beuedo bébedo béuodo
| |
'borracho, beodo ' , del lat. BĬBĬTUM (REW 1080). Tres veces: beuedo 225.6 (c. 135) "et nõ sse traballaua tãto en al com̃o en preyto de molleres et de viño assy que era muy luxurioso et - ", 629.48 "ca mays semellã parauoas de - que non de cordo", beuedos 520.15 "et andauã pelas caleias com̃o - ". Desde el s. XIII (Machado DELP1 343b; DELP2 407b, en el XV): CSM 47.22 "pero beved' estava muit' o monge quis s' ir / dereit' aa eigreja"; Cr. 1344 "ca mais parecedes estando beuedo que bẽ acordado" (fol. 260aV); Nunes Contr. "ca o fez seer gram bevedo e gran ladrom", "aaqueste bevedo me trouvestes" (RL XXVII, 16). Debe llegar hasta el XV: Oficios "mas de sseer mentidor ou taful ou bevedo ou ladram" (193.5); D. Eduarte Leal Cons. "e se allegram muyto veerensse fora daquel rayvoso desejo em que sempre vyvem bévedos e gollosos" (133.1); Virgeu de Consolaçon "o bevedo quando cuida que muito beve fica tolheito... ben assy o bevedo" (p. 19), "ao bevedo" (p. 64). Ya en textos galls. desde el XIV la forma mod. bébedo: Gal. Estoria "et conta Josefo que jaziã bebedos" (194.26); Miragres "et aqueles que son bebedos et fornigadores" (140); a. 1433 "vello royn bebedo louco sandio desuariado" (Ferro2 p. 389) (en texto port. desde el XVI: en Morais ). El port. conoce además bêbado (más pop.), que aparece en el XV (ej. en Machado). Existió también en el XIV béuodo: Cr. 1344 "assy que era muy luxurioso e bevodo" (III, 194) (otro ej. en Machado DELP ). Para el cast. véase Corominas DCELC I, 443. |