acorrer
| Reflexivo |
'socorrer, ayudar, amparar ' , del lat. ACCŬRRĔRE 'socorrer ' (REW 89): acorrer 20.26, 105.8, 113.59, 118.9, 129.88, 195.3,5, 234.23-24, 274.90, 439.9, 480.8, 501.17,20, 502.71 (c. 336), 521.19, 542.13, 703.19, 751.2, 752.14, 768.28, 777.6, 787.22, 808.80, 809.96, 813.220, 823.32-33, 825.79, 840.31, 847.1, 848.14 (c. 580), 849.3 (c. 582), 849.8,14, 852.18, 854.20, 856.14, 862.20, 865.9 (c. 601), 868.12 (c. 606), 879.31, acorrerlle 870.31, acorrerlli 275.9, acorrerllj 807.29, 856.11, acorrerlj 863.28, acorrelles 66.21, acorre 799.18, 822.11 (c. 556), acorredes 148.50, acorria 142.11, 502.7 (c. 336), acorrí 37.38,46, acorreu 31.2, 202.9, 363.56, 719.10, 810.139, 822.12 (c. 555), 856.10, 867.2 (c. 606), acorreulle 426.26, acorreullis 359.13 (c. 215), 872.38, acorrerõ 18.20, 864.28,1, 878.2,19, acorrerõllj 110.57, acorrerõlli 480.21, acorrerõllis 879.25, acorrerõnos 782.40, acorrerey 192.25, 196.23, acorreria 531.15, 532.6, acorrerias 114.94-95, acórrio 741.45 " - aa coyta", acorresse 114.82,84, 484.20, 488.18, 529.3, 695.23, 719.8, 813.215, acorrese 99.16, 322.5, 446.9 (c. 290), 503.27, acorese 6.5, acorressem 32.22, 526.16-17, acorresem 426.21, 781.11, acorressẽ 542.13, 621.56; acorrudo 497.23 "foy muy agina - ", acorrudos 823.24 "nõ podiã seer - ", acorruda 825.82 "foy - ". Reflexivo en 737.40 "por que se podesse acorrer delles", 881.12 (c. 620) "et que se nõ acorressem de cada parte". Desde el s. XIII: CSM 74.38,40 "mais el log' a Virgen chamou, / Madre de Deus, que o vẽes' acorrer... / e ela logo tan toste ll' acorreu", 97.3-4 "a Virgen sempr' acorrer, / acorrer / vai o coitad', e valer, / e valer"; Pero Goterrez (V 510, B 922) "e o senhor que acorrer non quer / a seus uassalos quando lh' e mester" (v. 12); Cr. Troyana " Teuçer lle acorreu et o liurou de suas mãos" (I, 243.29); Gal. Estoria "deus me acorra et me garde em esta pressa et coyta en que soõ" (229.15); Miragres "chamarõ Santiago que lles acorrese a moy grã voz" (p. 186), " Santiago que se nõ nega aos que o demandã cõ boo coraçõ et que lles acorre aas coytas moy çedo" (195); Graal "ele ia acorrer a donzela" (62a,174), "que o acorresse e o sacasse daquela prisom" (164c,502). Más ejs. en Machado Gloss. CBN, 50a-51b; Notas RP V, 131-2; Elucidário (ed. Fiúza) p. 166ab, Magne Gloss. Graal 35-36. En cast. desde el Cid (véase DHLE I, 520-521). |