M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
papel	subst.	.- subst. 'materia feita con farrapos, que despois de reducila a unha pasta, se estendía e secaba formando unha lámina ou folla para escribir nela'. A súa orixe parece que se remonta ó século II d.C. en China; os musulmáns xa no s. VIII fabricaban o seu papel, aínda que seguían a mante-lo seu prestixio os papeis procedentes de China e Samarcanda. En Europa, ata mediados do século XVI non se xeneraliza o seu uso debido ó custo tan caro das materias primas que se utilizaban na súa fabricación (farrapos de algodón, la, liño, seda, etc.). O material que se empregaba normalmente era o pergamiño de coiro. Cfr. Elucidário, s.v. papel. Papel, "fezira leer et publiquar aos sobreditos et a outros hũa carta d' amostacón et escomuyõ (...) escripta en papel et firmada de seu nome et de Pero Afonso, notario apostóllico" 32.12 (1419).

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{papel}		.- PAPEL (1670ab: XV): 1327 "un testamento scripto en papel" (CDGH 293.13); 1364 "hũu ljuro de papel... hum ljuro custumeiro de papel" (Voc. XIV, 233.13, 235.3), etc.

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
papel	m.	m. "Papel, substancia formada con materiais vexetais ou trapos reducidos a masa que serve como materia escriptoria".
____		papel (3): "escripto en sete follas de quarto de papel çebtý" 1723, 1813, 1877.
____	____	Do cat. papel (< lat. pāpyrus). A primeira doc. é do a. 1327 en texto gal. e 1364 en texto port. (Lorenzo Cronologia s.v.). En port., a var. papell no XV (DELP s.v.).