Dicionario de dicionarios

· Consultar o Dicionario de dicionarios

Está a procurar a expresión frouma entre os lemas no Dicionario de dicionarios


- Número de acepcións atopadas: 15
- Distribución por dicionarios: Sobreira (1790c) (1), Anónimo, (1845c) (1), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (1), Carré (1933) (1), Ibañez (1950) (1), Carré (1951) (1), Eladio (1958-1961) (2), Franco (1972) (2), Rivas (1978) (1), Carré (1979) (1), CGarcía (1985) (1), Rivas (1988) (1)

Juan Sobreira Salgado (1790c): "Vegetables de Galicia" seguido dunhas " Retractaciones" e duns "Documentos justificativos de lanomenclatura botánica gallega", ed. de J. L. Pensado Tomé (Opúsculos lingüísticos del siglo XVIII, Galaxia, Vigo, 1974, pp. 241-267).
frouma

allí (= Ribadavia) La hoja del pino, ciprés y semejantes. Vegetables

Anónimo, (1845c): Vozes gallegas, ed. de J. Leitede Vasconcellos, RL vol VII fasc 3, p. 198-229 (ms 7208 BN)
froumaf.

Mierda. "Algunas Giuntas san de volver frouma". Voz galleg., quizá de la voz [gr] phýrama. Véas. Galatas, V, 9. Não encontrei a palavra noutra parte em tal sentido. No de 'verdura', 'viçosidade', lê-se ela nos seguintes versos de Núñez González: "mirábase a umbría / de frouma cuberta...", vid. Salayos, Madrid, 1895, p. 69. Por Galatas deve entender-se Epistula Pauli ad Galatas (cap. V, v. 9); mas a etimologia proposta é inexacta.- J. L. de V.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
FROUMA sf.

Pinaza, hoja de pino.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
froumas. f.

Pinocha. V. arume. penica y pulazo.

Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel
frouma s. f.

Pinocha. V. Arume, Penica y Pulazo.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
froumas. f.

Pinocha (arume).

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
frouma s. f.

Pinocha. V. Arume, penica y pulazo.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
FROUMA s. f.

Conjunto de ramitas de los pinos que se han caído al suelo después de secas. Llámase también ARUME, PINICA, PULAZO, etc.

________

Persona pequeña de cuerpo endeble, delgada y flaca, que goza además de poca salud.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
frouma s. f.

Conjunto de ramitas de los pinos que se han caído al suelo después de secas. Llámase también arume, pinica, pulazo, etc.

________

Persona pequeña de cuerpo, endeble, delgada y flaca, que goza además de poca salud.

Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca
frouma f

Ramaje (Fondo de Vila). El significado de pinocha seca, que se le da en el dicc., reduce su extensión. En Medeiros existe fremudo, que tiene mucho ramaje. (FrampasI)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Frouma s. f.

Pinocha. V. Arume, penica y pulazo.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
frouma f.

(Ram.) pinocha o aguja del pino.

Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo
frouma s. f.

Llamo del fuego (Costa de Frades, Po.). Es una aplicación extensiva de frouma "ramaje, conjunto de renuevos" (a frouma dos toxos, dos bidos ... ), como gromaxe. En el lugar dicho: sentarse ó redor da frouma. En Frampas I, vimos frouma, froumudo en el sentido propio de "ramaje". (FrampasII)