M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
çapateiro çapateyro capateyro	subst.	subst. 'persoa que fai zapatos'. Çapateiro, 22.34 (1403) "et Martín Sanches, çapateiro, morador en Padrõ"; 23.45 (1406) "forõ presentes: Juã Gonçalues, çapateiro"; 35.33 (1422). Çapateyro, 48.44 (1455) "presentes: Rroy de Sernando, çapateyro, morador ẽna dita villa"; 53.11 (1469) "que agora son de Juã Vaasques, çapateyro, et Joán Vaasques, pescador"; 66.7 (1497) " Rruy de Biojo, çapateyro, veziño da vila de Noya". Capateyro, 8.3 (1381) "moller de Johán Fallaquo, capateyro, vysiño da vylla de Noya". Çapateiros, 20.56 (1403); 21.56 (1403). Çapateyros, 34.56 (1422); 49.35 (1459).

INDICE ANTROPONOMICO RIANXO
Afonso Çapateyro		(morador en Rianxo): 2365.

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
çapateyro	s.	s. "Zapateiro, persoa que fabrica ou arranxa zapatos".
____		çapateyro (1): "Rroý da Costa, çapateyro de Rriãjo" 2234.
____	____	Der. de zapato, e este de orixe incerta e con equivalente noutras linguas europeas e persa; quizais vén do turco čabata ou pode ter orixe onomatopeica, a partir de ¡tsap!, o ruído do que pisa con forza (DCECH s.v. zapato). En textos portugueses documéntase xa desde 1145 unha forma latinizada zapatario, e a romance en 1154 zapateiro (Lorenzo Cronologia s.v. sapateiro); en textos gal., zapatarius en 1202, zapaterus en 1201, zapateiro 1204 (Boullón Antr. Med. s.v. zapateiro).