M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
[arado]	adx.	adx. 'dise da terra labrada e removida co arado; terra xa arada'. Arada, 55.23 (1476) "douvos et dono (...) o dito quarto das ditas casas et orta susodita et arada".

F. R. Tato Plaza (1986): Léxico do Libro de Actas do Concello de Santiago (1416-1422).Vol. I (Glosario A-D). Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
arado	m.	s. m. Arado, instrumento agrícola usado para labra-la terra: "Iten o arado novo, duas blanquas" (3328, 3329).

K. M. Parker (1977): Vocabulario clasificado de los folios gallegos de la Historia Troyana. Illinois: Applied Literature Press.
arado	m.	m. campo arado; plowed field: foy yndo por aquel cãpo de Mares semẽtãdoos por lo arado que el arara cõ os touros, 25.5, 25.7.
arado	m.	m. arado; plow: desi meteu o tymõ do arado ẽno lugar donde deuya estar, 24.32, 29.25 (arrado).

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
arado	m.	m. "Arado, ferramenta empregada para labra-la terra".
____		arados (1): "boys e carros e arados e / arcas e mesas e tablas e rroupas de lana e de ljno e de / cama e bestyr e diñeyros e prata e joyas e tódoslos outros bees / e eixuar" 2171.
____	____	Do lat. arātrum. As documentacións máis antigas son como top.: desde finais do sec. X en textos portugueses; como substantivo común, en 1144 (DELP s.v.). Máis documentacións gal. en 1416-1422 (Tato Santiago s.v.).