malandante
| |
'infeliz, desdichado, desventurado' de mal y andante (cfr. BEN ANDANTE ). Formas: malandante 129.107 "com̃o ome - ", malãdante 133.16 "que me teño por - et muyto me pesa", malandantes 130.118 "tã desconfortados et tã - ", escrito mal andantes en 699.12, 732.18-19 "forõ vençudos et - ", malãdãtes 509.4 "com̃o os partisse et os fezese - ", mal ãdantes 719.12 "forõ vençudos et - ". Desde el XIII: CSM 115.24 "dũa moller andante / mal", 238.32 "o jograr mal-andante", 297.46 "e sempre será mal-andante"; Estevan da Guarda (908, 1303) "por mal andante o terra" (21); Fernan Velho (B 1507) "nunca depoys malandante seredes" (21); Cr. Troyana "os que auiã a seer malandantes forõ rronper os muros" (II, 181.5); Cr. 1344 "cativo, como sõo malandante pollo maao feito que fiz" (III, 143), "bem sabyam como el rrey de B. dhy fora maladante" (fol. 227aR); Airas Perez Vuitoron (1087, 1476) "o leixasse mal andante seer / Deus" (6); III Livro de Linhagens "el Rei Albofacem uiose malandante" (PMH Script. 189); IV Livro de Linhagens "filharomlhe seus gemrros a terra e foy malladamte" (id. 238); Frades Menores "chamandolhe ladroẽes, falsairos e malamdamtes" (I, 95). Es palabra de poco uso en la lengua mod. (véase Morais, en Trás-os-Montes vale 'persona mal comportada' ). En cast. desde el XIII (PCG 411b13-14). |