Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression asubiar among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries


- Number of definitions found: 35
- Distribution by dictionaries: Payzal (1800c) (1), Rodríguez (1854c) (1), Aguirre (1858) (1), Rodríguez (1863) (1), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (1), Valladares (1884) (1), Porto (1900c) (1), RAG (1913-1928) (6), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (1), Carré (1933) (1), Ibañez (1950) (1), Carré (1951) (1), Eladio (1958-1961) (10), Franco (1972) (3), Rivas (1978) (1), Carré (1979) (1), CGarcía (1985) (1)

Bernardo Vicente Payzal (1800c): Vocabulario gallego-castellano (edición de Damián Suárez sobre o ms da RAG)
asubiar

silbar

Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
asubiar

Silbar, agitar el aire con la boca ó con algun instrumento. Demasiado saben esto los inconsiderados que continuamente andan silbando ó asubiando. Sarm.

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
asubiar vo

Chiflar, silvar, chillar.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Asubiar

Silbar, chiflar, chillar, chirriar, hacer ó dar silbidos con los labios ó chiflo, desagradablemente.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
asubiar

Silvar.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
ASUBIAR

Silbar, chiflar.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
ASUBIAR

Silvar; chiflar, chillar, chirriar, hacer, o dar silbidos con los labios, ó chiflo, desagradablemente.

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
asubiar v.

Asobiar, silbar.

Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano
ASUBIAR v. a.

Silbar. Formar un sonido agudo contrayendo los labios en redondo de modo que solo pase el aire por un estrecho orificio aspirando o expirando. Fórmase también metiendo los dedos en la boca, u otra cosa a propósito a este efecto.

N' a porta, com' unha estatua,
Martiño mórdes'a lengoa,
y-anque tose y-asubía
como quen non sente penas,
unha da boca lle say
y-outra n' o corpo lle queda...
CURROS ENRÍQUEZ. Aires d'a miña terra. p. 14.

________

Gritar, insultar, escarnecer con silbos.

________

Reprobar alguna cosa con silbidos.

________

Dar la señal a alguno; avisarlo, advertirlo por silbidos.

________

Llamar a los perros por silbidos.

Asubíasme de largo
Cal se fora can perdido;
Eu non che son can de lebres
Que entendo por asubíos.
C. pop.

____v. n.

Producir el viento un sutil sonido al pasar por una abertura estrecha. Dícese también de algunos animales.

Solo se escoita a voz do ronco vento,
no cume do penedo, asubiar,
e quizaves o son do meu lamento,
a compás da tormenta, salayar.
MANUEL PARDO DOMÍNGUEZ. Coitas.
... pois de dentro da copa
saindo de repente
unha e-outra cabeza de serpente
contra min se volveno desatadas,
e todas xuntamente
a un tempo asubiaron,
e n'as entrañas mesmas
o aguillón pezoñoso m'encrabaron.
ROSALÍA CASTRO. Follas Novas, p. 227, 2a edic.
Lo mismo que ABUFIAR, ASOBIAR, ASOVIAR y ASUVIAR. Loc. "Andar asubiando: frase de Ribadavia con que se denota que alguno anda muy flaco." P. SOBREIRA.- "Asubialle âs botas: frase con que se significa que alguna persona o alguna cosa se fué o se perdió y no se podrá alcanzar o hallar." P. SOBREIRA.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
ASUBIAR v.

Silvar.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
asubiarv. a.

Silbar, formar el silbido. Pitar.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
asubiar v. a.

Silbar, formar el silbido. Pitar.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
asubiarv. a.

Silbar. Pitar.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
asubiar v. a.

Silbar, formar el silbido. Pitar.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
ASUBIAR v. n.

Silbar, formar el silbo o ASUBÍO.

________

Escarnecer, manifestar desagrado con silbidos.

________

Reprobar con ASUBÍOS alguna cosa.

________

Llamar a los perros por medio de ASUBÍOS.

________

Agitar el aire hiriendo alguna cosa con violencia, de que resulta un sonido como de silbo.

________

ABUFIAR.

________

ASOBIAR.

________

Andar asubiando, dícese del que está muy flaco o muy necesitado de recursos.

________

Asubíalle ás botas, denota que no se podrá encontrar o recuperar una cosa que se fué, se perdió, se buscó y no aparece. Equivale al castellano échale un galgo.

________

FRAS. Non é porque asubías, senón porque asubiaches.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
asubiar v.

Silbar.

________

abufiar.

________

asobiar.

Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca
asubiar i

Silbar. Ú. t. c. tr. Asubiar aparece en los diccs. En Dorrón hay el refrán: FRAS. O que de noite asubía, polo demo pía. (FrampasI)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Asubiar v. a.

Silbar, formar el silvido. Pitar.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
asubiar v.

(Cab. Tob. San. Com. Nov. Sob. Oir. Cod. Gro. Goi. Val. Ced. Cre. Fri. Mon. Pan. Xun. Mra. Cal. Ver.), asobiar (Cur. Tob.), axubiar (Dum.), subiar (Com. Oir.) silbar.