Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression badal among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries


- Number of definitions found: 19
- Distribution by dictionaries: Rodríguez (1854c) (1), Aguirre (1858) (1), Rodríguez (1863) (1), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (1), Valladares (1884) (1), Porto (1900c) (1), RAG (1913-1928) (1), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (1), Carré (1933) (1), Ibañez (1950) (1), Carré (1951) (1), Eladio (1958-1961) (3), Franco (1972) (1), AO (1977) (1), Carré (1979) (1)

Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
badal

Badajo, lengua de campana. En port. se escrive " badalo ".

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
badal ne

Badajo.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Badal

Badajo, lengua de campana ó campanilla. En port. badalo, en franc. batail ó batall y en ital. battaglio ó batallo ó batalo.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
________

Badajo.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
BADAL, BADALO y BADALLO

Badajo.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
BADAL

Badajo, lengua de campana, ó campanilla.

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
badal m.

Trozo, generalmente de metal, más grueso por un extremo que por otro, que pende del centro de las campanas y sirve para hacerlas sonar, chocando con ellas. Badajo; se le llama también badallo y badalo.

Real Academia Galega (1913-1928): Diccionario gallego-castellano
BADAL s. m.

Badajo. La lengua de hierro o de metal que tienen las campanas para tocar.

Non sei que ten no badal
a campá da miña aldea;
si a sinto âs doce, relouco,
si ô noitecer, dame pena.
LEIRAS PULPEIRO. Cantares gallegos, p. 49.Var: BADALLO, BADALO y BATÉL.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
BADAL sm.

Badajo.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
badals. m.

Badajo. Lengua o pedazo de metal que se mueve dentro de la campana y la hace sonar.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
badal s. m.

Badajo. Lengua o pedazo de metal que se mueve dentro de la campana y la hace sonar.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
badals. m.

Badajo.

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
badal s. m.

Badajo. Lengua o pedazo de metal que se mueve dentro de la campana y la hace sonar.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
BADAL s. m.

Badajo, pieza de hierro u otro metal que pende en el centro interior de las campanas y campanillas: BADALO, BADALLO, BATEL.

________

También tienen BADAL las esquilas, cencerros o CHOCALLOS, pero el de éstos suele ser de madera o de hueso.

________

FRAS. O badal da campana por todos chama. O badal é un dente que avisa á xente.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
badal s. m.

Badajo: badalo, badallo, batel.

Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7)
badalm.

Badajo, 1 acep. (VSP)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Badal s. m.

Badajo. Lengua o pedazo de metal que se mueve dentro de la campana y la hace sonar.