barua barba barua barba
| |
'barba ' , del lat. BARBAM (REW 944). Formas: barua 135.34 "trauou del aa - " (en A1 barba; PCG boruca), 577.29 "per como llj creçera a - en tã pouco tempo", 619.65, 626.34, 628.33,35,37,39 "com̃o ousastes soltar a [lengoa] en falar na - do Çide ca a sua - he muyto onrada... et prendeute pela - ... tj messarõ a - ... poys - messada como pode dizer mal da que sempre foy onrada", 661.7, 671.12,21, 713.2, baruas 374.16 "et lle vĩjnã estõçe as - ". Desde el s. XIII la forma medieval barua: a. 1250 " pelagius baruas" (Portel 72); CSM 5.48 "barva non fez nen cercẽou cabelos", 85.50 "e queimando-lle las barvas e pois os grinões", etc.; Caldeiron (1152, 1619) "barua no queix' e no granhon / et o uentre grand' e inchado" (6), etc. (ejs. de los Cancioneros en Machado Gloss. CBN, 193b); Miragres "et avia... ẽna barua hũu palmo" (p. 133); Cr. Troyana "era tan mançebo que non tragia barua" (I, 99.26). Aún en el XV: Frades Menores "abrio-lhe huum velho que trazia hũa barva longa e omrrada de cãas" (II, 22); F. Lopes Cr. D. Pedro "depenoulhe a barva e deulhe hũua punhada... e me depenou a barva" (p. 125.45,51,56), etc. Pero ya desde el XIII aparece la forma mod. barba: "si alguun uiçino seu uiçino firir da barba ata los pees vij solidos e medio peyte ao firido" (Salazar 19.23); Cr. 1344 "e o Cide pos a mãao pella barba" (fol. 258bR), "como foste ousado fallar enna barba do Cide... et prendeote pella barba" (fol. 260bR); Miragres "nẽ se çerçeou nẽ fez coroa nen barba" (21); Gal. Estoria "som barbaros et am este nome de barbas que nũca as fazẽ cõ navalla" (42.12). Véanse abundantes noticias en Pidal Cid II, 494-9, 1213-4; también Elucidário s.v. |