M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
alfayate alfaiate alffayate	subst.	subst. 'xastre'. O castelán tamén coñeceu este termo, aínda que se acabou por impoñe-lo vocablo sastre sobre o ano 1302. En galego moderno aparece xastre nun doc. do 1525 (Sarm. CaG. 173r) segundo DCECH, pero no meu corpus aparece documentado no ano 1503, e penso que sería posible documentalo con anterioridade se consultase outros documentos medievais doutras zonas. Alfayate, 29.59 (1415) "Testemoyas: Domingo Afonso, alfayate"; 36.67 (1425) " Afonso Yanes Rroán, jurado, e Juã Garçía, alfayate, moradores ẽna dita villa de Noya"; 38.71; 43.70; 54.8. Alfaiate, 46.97 (1450) " Alberte Ferrnandes, alfaiate, et outros". Alffayate, 38.71 (1435) " Lopo Garçía, alfayate, et Ares, alffayate, vesino de Muro". Alfayates, 32.102 (1419) " Johán Dominges et Afonso Yanes, alfayates, veziños da dita villa".

F. R. Tato Plaza (1986): Léxico do Libro de Actas do Concello de Santiago (1416-1422).Vol. I (Glosario A-D). Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
alfayate {alfaiate}	m.	s. m. Alfaiate, xastre, persoa que ten por oficio cortar e coser vestidos: "que desen et pagasen a Juan Peres, alfayate, vesinno da dita çidade, mill et dozentos moravedis" (591...9071). Outras formas: alfaiate (1436, 1457), alfayates (8774...9213).