çiỉsa ceniza
| |
'ceniza ' , de una forma vulg. *CĬNĪSIA (formada sobre CĬNĬS, -ERIS 'ceniza ' ; s > z posiblemente por asimilación a distancia; cfr. REW 1930; FEW II, 688ab; Corominas DCELC I, 672-3; Silva Neto Rec. Valle Cintra, 217ab). Una vez: 349.14 "et espargeo - sobre sy". Desde el s. XIII: CSM 95.22 "senon quando con ciĩsa era mesturado"; a. 1242-52 "en dia de cimsa" (Salazar 11.21); Gal. Estoria "com̃o poluo et çiỉnsa" (205.34), "terra queymada de çijsa... nõ acham senõ ciinsa" (211.11,16); Cr. Troyana "queimarõno aly... desi collerõ a çijnsa del" (II, 204.9), "eu uos fazo certos que Troya tornara en çijza" (I, 130.29); también ceniza en "en que iazia ceniza de Achiles" (II, 111.27); a. 1342 "e por dia de çiinsa hua fanega de castannas secas" (Duro p. 184); Biblia "som cheas de cinza" (p. 40); Graal "ardia tam fortemente que toda a roupa era tornada em ciinza" (I, 47); Nunes Contr. "tornando-sse en poo e ciinsa per aquel fogo", "cuberto de brasas e de çiỉsa", "coberto de ciĩsa" (RL XXVII, 20); Pero Menino Falcoaria "sinza de vides" (4.18), "e a sinza das vides... e a sinza seja tanto como a metade do sabão... e ciinza de vides... e a ciinza tãta" (37.6,7,18,19); Cr. 1344 "e espargeo ciinza sobre sua cabeça" (III, 335); Livros Falcoaria "a sinza das vides" (BF I, 223.512); Virgeu de Consolaçon "nõ achã hy senõ cijnsa e fedor" (119); Soliloquio "ca eu som poo e çiinsa" (23.12), "eu que som poo e ciinsa... pero som terra e ciinsa" (70.10). La forma mod. es cinza; en gall. dialectal se encuentran las pronunciaciones cinsa, sinsa (cfr. también Schneider Limiabeckens, 119). La -n- es debida a la reposición desplazada de la nasal. Más documentación en Magne Gloss. Graal 284-285. En cast. desde el XIII (véase Corominas DCELC ). |