIII, pp. 117-139
curuto

Cúspide. C. DEL LAT. "CORONA". (HE06)

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
CURUTO s. m.

Cima, punta elevada de un monte.

________

Cúspide, prominencia, pináculo.

________

Lo más alto de una construcción que está fija en tierra: no curuto da casa; no curuto da torre.

________

Bollito central que tiene el MOLETE.

________

En Corrubedo (Noya) llaman PIRUCHO al CURUTO.

________

Curuto da cabeza, coronilla, vértice, punto superior de la cabeza de una persona.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
curuto s. m.

Cima, punta elevada de un monte.

________

Cúspide.

________

Lo más alto de una construcción que está fija en tierra: no curuto da casa; no curuto da torre.

________

Cumbre.

________

Coronilla.

________

cume.

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Curuto s. m.

Cúspide.

________

Cumbre puntiaguda de los montes.

________

Coronilla. V. Cume.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
curuto m.

1. (Caa. Cab. Cur. Tob. Sob. Per. Vil.), croto (San.), cruto (Sco. Raz. Com. Nov.) coronilla;

________

2. (Cur. Com. Sob. Ced. Gun.), curota (Gro.) cima de un monte;

________

3. (Tob. Mel. Goi. Fri.), cruto (Oir.) extremo o punto más elevado de un objeto o planta;

________

4. var. de carapucha 2.