peyteiro
| |
'pechero, obligado a pagar tributo' , de peytar. Una vez: peyteiros 699.17 "et os mouros ficarõ y por seus - "; también en la Cr. 1344 "depois que lhe entregarõ o alcacer pos elle hy suas gentes que o guardassem et os mouros ficaron por seus peiteyros" (fol. 268bV); Gal. Estoria "et ajnda prenderlos et tomarlos por vasalos peyteyros et por seus seruos" (73.5); a. XIV "que era peiteyro del Rey ou deuedor" (CDGH 120); a. 1437 "so pena de quedar peyteyros et contribuyr en los peytos que los peyteyros de seus Reynos deuen e han de peytar" (Ferro2 p. 171); a. 1454 "das tallas grandes que os taes peyteyros pagauan... aos ditos peyteiros ricos" (id. 298); a. 1454 "et outros que eran peyteiros" (id. 472). Un ej. de Amador Arrais en Morais. En cast. ant. pechero (Berceo S. Mill. 471; PCG 661a13; Arcipreste de Hita, 1725d, etc.); arag. ant. peitero (cfr. Tilander F. Novenera, Vidal Mayor, Doc. Aljama s.v. peytero ). |