· Search the Dictionary of Dictionaries
You searched for the expression vir among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries
Martín Sarmiento (1746-1770): Colección de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca, 1970) | ||
---|---|---|
QUE VÊÑAN, QUE VOLTEN. Fácil. Que veñan de venio, is, y veniant. Que volten, de volvo, is, volutum, el frecuentativo latino voluto, volutare, y perdida la U: volto, voltare repetir el volver. | ||
Saber dôs que viñan. Saber de sapere. Dôs que, de los que; viñan, venían, de venio, is. Esto es, quiso saber el poeta de los que venían de la siega las novedades de | ||
Viran por habían venido. | ||
Juan Sobreira Salgado (1792-1797): Papeletas de un diccionario gallego, ed. de J. L. Pensado Tomé (Instituto de Estudios Orensanos, Ourense 1979). | ||
Locución con que se dan esperanzas de que algún mal o trabajo tendrá fin o remedio. | ||
Locución con que se dan esperanzas de que algún mal o trabajo tendrá fin o remedio. | ||
Fras. de Ledesma. Vixiar. Averiguar lo que hay o pasa en una parte para contarlo en otra. | ||
Amoada. | ||
Fras. de Ribadavia. De priesa, a priesa. | ||
Fustans. A las mozas. | ||
Fras. de Ribadavia. Sin ver o saber lo que hace. | ||
V. asalación. | ||
Fras. de Ribadavia. | ||
Fras. de Ribadavia. De mal corazón para otro. | ||
Fras. de Ribadavia. V. mano (sic). | ||
Osculo. Ribadavia. De hocico. | ||
Vide asalación. | ||
Fras. de Ribadavia. A toda libertad y sin moderación ni arreglo. | ||
Fras. Ribadavia. Denota que alguna cosa no viene bien para lo que se desea y falta a las medidas o al deseo, como la ropa. | ||
Atrás virá quen bó me fará. Chantria de Ourense. | ||
Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario | ||
Venir, llegar. En port. y d. a. id. | ||
Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007 | ||
Venir, llegar. Port. id. | ||
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña, | ||
Venir, llegar. | ||
Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000 | ||
Venir. | ||
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona | ||
Venir. | ||
Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar | ||
Venir en todas sus acepciones. | ||
Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000 | ||
v. a. | Venir. | |
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego) | ||
loc. | Preparar el terreno, andarse con palabrerías. Detenerse en miramientos. | |
v. | Venir. Pasar. Caminar hacia un lugar determinado. Llegar. Proceder. Acabar. | |
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931 | ||
v. n. | Venir. Pasar, ir o caminar hacia el lugar en que está el sujeto que habla. | |
____ | ____ | Llegar. Proceder. |
Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente | ||
Venir. | ||
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel | ||
v. n. | Venir. Pasar, ir o caminar hacia el lugar en que está el sujeto que habla. | |
____ | ____ | Llegar. Proceder. |
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid | ||
v. n. | Venir. | |
Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel | ||
v. n. | Venir. Pasar, ir o caminar hacia el lugar en que está el sujeto que habla. | |
____ | ____ | Llegar. Proceder. |
____ | ____ | Vir ao Mayo. *Acudir el mes de Mayo para entrar en campaña. |
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo | ||
v. n. | Venir, caminar una persona o cosa de allá para acá. | |
____ | ____ | Llegar a donde está el que habla. |
____ | ____ | Comparecer una persona ante otra. |
____ | ____ | Reducirse al dictamen de uno. |
____ | ____ | Volver a tratar del asunto, después de alguna digresión. |
____ | ____ | Ser una cosa consecuencia de otra. |
____ | ____ | Pasar de unos a otros el dominio de una cosa. |
____ | ____ | Llegar el tiempo en que una cosa ha de acaecer. |
____ | ____ | Traer origen una cosa de otra en lo físico o moral. |
____ | ____ | Manifestarse o iniciarse una cosa. |
____ | ____ | Suceder una cosa que se esperaba o se temía. |
____ | ____ | Reducirse al dictamen de uno. |
____ | ____ | Ajustarse, acomodarse una cosa con otra. |
____ | ____ | Reducir finalmente lo que no se quería ejecutar. |
____ | ____ | Volver a tratar del asunto después de una digresión. |
____ | ____ | Revolver, acordar la autoridad. |
____ | ____ | Inferirse una cosa de otra. |
____ | ____ | Pasar el dominio de una cosa de unos a otros. |
____ | ____ | Producirse una cosa en un terreno. |
____ | ____ | Acercarse el tiempo en que ha de acaecer una cosa. |
____ | ____ | Traer origen una cosa de otra. |
____ | ____ | Excitarse un afecto o pasión. |
____ | ____ | Ofrecerse una cosa a la imaginación o a la memoria. |
____ | ____ | Manifestarse, iniciarse una cosa que se esperaba. |
____ | ____ | Algún día me virá ás maus, dícelo aquel que desea vengarse de otro y espera ocasión propicia. |
____ | ____ | Non hai mal que por ben non veña, denota que áun de los sucesos infaustos se puede sacar provecho o beneficio. |
____ | ____ | O que veña atrás que tanga, el que venga atrás que arree. |
____ | ____ | Quen veña que chame, dícese cerrando la puerta de casa, para que no pueda entrar nadie sin llamar. |
____ | ____ | Vénlle de caste, aplícase al que en sus acciones y procederes sigue las huellas de sus ascendientes. Empléase comúnmente en mal sentido. |
____ | ____ | Vénlle naido, lo que viene pintiparado. |
____ | ____ | Veñan vindo, úsase frecuentemente esta repetición de dos modos del mismo verbo vir; p. ej.: veñan vindo á mesa, acérquense o váyanse acercando a la mesa; veñan vindo ó xantar, aproxímense, que la comida ya está lista y preparada. |
____ | ____ | Veña o que veña y veña o que viñer, da a entender la resolución o determinación en que se está de emprender una cosa sin cuidarse de que el éxito sea favorable o adverso. |
____ | ____ | ¡Vès con unhas Marías Garcías...! ¡traes unas historias...!, ¡vienes con unos cuentos y unos chismes...! |
____ | ____ | ¡Viña ben!, dícese de aquello que colmaría todas las aspiraciones si llegase a realizarse. ¡Víñache ben! ya lo creo que te convendría si te lo diesen, ¡te daba la vida! ¡Víñame ben!, ¡quién me diera!, me venía admirablemente. |
____ | ____ | Vir a contra, venir la contaria, cambiarse la suerte en cualquier cosa que sea. |
____ | ____ | Vir axeitada unha cousa, ser muy a propósito para aquello a que se destina. |
____ | ____ | Vir de man armada, dispuesto a armar camorra o pelea. |
____ | ____ | Virlle ancha unha cousa a un, ser excesiva para su capacidad o su mérito. |
____ | ____ | Virlle de perilla unha cousa a un, venirle bien, cuando más lo deseaba o más falta le hacía. |
____ | ____ | Virlle estreita unha cousa a un, no ser bastante a satisfacer su ánimo, ambición o mérito. |
____ | ____ | Vir ó caso, dícese de lo que es oportuno. |
____ | ____ | Vir o trasacordo, recapacitar sobre lo acordado o convenido para modificarlo en todo o parte. |
____ | ____ | Vir pingandiño, o vir pingando, venir chorreando auga las ropas que uno trae puestas. |
____ | ____ | Vir rodada unha cousa, suceder casualmente en favor de lo que se intentaba o se pretendía. |
____ | ____ | FRAS. A mal vir, botar tabaco e cuspir. Axiña vèn o que se ve. Detrás virá quen bo me fará. Nunca vén unha sin outra. Os que cabirtos venden e cabras non teñen, ¿de onde lle veñen? Outro virá que bo me fará. Quen vèn, non tarda. Quen vèn o derradeiro, chega ás veces o primeiro*. Se queres vir comigo, trai contigo. Todo o que vèn, convèn. Vèdesme como veño, e perguntádesme que teño. Venme o que bebo, e non me ven toda a sede que teño. Veñan duas mil, e non veña unha de Abril. Veume o mal que me acostuma vir; que dispóis de farto, bótome a durmir. [*No orixinal 'as']. |
X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo | ||
v. | Venir. | |
____ | ____ | Venlle naido, lo que viene pintiparado. |
____ | ____ | Vir ao caso, dícese de lo que es oportuno. |
____ | ____ | Vir o trasacordo, recapacitar sobre lo acordado o convenido para modificarlo en todo o parte. |
Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret | ||
v. n. | Venir. Pasar, ir o caminar hacia el lugar en que está el sujeto que habla. | |
____ | ____ | Llegar. Proceder. |
____ | ____ | Vir ao Mayo Acudir el mes de Mayo para entrar en campaña. |
Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo | ||
v. intr. | Venir. También "servir, acabar de fermentar, de cocerse, de estar a punto": Non acaba de vir a masa, está vindo o pan ( | |
Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario) | ||
fr. adv. | Oblicuamente. | |
v. i. | Venir. Vir ó caso se relaciona con esto...; vir a masa a lévedo, completarse la fermentación, etc. |