M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
allear eallear enaleañar enalenar	v.	v. 'pasar ou transferir a outro algún dereito ou dominio que se ten sobre algunha cousa'. Inf.: Allear, 36.40 (1425) "e nõ deuedes vós (...) vender nẽ allear nen concanbear nẽ poer nẽ trasmudar nẽ traspasar nẽ dar nẽ dotar este dito foro a outra persona algũa"; 51.91 (1463) "nõ posa vender nẽ aforar nẽ allear en nỉgũa maneira"; 66.62 (1497) "nõ posades vender, trocar nẽ allear este sobredito foro que vos así fago". Eallear, 10.78 (1390) "et nõ os deuedes vender nẽ sopenorar nẽ eallear nẽ troquar (...) et se per abentura queserdes vender ou enpenorar (...) este dito aforamento em outras personas, que ante que o façades, que o façades saber a nós et ao dito moesteiro, et queréndoo nós, que nosllo dedes et façades tanto por tanto como ao outro". Enaleañar, 56.39 (1477) "nõ posades vender nẽ enpeñar nẽ enaleañar este dito foro". Enalenar, 22.21 (1403) "nõ deuedes uender nẽ sopenorar nẽ enalenar nẽ cõcanbear". Este termo, no meu corpus, aparece en documentos de aforamento, pero tamén poden darse estas condicións noutros tipos de contratos, é dicir, a prohibición de non poder vender, trocar, allear, etc. as cousas vendidas, aforadas, etc. sen o consentimento dos donos; e en caso de querer facelo teñen a obriga, por unha banda, de comunicarlles con antelación a súa intención, e por outra, o dereito de prioridade na compra.

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
enalleado emalhear ẽalhear allear alhear		'enajenado, desamparado, perturbado' , de en y allear (< ALIĔNĀRE ). Una vez: 259.34 "matou... a Hyahia... quando Ydris... oyu dizer da morte de seu yrmão et com̃o era o rreyno - passou o mar" (A1 em aleado ). Desde el s. XIII: 1287 "sobrelos herdamentos de nosso senor el Rey regaengos e foreyros ascondudos e enaleados do que a el deuiam a ffazer certos foros e certas rendas" (Desc. Portug. I, 19); a. 1294 "et por esta Razon non podedes dar nen enallear... estes lugares" (CDGH 272); a. 1328 "nõ deuem uender nem scanbhar nem partir nem enalhẽar o dicto sobrado" (id. 49); Fragm. Partidas "e se... fosse vinno ou azeyte ou outra cousa corrente e a uertesse ou ha enalleasse" (CDGH 106); a. 1348 "este uerbo que o non possades vender nẽ ssupeñorar nẽ en allear nem partir ssen nosso mandado" (Salazar 113.15); Nunes Contr. "herdade que sse nũca enalheará" (RL XXVII, 33). Es forma ant. que no pasa del XV. También la grafía emalhear: a. 1341 "uender ou trocar ou doar ou per algũa outra maneira emalhear" (Desc. Portug. I, 76) (otro ej. del XV en Morais ); ẽalhear en Virgeu de Consolaçon "bevedice... ẽalhea o entendimento e a võotade... e assi ẽalhea a mente que nõ sabe hu stá" (p. 19). Cfr. Fuero Real "e a enhalear ante que seya liurada" (p. 50.789); a. 1320 "e que a non uendeo nen a ealleou" (Ferro1 p. 76) (véase Lorenzo Cronologia 141). En gall.-port. se conserva el simple allear / alhear desde el XIII: a. 1267 "uender nen de os alear" (Sponer 149.48); a. 1268 "que non possan uender nem dar nen alenar nen enpenorar esses dauandictos termhos" (Portel 46); a. 1279 "e en outra qualquer maneira alhear" (id. 96); a. 1288 "nõ deuem uender nem dar nem doar nem alhear em nemhũa maneyra os dictos herdamentos" (Desc. Portug. I, 21). En cast. desde el XIII (PCG 465b41).