F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
açũbre	m.	m. "Azume, neto, medida de capacidade para líquidos equivalente aproximadamente a 1/2 litro".
____		açũbre (1): "deitaredes medio açũbre d' agua de chuuja" 2542; açũbres (1): "IIIJº açũbres de vjno, pouco máis ou menos" 2750.
____	____	Do ár. ¡umn, tomado a través do castelán, como o demostra o tratamento de -mn- > -mbr-; a consoante t do árabe adaptouse regularmente en castelán como <ç> (DCECH s.v. azumbre). As documentacións máis antigas presentan xa o préstamo: a primeira, açunbres en 1272 (CDOseira II p. 972), açũbri en 1290 (Martínez Montederramo s.v.), açumbre en 1347 (Lorenzo Cronologia s.v. açumbre). Da súa vitalidade posterior dan fe os testemuños de Sarmiento Colección (p. 458), que grafa a voz con <z>, e de Sobreira (s.v.). Dos diccionarios modernos recólleo a Academia (DRAG), e desta E. Rodríguez (s.v.). Hoxe trátase de instituí-la forma azume (vid. Dic. Normativo, VOLGa e Dobao Pesas, p. 21), de corte etimolóxico, pero sen apoio documental nin oral.